BG is dood. (Je zegt biedsjie, van die popgroep weetjewel.) Gisteren werd hij tijdens het kleine wandelingetje dat ze nog maakten, bij de paddestoel waar ze altijd even uitrusten, niet goed. Henk (z'n baas) heeft hem zo goed en zo kwaad als het ging naar huis gedragen en in de auto gelegd. Meteen doorgereden naar de dierenarts. Maar toen was hij al dood. Volgende maand zou hij veertien jaar zijn geworden. Hij had al een tijdje last van zijn hart en een paar maanden geleden was het ook al kantje boord. Toch knapte hij toen weer aardig op, maar de laatste tijd zag je hem minder worden. Hij heeft een mooi leven gehad hoor. Heel mooi. Wel vijf, zes keer per dag ging hij met Henk op pad. Vroeger de hele grote wandelingen en veel zwemmen (veel bekeuringen gehad ook) en later wat kleinere rondjes op onze hei. Maar strijk en zet elke dag. Het viel in de buurt meteen op als ze een keer later waren. Mij mocht die ouwe brombeer niet. Hou die ADHD trut bij je, gromde hij tegen die Bolle (mijn baas) als ik wilde spelletjes met hem wilde doen. Dan kreeg'ie een snoepje, maar ik moest uit de buurt blijven. Er lopen hier trouwens nog wel een paar honden rond die gevoeld hebben dat je met BG geen grapjes moest maken. Henk heeft het er heel moeilijk mee. Dat snap je. Hij heeft hem als pup bij Caya gehaald en veertien jaar lief en leed met hem gedeeld. Dat is niet niks. Gisteren heeft die Bolle nog even met hem gebeld en sterkte gewenst. Nou, dat doe ik ook maar. Sterkte Henk.