vrijdag, augustus 06, 2004

Trend

Wordt er gebeld, is het de post met een pakje. Een groot pak in gekreukeld bruin papier en een geur die me vaag bekend voorkwam. Ik vertrouwde het al niet. Normaal krijgt die Bolle (mijn baas) van die mooie vierkante pakjes met boeken of DVD’s en begint zijn echtgenote (mijn bazin) heel boos te kijken. Vaste prik. Maar dit was te groot en te slordig. Hij keek ook heel verbaasd. Meteen openmaken. En wat komt er uit: EEN RUGZAK! Nee, niet voor die Bolle, VOOR MIJ. Wat leuk riep’ie en voor ik het wist had ik hem om. En natuurlijk meteen naar de tuin om foto’s te maken. Ik wist niet wat me overkwam.

Hoe dat kan? Dat noemen ze een trend. Soms willen een heleboel mensen allemaal op hetzelfde moment hetzelfde. Gaat over kleding, auto’s, mobieltjes, een vakantiebestemming……. meestal heel onschuldig. Maar soms komt zo’n trend heel dichtbij. Lang geleden, ver voor mijn tijd, knoopten ze ineens hun honden zo’n bonte boerenzakdoek om. Vooral bouviers. En er kwamen rugdekjes en potenwarmers in de meest bespottelijke kleuren. Maar dat was meer voor poedeltjes en zo. En ineens was daar een rugzak voor honden. Weerzinwekkend. En toen wilden alle hondenbezitters meteen een rugzak voor hun hond om er mooie grote wandelingen mee te gaan maken. Dat gebeurde natuurlijk niet, want naast die veel te korte dagelijkse ommetjes laten ze het al snel afweten. Dus gaven ze die rugzak cadeau aan iemand die ook een hond maar geen rugzak had. Zelfde verhaal. En die gaf het daarom weer aan iemand anders, die….. enz. enz. En toen dacht die trut uit Drente (zie vakantie), had die gekregen zak ook nooit gebruikt, dat is precies iets voor Yka en der baas. Die maken zo graag van die grote wandelingen. En toen heeft ze hem ingepakt in dat grote bruine pakpapier en weggestuurd onder applaus van haar twee labradors. Zo, die zijn we kwijt. Levensgevaarlijk zeg ik toch, want die Bolle maakt inderdaad heel graag hele grote wandelingen en ik ook, maar dan wel graag zonder lichaamsbeperkende aanhangsels.

Toen’ie‘m na het gefotografeer weer afdeed en mijn verschrikte smoeltje zag, riep’ie geruststellend: dat is voor later, als je groot bent. Besloot meteen om te stoppen met groter worden. Maar hoe doe je dat? In Duitsland schijnt het een kereltje gelukt te zijn. Sla ik de blikken trommel van de Duitse schrijver Guenther G. nog maar eens op na. O nee, helemaal niks naslaan op blikken trommels. Voor je het weet hangt die Bolle zo’n trommel om mijn nek of nog erger, twee dwars over mijn rug en loop ik er als een potsierlijk fanfarepaard bij. Allemaal lagguuuuuhhhhhh. Nou ammenooitniet. Voor je het weet heb ik een trend op mijn geweten.

Hoewel........ bij een trend hoort ook een bekend merk. Ik kan natuurlijk Nomad bellen. Doe ik een sponsor loop!