In Vlaanderen noemen ze mij een Vlaamse Koehond, omdat ik daar gefokt ben als koeiendrijver, waakhond en karrentrekker. In Nederland zeggen ze Bouvier. Ik ben 9 jaar geleden geboren in Loosdrecht bij Caya's Home. Teefje. Mijn moeder is Sweet Pea en mijn vader heet Kokomo. Nu woon ik in Hilversum, vlak bij hei en bos en schrijf ik dit heideblogje. Grote zwerfwandelingen zijn mijn ding. Lees ook de archieven en zegt het voort! Klik op de foto's om ze te vergroten.
Sneeuw is weg. Godzijdank, zei Harmanna. Dat geschuifel en geslip op de hei was ze meer dan zat. Ik niet. Ik kon er geen genoeg van krijgen. Lag voor de deur al door de sneeuw te rollen en dat ging zo de hele wandeling door. Ja, wel verrekte spiertjes van het slippen en glijen. Maar daar trek ik me niets van aan. Deze keer geen foto's van die Bolle maar van Harmanna. Veel sneeuw en een klein hondje. Bij die rooie pijl zit ik in het vossenhol. Je ziet alleen nog een tipje van mijn staart. Volgde een keer in volle vaart een vers reenspoor in de sneeuw. Hoorde ik mezelf ineens heel hoog keffen. Een luid jagende boef. Als een beagle! Zo ontdek je toch ineens heel nieuwe talenten in jezelf. En als we terug waren meteen weer in de tuin, uitrusten in de sneeuw. Naast Babs, het stenen hangbuikzwijntje. (Nee, daar worden geen flauwe grappen over gemaakt.) (Die Bolle zit rustig bij te komen van een ooglidoperatie.) Maar niet alleen op de hei, ook op de Noordermarkt in Amsterdam kunnen honden de sneeuw waarderen. Ja natuurlijk, Thomas Schlijper.
M'n beste vrienden zijn Rottweiler. Hele beste honden zijn het. Maar veel mensen geloven dat niet. Die roepen: okijkuit, Rottweiler. Nou, dan kan je wel aan de gang blijven. Okijkuit Duitse Herder, okijkuit Bouvier, okijkuit Ridgeback....... allemaal onzin. Ja het komt natuurlijk ook voor dat er een foute tiepes bij zitten, maar dat ligt heel vaak aan de eigenaar en de opvoeding. Zelfs Labradors (en mijn beste vriend is een Labrador, hoi Koen) kun je agressief maken. (Nee, Koen niet daar is'ie veel te lief voor.) OK, dat lukt natuurlijk eerder met een Stephordshire, die heeft daar meer talent voor, maar ik loop dagelijks met een paar stephordshires en zelfs een echte pittbul, niks aan de hand. (Let op die teckels, kunnen ook heeel agressief zijn, maar ja, dat maakt niet zoveel uit!) Terug naar de Rottweiler. Een filmpje dat ook niks bewijst maar ontzettend leuk is om naar te kijken. Advies: blijf wel van dat katje af!
Sneeuw is weg. Godzijdank, zei Harmanna. Dat geschuifel en geslip op de hei was ze meer dan zat. Ik niet. Ik kon er geen genoeg van krijgen. Lag voor de deur al door de sneeuw te rollen en dat ging zo de hele wandeling door. Ja, wel verrekte spiertjes van het slippen en glijen. Maar daar trek ik me niets van aan. Deze keer geen foto's van die Bolle maar van Harmanna. Veel sneeuw en een klein hondje. Bij die rooie pijl zit ik in het vossenhol. Je ziet alleen nog een tipje van mijn staart. Volgde een keer in volle vaart een vers reenspoor in de sneeuw. Hoorde ik mezelf ineens heel hoog keffen. Een luid jagende boef. Als een beagle! Zo ontdek je toch ineens heel nieuwe talenten in jezelf. En als we terug waren meteen weer in de tuin, uitrusten in de sneeuw. Naast Babs, het stenen hangbuikzwijntje. (Nee, daar worden geen flauwe grappen over gemaakt.) (Die Bolle zit rustig bij te komen van een ooglidoperatie.) Maar niet alleen op de hei, ook op de Noordermarkt in Amsterdam kunnen honden de sneeuw waarderen. Ja natuurlijk, Thomas Schlijper.