Schrok me rot toen ik deze foto zag. Leek wel een dooie boef waar een stel paardgekke Kirgiesen een spelletje mee spelen. Maar in de tekst las ik dat het een dooie geit was.
'In Centraal-Azië is een nieuw jaar begonnen, en in Kirgizië speelt men jaarlijks de nationale sport. We zien hier een zogenoemde Kok-boru, een traditionele wedstrijd waarbij karkassen van geiten vanaf een paard moeten worden opgepakt en in het doel van de tegenstander gemikt.' Gelukkig maar. En toen voelde ik me ineens heel schuldig. Een geit is toch ook een dier en in die laden is je status als hond zeker niet veel hoger. De laatste tijd veel gelezen dat mensen en dieren steeds dichter bij elkaar komen. Dat klopt in mijn geval wel, als ik s'nachts stilletjes op het voeteneind van het bed klim. Maar daar wordt in veel andere landen, ook in Europa nog heel anders over gedacht. Neem de hond als een delicatesse op je bord. Weer ergens anders in Azie. Echt waar. Ga naar de
tentoonstelling Dier of Ding op Kasteel Groeneveld hier in de buurt. Maar ik denk dat ze daar alleen dingen laten zien waar je het wel mee eens bent. Misschien toch wel goed om weer eens bij jezelf te rade te gaan. Niet iedereen is altijd even blij met z'n viervoeter. Neem nou die Bolle. M'n baas. Als hij wist dat ik die foto met mijn grote poten en scherpe nagels van zij iPad heb afgeklikt, slaat'ie me dood. Heeft'ie me voor gewaarschuwd. Als ik ooit met m'n grote harde poten....... Heb nog even gekeken, maar niets te zien. Geen putje. Ook ik kan met die scherpe nagels heel zachtjes een tikje geven. Maar dat gelooft hij helemaal niet. Afblijven ja! Harmanna en ik vragen ons wel eens af wie of wat er belangrijker is in huis. Nou, een vraag stellen is hem beantwoorden, heeft die Bolle mij geleerd. Dat ding dus........ Maar lente is het wel. Lekker.
