Een rijmelaar, riep die Bolle. Shit, vind ik het een mooi, gevoelig gedichtje, vind die Bolle het weer helemaal niks. Nou m'n neus en mijn blog. Dus hier Karel Jonckheere die heimwee heeft naar z'n moeders woordenschat. Zeg maar z'n moedertaal. Haa, vind ik leuk gevonden van mezelf. Ja, ik leer het al. En daarbij een gedicht met een boodschap: ook met weinig woorden kun je wijs zijn. Waarvan akte en een lange neus naar ..... jeweetwel.Heimwee naar moeders woordenschat
Ach moeder, ik weet zoveel woorden meer
en van de muze honderd lepe wetten
om ze verbluffend naast elkaar te zetten
tot schone larie over duister zeer.
Maar als ik op een avond bij ruig weer
de vangst bijeengaar uit mijn rijmennetten,
de troost schudt uit de kuil van mijn sonnetten,
vind ik mijn stem wel maar mijn hart niet meer.
Geleerde vrienden, die het kunnen weten,
hebben eens de armoe van uw mond geteld
maar geen heeft mij dan tot nog toe verteld
hoe gij met twintig silben mild gemeten
mij meer met wijsheid en geluk vervult
dan mijn orkesttaal zwoegend mij onthult.
Karel Jonckheere (1906-1993)
Abonnees van Laurens Janszoon Coster ontvangen iedere dag een gedicht per imeel. Aan- en afmelden, klik hier. Lees ook het Costerblog met gedichten van Clara Eggink, Remco Campert en anderen.