TIJD

Op 1 januari een blogje over tijd leek me wel aardig. Maar die Bolle (m'n baas) was me weer voor met een meeltje aan Caya (m'n fokmoeder). Niet afgemaakt, want met een slecht oud en nieuw (meer chemo dan bubbels) lag hij op bed. Zijn meeltje gaat over mijn klokkijken. Die Bolle aan Caya dus: Hoe is het mogelijk dat honden zo ontzettend precies de tijd bijhouden? Volgens mij kunnen ze helemaal niet klokkijken, maar daar ben ik zo langzamerhand niet meer zo zeker van. Neem vanochtend, de eerste dag van het nieuwe jaar. Na een nacht nauwelijks slapen, pillen voor de antiknallerij, staat Yka precies om 2 minuten voor half negen voor het bed. Nee, niet toevallig, dat is vanaf de overgang naar de wintertijd. Zomertijd is acht uur, een paar minuten er voor of er na. Belachelijk maar waar. De middagronde is wat flexibeler, maar het zeuren begint om bijna precies half twaalf. Dat is nog uit de tijd dat ze met andere pups op de hei kon spelen. Die werden dan door bazinnen/moeders uitgelaten, omdat de kinderen na 12 uur thuis kwamen. Dat doen we dus niet meer. Weet niet zeker of ze het daar mee eens is, maar het wordt geduld. Dat geduld is precies om half 1 op. Dan wordt er niet meer aan voeten gelegen en pootjes gegven, dan staat ze recht voor je en kijkt tiranniek. Ook als ik eind van de middag, middagronde, zit te monteren staat ze precies om 4 uur(wintertijd) of om 5 uur (zomertijd) op de overloop voor m'n werkkamer, een beetje vriendelijker wel, want voor hetzelfde geld lopen we dan naar Laren. (Anderhalf uur en uitrusten in het Bonte Paard!) Nou ben ik (die Bolle nog steeds) de laatste tijd erg tekort geschoten in het wandelcircuit (ik sta niet meer in haar balboekje denk ik), dus richt ze zich heel strak en duidelijk op Harmanna, die daar veel gevoeliger voor is dan ik. Maar dat is haar probleem. Ik blijf me hogelijk verbazen over de nauwkeurigheid van Yka's tijdbesef en daar hebben meer honden last van. Zo, nou ik (Yka) weer. Hij staat nog wel degelijk in m'n balboekje, want we hebben de afgelopen weken ook in de sneeuw prachtige wandelingen gemaakt. En toen hij gisteravond ziek op bed lag ben ik er strak naast gekropen, werkte prima tegen de oorlogsvoering buiten. En om half twaalf zijn we er samen uitgestapt om met Harmanna het nieuwe jaar in te luiden en te bubbelen. Hebben ook heel vastbesloten afgesproken om het met z'n drieën volgend jaar weer te doen. En toen kwamen de buurjongens naar buiten en verging de wereld. Ik terug naar m'n veilige plek boven. Die Bolle is trouwens vandaag een stuk beter en zit alweer beneden bij het eind van het nieuwjaarsconcert. Het laaste nummer, de Radetzkymars. En hij zingt mee als een echte tijdloze cultuurbarbaar: Tieten kont tieten k......... Wie wil kan boven meezingen!