JOURNAL DE BROSSE (oftewel Borstelnieuws)

Beste Yka,

Agatha en Ted, hebben de film van het stappen in Amsterdam van je baasje en zijn vriend, met gegrinnik gadegeslagen. De klanken werden steeds kleurrijker en vol rood rond, zoals een goed glas wijn behoord te zijn. In het Papeneiland aangekomen, zag ik mijn Teddybaasje toch even in gedachten zitten. Had een voor mij niet eerder geziene blik in zijn gelaat. Zou het een vlaag van heimwee zijn geweest.......? Het laatste gedeelte in de film van de Taxi -Saab, is een prachtige afsluiting en een voorbeeld zoals het hoort. Bij drank niet achter het stuur maar achter Harmanna. HAHAHAHA... En die moest blazen in de controleval. Zou dat ook voor honden moeten binnenkort? Als wij die baasjes moeten rijden. ( Yka: Jaha, want de teckels van die Bolle waren gek op bier. Gooiden van z'n vrienden de flesjes die op een stenenvloer stonden om en was het slurpen geblazen. Dus blazen ja.)

De Filmcamera is weer terug van reparatie en die hebben we eerst maar eens in de tuin uitgeprobeerd. Om te kijken of hij weer helemaal in orde is, voor ik met mijn baasje een kroegentocht ga houden in de Aveyron en rond Rodez. Zal nog wel even een maandje duren. De baasjes zweten en zuchten wat af in de tuin. Het was de afgelopen dagen zo zonnig en heet dat ze gelijk gebruint zijn onder de noeste arbeid. Hierbij een klein filmpje van ons drieën. (Kijk hier onder.)

Prettige paasdagen,
groet aan je Baasjes en WafBlaf.

Borstel. (Ik zit half onder het startpijltje!)



Yka: Heeft die Bolle toch met stijgende verbazing naar die video zitten kijken. Bouwens die heel voorzichtig en zorgvuldig z'n zaadjes in potjes stopt. (Wel met de zoete zang van Barbara op de achtergrond, ook heel pottig.) Nou, dat was vroeger wel anders. Ging'ie een stuk ruiger mee om. En dat spitten als een echte Franse boer in de moestuin. (Mooie plaatjes van Agahtha, maar die heeft natuurlijk veel verstand van beeldcompositie.) Het enige wat nog ontbreekt is zo'n mooi zwarte Alpinopetje. Baret eigenlijk. Maar wat die Bolle het meest verbaasde, hij wacht een maandje voor hij z'n kroegentocht gaat houden. Daar zette hij vroeger al z'n afspraken voor opzij! Nou, mij lijkt het wel logisch. Als hij eerst de kroeg doet komt er niets meer van tuinieren. Kijk maar naar die Bolle. Roept Harmanna van beneden: Die Bolle, tuinieren...... wanneer?

HOMMELES

Ze zijn er weer. Hommels. Harmanna en die Bolle (m'n baas) hebben een leeg plastic boterkuipje klaarstaan, om als ze in onze netgordijnen verstrikt raken, te vangen en buiten weer los te laten. (Gebruiken ze ook voor spinnen.) Is die Bolle heel handig in geworden. Toepasselijk gedichtje voor deze tijd van het jaar dus, met verassende afloop. Van Patty Scholten.

Hommels

In bontjas hommelen ze uit hun woning,
gegraven in de gure wintergrond
en brommend tollen ze zondronken rond,
op naar de eerste bloemen, eerste honing.

't Is hommelles: ze zoeken als beloning
de nectar, zoetvoer voor de hommelmond,
terwijl het stuifmeel plakt aan kop en kont,
de wollen koning siert met goud zijn kroning.

In Londen werden hommels uit het lab,
nog onbekend met bloemen, losgelaten
op schilderijen, voor de wetenschap.

Ze vlogen niet naar Caulfield, Pyke Koch
en zelf niet naar Gauguin. De hommels zaten
massaal op zonnebloemen van Van Gogh.


Patty Scholten (1946)
uit: Noem mij dier (2009)

Patty heeft een webpagina bij de Koninklijke Bibliotheek. Meer over Hommels klik hier.

DIENDER

Hahahahaha..... de overopa van die Bolle (m'n baas) was een diender. Dat was in een tijd dat een diender nog een dienaar en vertegenwoordiger van het gezag was. Een hooggeplaatste functionaris waar je een beetje bang voor was. Lang geleden ja. Begin vorige eeuw, kan ook nog het eind van de eeuw daarvoor zijn. (1800.) Strenge man, zie je zo. Viel niet mee te spotten. Zat ook in de kerkeraad van de Nieuwe Kerk in Delft bij de mannenbroeders. Ook heel streng. En de kerk waar onze koninklijke familie in een speciale grafkelder ligt. Kwam deze foto vandaag tegen omdat die Bolle al een paar dagen z'n werkkamer aan het opruimen is en ook de erfenis van z'n tante non weer tegenkwam. Dat soort dingen laat hij altijd heel lang liggen. En daar zat een heel oud album bij met deze foto. Opa van Eijck, zo heet die diender, was namelijk de vader van de moeder van de vader van die Bolle. BennU er nog? Hij heeft z'n laatste jaren nog bij z'n dochter en haar man en dus bij de vader van die Bolle en tante non en tante Greet ingewoond. Zo ging dat in die tijd. Dus toen ik vanmiddag even achter de computer ging zitten, kwam ik deze oude foto tegen. Was er meteen helemaal weg van. Links is dus gewoon de foto uit het album. Vergeeld staatsieportret. Deden ze allemaal in die tijd, om te laten zien hoe belangrijk ze waren. Maar kijk naar die twee kleine fotootjes er naast. (Op klikken om te vergroten.) Kijk goed naar die snor van opa van Eijck. Wie die Bolle kent ziet een grote overeenkomst. De ene kant van die slordige snor staat omhoog en de andere hangt! Precies als bij die Bolle. HAHAHAHAHAHA dat zit dus in de familiegenen! Maar nou die hond. Hoe heet hij, vroeg ik aan die Bolle. Hij keek me even verstrooid aan, haalde z´n schouders op en zei: kweenie. Geen idee. En dacht meteen, wie kan ik dat vragen? En toen.........en toen niks. Er is niemand meer om aan te vragen die dat nog zou kunnen weten. Z'n vader en alle familieleden, allemaal overleden. Net als z'n moeder. Nee, dat is niet dramatisch, bijna iedereen is mooi oud geworden. Maar die Bolle realiseerde zich door die hond ineens dat hij de laatste van de club is. Nog wel een nicht, Tessa van tante Greet, maar die weet het ook niet. Alle gewone familieverhalen en roddels, voorbij. Een hele familiegeschiedenis ten einde. Tja, riep´ie, zo gaat dat. Maar hij moest er wel even aan wennen. Lukte niet echt. Trok z´n jas aan en riep, ga maar mee. Nou, ik wel. Dat zou weer een hele lange wandeling worden. En weet je wat? Voor hij de deur uitging draaide hij snel de hangende helft van z´n snor toch even naar boven.................