Olly is ingeslapen. Jeweetwel, Olly heeft Job en Julius uitgenodigd om bij haar te komen wonen. J&J wilden na de dood van hun bazin graag bij elkaar blijven en waren een groot stuk land gewend. In 1x allemaal opgelost. Vooral Julius heeft bij haar de tijd van z'n leven gehad. Olly is 12 jaar geworden. Mooie leeftijd. Vorige week al, maar moest het even verwerken. Er zijn nu al heel wat vriendjes en vriendinnetjes dood en ik begin te begrijpen dat dat erbij hoort. Ook bij mensen. Mij hadden ze bij diergeneeskunde in Utrecht maar 4 of 5 jaar gegeven door mijn slikprobleem. Dankzij Harmanna, die mij heel geduldig heeft leren eten, is dat erg meegevallen. 7 jaar en gezonder dan ooit. Zeker nu in die prachtige sneeuw. Toen ik vanochtend alles rondgerold had (doodzonde om in de sneeuw te lopen als je ook kunt rollen) ben ik toch even naast die Bolle gaan lopen. Bolle, hoe erg is het om dood te gaan? Nou, zei'ie, dat ligt er aan. Als je jonge kinderen hebt en je hele leven nog voor je of je hele leven lang hard hebt gewerkt en gedacht, als ik later rijk genoeg ben kan ik van het leven gaan genieten, is dat een heftige streep door de rekening. Komt het heel hard aan. Maar als je je leven hebt kunnen leven en gedaan wat je zelf vond dat je moest doen, is het meer 'gewoon jammer'. Dekt natuurlijk niet alles, maar zo denk ik er over. Wat zou jij vinden als het ineens afgelopen is, vroeg ik hem. Ik val in de categorie 'o wat jammer'. Ik heb een erg leuk leven gehad en altijd gedaan wat ik vond dat ik moet doen. En vooral jammer dat ik dan niet bij Harmanna en jou kan blijven. Want we hebben het heel leuk samen. Ja, dat is helemaal waar en dus dook ik meteen de volgende sneeuwhoop in. Genieten van het leven, mijn idee.
vrijdag, december 03, 2010
OLLY
Olly is ingeslapen. Jeweetwel, Olly heeft Job en Julius uitgenodigd om bij haar te komen wonen. J&J wilden na de dood van hun bazin graag bij elkaar blijven en waren een groot stuk land gewend. In 1x allemaal opgelost. Vooral Julius heeft bij haar de tijd van z'n leven gehad. Olly is 12 jaar geworden. Mooie leeftijd. Vorige week al, maar moest het even verwerken. Er zijn nu al heel wat vriendjes en vriendinnetjes dood en ik begin te begrijpen dat dat erbij hoort. Ook bij mensen. Mij hadden ze bij diergeneeskunde in Utrecht maar 4 of 5 jaar gegeven door mijn slikprobleem. Dankzij Harmanna, die mij heel geduldig heeft leren eten, is dat erg meegevallen. 7 jaar en gezonder dan ooit. Zeker nu in die prachtige sneeuw. Toen ik vanochtend alles rondgerold had (doodzonde om in de sneeuw te lopen als je ook kunt rollen) ben ik toch even naast die Bolle gaan lopen. Bolle, hoe erg is het om dood te gaan? Nou, zei'ie, dat ligt er aan. Als je jonge kinderen hebt en je hele leven nog voor je of je hele leven lang hard hebt gewerkt en gedacht, als ik later rijk genoeg ben kan ik van het leven gaan genieten, is dat een heftige streep door de rekening. Komt het heel hard aan. Maar als je je leven hebt kunnen leven en gedaan wat je zelf vond dat je moest doen, is het meer 'gewoon jammer'. Dekt natuurlijk niet alles, maar zo denk ik er over. Wat zou jij vinden als het ineens afgelopen is, vroeg ik hem. Ik val in de categorie 'o wat jammer'. Ik heb een erg leuk leven gehad en altijd gedaan wat ik vond dat ik moet doen. En vooral jammer dat ik dan niet bij Harmanna en jou kan blijven. Want we hebben het heel leuk samen. Ja, dat is helemaal waar en dus dook ik meteen de volgende sneeuwhoop in. Genieten van het leven, mijn idee.