Had ik beloofd ja. Geen woord meer over die DVD van Caya en die Bolle (m'n baas). Echt waar heus, heb ik er nog bijgezet. En vandaag was eigenlijk de beurt aan de open dag van Harmanna´s vijfenzestigste verjaardag. Ook echt waar heus. Niet dus. En waarom dan niet? Eerst kijken. Hierboven en op dubbelklikken. Henkie in oud hout. Een prachtige mozaik van gebruikt hout. Gewoon zoals Diederick het heeft gevonden. Waar dan ook. Allemaal planken en platen afvalhout. Daar begint hij mee. Stukje voor stukje uit dat gevonden hout zagen en in verschillende lagen bijelkaar passen. Met beschadigingen en verkleuring en al. Tot het een echte afbeelding begint te worden. Mooi, maar dan ook zo mooi dat het geen beschadigingen of verkleuringen meer zijn. Alsof het zo is gemaakt. Komt geen verfje aan te pas. Diederick dus, Kraaijeveld om precies te zijn. Een echte kunstenaar. Nee, dat bedoel ik helemaal niet grappig. Echt heus bloedserieus. Waanzinnig mooi wattie maakt. Kijk even naar een detail:
Dat oog dat leeft. Henkie leeft. De kwajongen van de foto is werkelijkheid geworden. Eerst had ik de foto die die Bolle heeft gemaakt er naast willen zetten. Maar dat mocht niet van ´m. Die kop heeft een eigen verhaal. Staat helemaal op zichzelf. Heeft niets meer met die foto te maken, zei die Bolle. Dat maakt het een echt kunstwerk. Als je wilt vergelijken
hier is de link, maar meteen weer terugkomen. Mooie foto maar dit is nog veel mooier. Vandaag met die Bolle naar het atelier van Diederick gewandeld om de foto hierboven te maken. Is bij ons achter. Hij deed het hek open en wat ziet....... ik ken hem. Verdomd als het niet waar is. Hij loopt met zijn kleine chokolade labrador ook vaak op onze hei en Harmanna heeft al een paar keer met hem op het bankje zitten praten. Maar ik mocht niet mee naar binnen. Flauw ja. Alle mozaiken waar hij aan bezig is liggen los op platen op de vloer. 1 vrolijke hond, of twee, Santo en ik bijvoorbeeld, en hij kan weer helemaal opnieuw beginnen. Vooruit dan maar. Discriminatie natuurlijk, maar derzit wat in. Toen ze na afloop buiten stonden te praten wilde ik snel even naar binnen glippen. Zijn zoon, die aan het opruimen was, riep nog: Hee Hallo. Maar die Bolle had het door en riep heel hard HIER en op een toon die geen ruimte voor experimenten gaf. En het is daar nog wel een kunstenaarscentrum. Werkplaats voor zo'n 15 kunstenaars. Katy de vertaalster zit daar ook. Zo kwam Caya bij Diederick terecht en viel meteen voor z´n werk. Liet de foto van Henkie zien en vroeg, kun je dat ook. Hij moest even kijken en zei ja. En toen voor Caya het kant en klare kunstwerk werd onthuld, kon ze en paar traantjes niet bedwingen. Zo mooi vond ze het. Zondag is bij Caya thuis de officiele overhandiging. Ja doe ik ook, maar eerst Harmanna's verjaardag en misschien de beelden van Sonsbeek. (Ik lijk wel druk!) Nu nog een link naar
de site van OUD HOUT. Moet je ook even naar die prachtige kop van Ruud van Nistelrooy kijken. Maar het is allemaal prachtig. Hele ouwe auto's, gympies, een zijspan met motor, noem maar op.
(
Je kan ook direct naar Henkie.)O ja, die eerste open dag in het atelier van Diederick stond hij aan twee kleine jongetjes uit te leggen hoe hij die mozaik van een kop en schotel maakte. Van een foto dus. Op die foto stond naast de kop en schotel een gebakje op een gebaksschoteltje. Die jongetjes stonden heel aandachtig en vol bewondering te knikken. Zei die Bolle zo maar tussendoor: Hij doet het helemaal verkeerd. Verschrikt keken de jongetjes en vooral Diederick naar die Bolle op, die hij toen nog niet kende. Kijk zei die Bolle, ik zou dat gebakje hebben genomen.........
Had ik beloofd ja. Geen woord meer over die DVD van Caya en die Bolle (m'n baas). Echt waar heus, heb ik er nog bijgezet. En vandaag was eigenlijk de beurt aan de open dag van Harmanna´s vijfenzestigste verjaardag. Ook echt waar heus. Niet dus. En waarom dan niet? Eerst kijken. Hierboven en op dubbelklikken. Henkie in oud hout. Een prachtige mozaik van gebruikt hout. Gewoon zoals Diederick het heeft gevonden. Waar dan ook. Allemaal planken en platen afvalhout. Daar begint hij mee. Stukje voor stukje uit dat gevonden hout zagen en in verschillende lagen bijelkaar passen. Met beschadigingen en verkleuring en al. Tot het een echte afbeelding begint te worden. Mooi, maar dan ook zo mooi dat het geen beschadigingen of verkleuringen meer zijn. Alsof het zo is gemaakt. Komt geen verfje aan te pas. Diederick dus, Kraaijeveld om precies te zijn. Een echte kunstenaar. Nee, dat bedoel ik helemaal niet grappig. Echt heus bloedserieus. Waanzinnig mooi wattie maakt. Kijk even naar een detail:
Dat oog dat leeft. Henkie leeft. De kwajongen van de foto is werkelijkheid geworden. Eerst had ik de foto die die Bolle heeft gemaakt er naast willen zetten. Maar dat mocht niet van ´m. Die kop heeft een eigen verhaal. Staat helemaal op zichzelf. Heeft niets meer met die foto te maken, zei die Bolle. Dat maakt het een echt kunstwerk. Als je wilt vergelijken hier is de link, maar meteen weer terugkomen. Mooie foto maar dit is nog veel mooier. Vandaag met die Bolle naar het atelier van Diederick gewandeld om de foto hierboven te maken. Is bij ons achter. Hij deed het hek open en wat ziet....... ik ken hem. Verdomd als het niet waar is. Hij loopt met zijn kleine chokolade labrador ook vaak op onze hei en Harmanna heeft al een paar keer met hem op het bankje zitten praten. Maar ik mocht niet mee naar binnen. Flauw ja. Alle mozaiken waar hij aan bezig is liggen los op platen op de vloer. 1 vrolijke hond, of twee, Santo en ik bijvoorbeeld, en hij kan weer helemaal opnieuw beginnen. Vooruit dan maar. Discriminatie natuurlijk, maar derzit wat in. Toen ze na afloop buiten stonden te praten wilde ik snel even naar binnen glippen. Zijn zoon, die aan het opruimen was, riep nog: Hee Hallo. Maar die Bolle had het door en riep heel hard HIER en op een toon die geen ruimte voor experimenten gaf. En het is daar nog wel een kunstenaarscentrum. Werkplaats voor zo'n 15 kunstenaars. Katy de vertaalster zit daar ook. Zo kwam Caya bij Diederick terecht en viel meteen voor z´n werk. Liet de foto van Henkie zien en vroeg, kun je dat ook. Hij moest even kijken en zei ja. En toen voor Caya het kant en klare kunstwerk werd onthuld, kon ze en paar traantjes niet bedwingen. Zo mooi vond ze het. Zondag is bij Caya thuis de officiele overhandiging. Ja doe ik ook, maar eerst Harmanna's verjaardag en misschien de beelden van Sonsbeek. (Ik lijk wel druk!) Nu nog een link naar de site van OUD HOUT. Moet je ook even naar die prachtige kop van Ruud van Nistelrooy kijken. Maar het is allemaal prachtig. Hele ouwe auto's, gympies, een zijspan met motor, noem maar op. 
(Je kan ook direct naar Henkie.)O ja, die eerste open dag in het atelier van Diederick stond hij aan twee kleine jongetjes uit te leggen hoe hij die mozaik van een kop en schotel maakte. Van een foto dus. Op die foto stond naast de kop en schotel een gebakje op een gebaksschoteltje. Die jongetjes stonden heel aandachtig en vol bewondering te knikken. Zei die Bolle zo maar tussendoor: Hij doet het helemaal verkeerd. Verschrikt keken de jongetjes en vooral Diederick naar die Bolle op, die hij toen nog niet kende. Kijk zei die Bolle, ik zou dat gebakje hebben genomen.........