Oma is dood

De moeder van die Bolle ja. 95 geworden. Heel oud dus. Het ging al niet goed deze week. Bolle veel weg naar Delft (daar woonde ze) en als hij 's-avonds laat terugkwam, meteen een grote whisky. Doet'ie anders nooit. Ze was op, zei hij toen we gisteren eindelijk weer een hele lange wandeling maakten. Twee keer gevallen. Naar het ziekenhuis om foto's te laten maken, maar toen kwamen er allemaal kleine en grote lichamelijke problemen naar boven. Dat was ongemerkt al een tijdje aan de gang en daarom is ze waarschijnlijk ook gevallen. Niet andersom. Mooie leeftijd, zei hij maar keek niet mooi. Jammer, vind ik. Oma was een grote fan van mij. Vond mij zo'n leuke mooie hond en had altijd wel iets lekkers bij de hand. Heb vaak tegen haar rollator aan liggen slapen. Ze was de laatste dagen soms verward en had gezien dat ik was weggelopen was en misschien wel onder een auto was gekomen. O dat vond ze zo erg voor die Bolle. Maar hoe overtuigend die Bolle ook zei dat ik gewoon bij hem was en niet zomaar onder een auto liep, het hielp niet. En dan was ze ineens weer bij de les en hebben ze gewoon zitten praten. De moeder van die Bolle kon heel geestig zijn. Toen die Bolle zestig jaar werd belde ze hem op om te feliciteren. Nou, zei die Bolle, nu zit ik ook aan de oude kant. Haar antwoord. Oud, oud? Snotneus, weet je wat oud is? Als je een zoon hebt die zestig is geworden. Zijn zus en hij hebben de avond voor haar dood in het ziekenhuis nog heel goed met haar kunnen praten en lachen. Die nacht is ze in coma geraakt. De volgende dag is ze met haar kinderen en kleindochter en alle aanhang om haar heen gestorven. Die kleindochter is hoogzwanger en bijna uitgeteld. Eigenlijk had ze haar achterkleinkind nog willen zien. Heeft ze nog tegen de dokter gezegd. Jammer. 95 jaar en toch een weekje te kort.