Eindelijk een gedicht waar die Bolle (m'n baas) en ik het over eens zijn. Ook weer over je moerstaal maar dan anders. Moet ook, zegt die Bolle. Een gedicht is iets anders dan een directe mededeling. Niet zo makkelijk dus. Moest het wel een paar keer lezen. Maar toen sprongen de tranen ook in m'n ogen. Niet overdrijven, roept die Bolle, honden huilen niet. Ja hoor, dat doen we wel. Alleen heel zachtjes, als niemand het ziet.
Jiddish
Mijn vader zong de liedjes
die zijn moeder vroeger zong
later voor mij, die ze half verstond.
Ik zing dezelfde woorden weer
heimwee fladdert in mijn keel
heimwee naar wat ik heb.
Zing voor mijn kinderen
wat ik zelf niet versta
zodat zij later, later?
Voor de rozen verwelkt zijn
drinken wij al het bloemenwater.
Verdrietige intieme taal
het spijt me dat je in dit hoofd
verschrompelde.
Het heeft je niet meer nodig
maar het mist je wel.
Judith Herzberg (1934)
uit: Beemdgras (1968)
Over Judith Herzberg, volgens die Bolle een van onze grote dichters. En 'laat weten wat je leest' over lezen, een leuke blog in NRC Next. (De puppy NRC Handelsblad volgens ...jeweetnuwel!)
.