In Vlaanderen noemen ze mij een Vlaamse Koehond, omdat ik daar gefokt ben als koeiendrijver, waakhond en karrentrekker. In Nederland zeggen ze Bouvier. Ik ben 9 jaar geleden geboren in Loosdrecht bij Caya's Home. Teefje. Mijn moeder is Sweet Pea en mijn vader heet Kokomo. Nu woon ik in Hilversum, vlak bij hei en bos en schrijf ik dit heideblogje. Grote zwerfwandelingen zijn mijn ding. Lees ook de archieven en zegt het voort! Klik op de foto's om ze te vergroten.
maandag, december 12, 2011
MAATJES
Die Bolle (m'n baas)was de eerste die het zag. Bij De Wereld Draait Door. Video over een hond die wordt aangereden op de snelweg, voor dood blijft liggen en door een maatje, een andere hond dus, van de weg af in veiligheid wordt getrokken. Twee wegwerkers helpen hem bij het laatste stuk. De aangereden hond overleeft. Ik geloofde het verhaal niet en ben meteen op You Tube gaan zoeken. Gevonden en verdomd, het is echt zo..... Of alleen maar gevoelig gemonteerd. Je leeft niet jaren samen met een videobaas om niet te weten hoeveel truuks daarin mogelijk zijn. Goed bekeken, maar het ziet er redelijk echt uit. Naar Caya gemeeld. Die weet alles over hondengedrag. Meelde terug, ja dat kan. Honden die in roedels leven helpen elkaar en dat gaat heel ver. Nou is de roedel waar ik in leef vrij klein. Naast mijzelf, die Bolle en Harmanna. Ja, de communicatie is prima. Toen ik gisteravond doorhad dat ze uit eten gingen (30 jaar getrouwd) heb ik die Bolle 5 minuten strak aangekeken met de boodschap 'ik wil mee!' Begreep'ie wel, maar heb de hele avond mooi in m'n eentje thuis gezeten. (De Spandershoeve, het Indonesische restaurant waar ze al 100 jaar komen, heeft een Michelin ster, of net weer niet of net weer wel, maar dan is de toegang voor honden absoluut verboden. De vorige boef, zo'n zelfde tiepje als ik, toen nog geen ster, ging wel altijd vrolijk mee. Zij wel.) Terug naar de vraag, waar of niet. Heel belangrijk bij het moderne vraagstuk waar de grens tussen mens en dier ligt. (Nee, ga niet verder mee, want die discussie is oeverloos en daar heb ik geen zin in.) (Hahahaha, ik lijk wel een mens.) Tot die Bolle vanochtend in NRC Handelsblad las dat er een experiment met ratten was gedaan, waar hetzelfde gebeurde. Een rat werd in een doorzichtig kooi opgesloten en kon zichzelf niet bevrijden. Z'n maatje zag dat, moest even uitvinden hoe, maar vond na geduldig zoeken het deurtje dat hij van buitenaf wel open kon maken en bevrijde z'n makker. Getest met verschillende ratten en het werkte. Empathie, duur woord voor het vermogen je te kunnen inleven in de belevingswereld van anderen, blijkt dus niet alleen menselijk te zijn. (Of van Gorilla's, maar dat weten we nu wel.) Ha, riep die Bolle, jij doet het ook. Ook!? Jullie nog nooit in een val zien zitten. Toch. Als Harmanna heel, heel verdrietig is, spring jij uit je luie stoel, gaat voor haar zitten en legt een poot op haar knie. Boodschap, het komt wel goed meisje. Ja, dat klopt. Helemaal. Weer een beetje meer mens. Nee, dat zei ik toch, oeverloze discussie en ik wil nu gewoon naar de hei. Matten met die andere viervoeters. Zal ze het toch even vertellen. Ja, al meer gedaan en ontdekt wat ze bedoelen met 'een roepende in de woestijn'. Zelfs op de hei........