Die Bolle (m'n baas)durf ik het niet te vertellen. WATJE, ik hoor zijn commentaar al. Maar ik moet het toch kwijt. Zit er enorm mee. Door de foto´shierboven begrijp je het al. Er zit weer een vos in ons bos naast de hei. Als pub heb ik al een paar vossen opgejaagd, maar dan moest ik meteen terugkomen van die Bolle. Een volwassen vos bijt een pub in 1 keer hardstikke dood. Tussendoor nog wel eens een vos gezien, maar dat was in de winter. Dan hebben ze honger en geen eten. Dan trekken ze de woonwijk in en molesteren vuilniszakken. Tot vorige week dus. Ineens echt Goois Natuurreservaat, helemaal heusse wildernis. Plotseling rook ik het spoor en met een grom schoot ik de bossen in. Jij bent voor mij. Ik scheurde achter m'n neus aan. Rook vaag nog een ander spoor. Vos ook. Door, door. Had het kunnen weten. Er liepen teveel sporen, links en rechts dooie vogels, dit is geen voorbijtrekkende vos, dit is zijn territorium. Gewoon doorrennen, niet even nadenken. Niks gezien toen. Die middag, de lijn los en meteen weer de bossen in. Met Coen, maar die is te speels en huppelde op een gegeven ogenblik terug naar de hei. Ik niet. Neus op poten met vers spoor. Door. Ik moest en ik zou....Ik hoorde die Bolle nog fluiten. Die zag Coen terugkomen en mij niet...... kip ik heb ...... en daar stond´ie. Wat groot! Niks een kat die je met gemak de boom in jaagt. Hij stond daar en ging niet opzij. Hij blies tegen me en kefte een vreemd hoog kefje. (Van Web Vos) Het was hij of ik en hij liet er geen enkele twijfel over bestaan dat.......... en toen ben ik ...... langzaam achteruitgelopen...... en weg. Niet snel maar heel weg. (Zie foto boven. Nee niet dat schattige smoeltje links, die agressobek rechts.) Twee dagen ben ik het bos, tot grote verbazing van die Bolle, niet meeer in geweest. Keek me heel vreemd aan als ik netjes achter hem liep op de hei. Tot Karin en Ineke vertelden dat ze een hele grote vos hadden gezien die heel rustig voorbij liep. Hun honden volstrekt negeerde. Zelfs die beagles hebben niets gemerkt! Dombo´s. Maar ja, hoor wie het zegt. Vandaag was´ie weg. De sporen waren te oud. Toch even kijken. Voorzichtig. Zag een klein katje. Nou die heeft hard moeten lopen. Frustrato noemen ze dat. Die Bolle kwam nieuwsgierig achter me aan en zag dat ik tegen een boom stond te blaffen. Hij schudde met een heel vreemd lachje z´n hoofd. Heeee Ramboooow hierrrrrr..... Nee, ik ben er ook niet trots op.
vrijdag, september 08, 2006
Wild
Die Bolle (m'n baas)durf ik het niet te vertellen. WATJE, ik hoor zijn commentaar al. Maar ik moet het toch kwijt. Zit er enorm mee. Door de foto´shierboven begrijp je het al. Er zit weer een vos in ons bos naast de hei. Als pub heb ik al een paar vossen opgejaagd, maar dan moest ik meteen terugkomen van die Bolle. Een volwassen vos bijt een pub in 1 keer hardstikke dood. Tussendoor nog wel eens een vos gezien, maar dat was in de winter. Dan hebben ze honger en geen eten. Dan trekken ze de woonwijk in en molesteren vuilniszakken. Tot vorige week dus. Ineens echt Goois Natuurreservaat, helemaal heusse wildernis. Plotseling rook ik het spoor en met een grom schoot ik de bossen in. Jij bent voor mij. Ik scheurde achter m'n neus aan. Rook vaag nog een ander spoor. Vos ook. Door, door. Had het kunnen weten. Er liepen teveel sporen, links en rechts dooie vogels, dit is geen voorbijtrekkende vos, dit is zijn territorium. Gewoon doorrennen, niet even nadenken. Niks gezien toen. Die middag, de lijn los en meteen weer de bossen in. Met Coen, maar die is te speels en huppelde op een gegeven ogenblik terug naar de hei. Ik niet. Neus op poten met vers spoor. Door. Ik moest en ik zou....Ik hoorde die Bolle nog fluiten. Die zag Coen terugkomen en mij niet...... kip ik heb ...... en daar stond´ie. Wat groot! Niks een kat die je met gemak de boom in jaagt. Hij stond daar en ging niet opzij. Hij blies tegen me en kefte een vreemd hoog kefje. (Van Web Vos) Het was hij of ik en hij liet er geen enkele twijfel over bestaan dat.......... en toen ben ik ...... langzaam achteruitgelopen...... en weg. Niet snel maar heel weg. (Zie foto boven. Nee niet dat schattige smoeltje links, die agressobek rechts.) Twee dagen ben ik het bos, tot grote verbazing van die Bolle, niet meeer in geweest. Keek me heel vreemd aan als ik netjes achter hem liep op de hei. Tot Karin en Ineke vertelden dat ze een hele grote vos hadden gezien die heel rustig voorbij liep. Hun honden volstrekt negeerde. Zelfs die beagles hebben niets gemerkt! Dombo´s. Maar ja, hoor wie het zegt. Vandaag was´ie weg. De sporen waren te oud. Toch even kijken. Voorzichtig. Zag een klein katje. Nou die heeft hard moeten lopen. Frustrato noemen ze dat. Die Bolle kwam nieuwsgierig achter me aan en zag dat ik tegen een boom stond te blaffen. Hij schudde met een heel vreemd lachje z´n hoofd. Heeee Ramboooow hierrrrrr..... Nee, ik ben er ook niet trots op.