In z'n jonge jaren heeft die Bolle pantomime gedaan. En toen hij echt jong was is'ie een tijdje clown geweest. Dat was in de jaren 50 toen een clown nog niet ver'MCDONALDST' was. Dat is een clown die zegt, kijkijk, ik ben zo leuk je moet heel hard om me lachen. En terwijl hij met z'n rooie handjes zwaait roept hij galmend als een outdated kerstman: HAHAHAHOIHOIHEEEHAHA. En dan is hij eigenlijk echt de tragisch figuur die de clown oorspronkeijk was. Alles bij die oen ging fout. Van auw en oei en ach....Hij kreeg de klappen, harde klappen, was het slachtoffer van lage, gemene streken. En daar moest je dan om lachen. Omdat je blij was dat hij de sukkel was en niet jij. (Denk aan al die videobloopers bij sportwedstrijden, lachuuuuhhh...) En op de hoogtepunten van die schitterende tragische clowns zat je mooi met een grote brok in je keel.(Popov, de beroemde Russiche circusclown. Maar ook de Dikke en de Dunne. Of de favoriet van die Bolle, Charlie Chaplin. Rode neus niet verplicht.) Vandaag bij Laurens Janszoon Koster een heel mooi gedichtje over zo'n echte clown. Tant pis pour le clown
Hij is precies een man uit een mopje. Hij
moet bijv. vluchten, bekijkt dan de globe
en vraagt: 'Heeft u geen andere bol?'
Adonai! Of ook wel klopt hij 's nachts op
mijn deur en wil weten wat soixante-neuf
in het frans is.
Ik ben alleen in de kamer -- hij kijkt mij aan
in de spiegel. Ik zie hem niet zo zitten.
Riekus Waskowsky(1932-1977)
uit: Tant pis pour le clown (1966)