Gisteravond een dineetje. Nee ik niet, die Bolle met zijn vrouw en een stel vrienden. Lekker eten, veel drinken en koffie met cognac toe. En waar hebben ze het dan over? Over hun ouders en wat die allemaal fout hebben gedaan met hun opvoeding. Ken je nagaan! Een hele tafel met 60 plussers en ze lullen alleen maar over hun jeugdtrauma's. Nou dan heb ik er ook nog wel eentje. Ja, best wel, met tien maanden kun je ook een jeugdtrauma hebben. Luister en huiver. Toen ik met zeven weken binnekwam begreep ik al gauw dat als ze Yka zeiden ze mij moesten hebben. Eerst dacht ik nog dat ik YkaNEE heette omdat ze dat zo vaak riepen. Erg ondeugend ja. Maar die Bolle (mijn baas) riep soms iets heel anders tegen me. Kim. (Gebeurt nog wel eens.) Later begreep ik dat Kim zijn vorige hond was, nou dat kan gebeuren. Is dertien jaar geworden. Macht der gewoonte. Maar toen kwamen ook alle verhalen watíe allemaal met Kim had gedaan en wat ze allemaal kon. Ik kreeg er een minderwaardigheidscomplex van. En waar ze allemaal niet was geweest. Spanje, Frankrijk Sint Tropez (mooie meiden), gezwommen in het meer van Geneve, veel Duitse bossen, gezwommen in de Moldou, in een paardenkoets door Praag gereden, gezwommen in de Wahnsee in Berlijn. Ga zo maar door. Stond ik laats om geknipt te worden in Salon Kitty (Nee flauw, het was gewoon een coupe Caya) staatíe op te scheppen dat zijn Kimmie heeft zitten schijten in de Poolse bossen. Caya verblikt of verbloost niet. Een van mijn honden, zegt ze, heeft in Washington zitten schijten op het gazon van het Witte Huis. Toen viel die Bolle stil. Dat was baas boven baas.
Nou, om er voorgoed vanaf te zijn een paar foto's van die Kimmie: Linksboven voor de Brandeburgertor, met Leierkasten. Linksonder voor boekhandel Bouvier ín Dresden, rechtsboven in een koetsje in Praag en daaronder, jawel samen met die Bolle (die toen nog niet zo bol was), in een Pools bos.
En dat leuke lieve hondje in het midden? Nee, niks Kimmie, dat ben ik!
