woensdag, maart 12, 2008

MEVROUW L'ABEE

Precies der moeder, riep die Bolle (m'n baas) lachend. Ik was meteen op m'n hoede. Als die Bolle over moeders en dochters begint, dreigt er meteen zwaar weer bij Harmanna. Vooral met een slok op roept hij in vol gezelschap dat alle dochters uiteindelijk op hun moeder gaan lijken. En ik heb ervaring, zegt hij dan. Klopt. Niet alleen Harmanna maar ook z'n ex. En die lijken volgens die Bolle sprekend op hun moeder. Kan ik niet over meepraten, want ik ben te jong om die moeders gekend te hebben. Ken alleen de moeder van die Bolle. Die is net 95 geworden. Kom even kijken, de dochter van mevrouw L'Abee, roept hij naar Harmanna. Ik blijf rustig liggen, daar houd ik me buiten. Precies der moeder, zegt hij weer. Harmanna kijkt hem even vermoeid aan, maar kent mevrouw L'Abee niet. Die is uit zijn eerste huwelijk. Het verhaal. Lang, heel lang geleden, begin jaren 70, zijn die Bolle en Hans, z'n ex dus, naar het noorden verhuisd. Marum in Groningen. Jonkersvaart om precies te zijn. Daar hadden ze een boerderij gekocht. Lekker alternatief landelijk leven, eigen groenten verbouwen en filosofie studeren op de RUG. Daar moesten honden bij. Een ruwharige tekkel, daar was/is die Bolle helemaal weg van en een waakhond. Zo kwamen ze bij mevrouw L'Abee terecht, want die fokte hele mooie tekkels. En haar man richtte politiehonden af (toen heette opleiden nog africhten), dus die had een mooie boef in de aanbieding. Kun je hierboven zien op de foto daarnaast. (Op klikken om te vergroten.) Helemaal links, Hans met de tekkel. Gipsy, ook wel Sjippie genoemd. Daarnaast Edwin Aafjes, nu een bekende kunstschilder en daarnaast nichtje Marian, nu directeur van een grote scholengemeenschap. En daar tussenin..... Waldo. De boef. Die heeft die Bolle, die al gauw ontdekste dat zijn liefde tot het land volstrekt platonisch was (niks met een schop groentetuintjes graven, maar lekker met z'n honden en een glas wijn in de hand op z'n erf genieten van de ondergaande zon), Waldo heeft die Bolle gedwongen om met hem te gaan trainen. Kijk, hij kon alles al, had meneer L'Abee hem geleerd. Maar dit was de eerst echte hond van die Bolle. Dat ging dus fout. Duurde een half jaartje, echt heel gehoorzame hond, maar toen liep het helemaal uit de hand. Die Bolle meneer L'Abee gebeld. Breng maar terug, zei hij. Maar dat was die Bolle z'n eer te na en is met Waldo en een paar buurmannen met boeven die zeiden er verstand van te hebben, aan de slag gegaan. Vergeleken met wat die Bolle nu weet, verdiende het geen schoonheidsprijs. (Zwak uitgedrukt) Hij heeft zelfs een keer in het pakwerkerspak gestaan. Nu onvoorstelbaar. Maar het is daarna tot aan de dood van Waldo een warme relatie geweest. Zo is z'n liefde voor bouviers en werkhonden begonnen. Dankzij Waldo. O ja, Ans, de dochter van mevrouw L'Abee. Die Bolle kwam haar tegen toen hij aan het surfen was naar opleidingen voor blindengeleidehonden. Zocht o.a. naar Serge Gaus. (Zie Yka's list, Seeing Eye Dog)Ontdekte toen de geleidehondenopleiding van Ans L'Abee. Toen ook al, meent die Bolle zich te herinneren. Is niet zo gek (nee, niet weer die dochters) zo ver vallen appels nooit van de boom.