Daar gaat ons.......

Wat een sof. Probeer ik in m'n vorige blog die twee belachelijke koppen nog een beetje op te leuken met een grapje over olifanten (pik ik wel een foto van internet dacht ik nog), nee zeg, reizen die Bolle (m'n baas) en Harmanna spoorslags af naar Zuid Afrika om zelf dat plaatje te gaan maken. Word ik gedumpt in de kennel van Caya. Nee, niks kwaads over Caya. De kennels zijn wat spartaans, maar een echte Bouvier kan daar wel tegen. En ik ben er ook nog geboren. Maar geen computer. Drie weken lang geen computer. Dat is afzien. Cold Turkey noemen ze dat. Caya heeft wel een computer, maar die wordt beheerd door meneer Caya. Goos dus. En die laat geen hond toe. Daar konnieniet aan beginnen, zei hij, toen ik begon te zeuren. En gelijke monniken gelijke kappen. Wat een dooddoener, flauwekul toch? Die anderen weten niet eens wat een blog is, laat staan dat ze kunnen schrijven. Nou ja, Harmanna en die Bolle zijn weer terug. Harmanna met een longontstekinkje, maar dat is al weer over. En mijn leed is geleden. Hoewel. Toen die Bolle me uit de kennel haalde en we een beetje uitgedaast waren, keek hij me strak aan en riep: je bent dik geworden. Nee he, moet je horen wie 't zegt! Ben maar met het plakken van hun vakantiefoto´s begonnen, want die Bolle is alweer aan het werk en dan heb ik de compu een paar dagen helemaal voor mij alleen. Kickuhhhh..... Om te beginnen hierboven de foto met die olifant waar alles om is begonnen en nog wat ander spul dat die Bolle heeft gefotografeerd. (Op klikken om te vergroten.) Behalve dat plaatje van hem en Harmanna in de oerwoudjeep. Die foto heeft Ria G. (ook Blogger) of V. (daar wil ik even afwezen) gemaakt. Die dag waren ze 25 jaar getrouwd. Ook dat nog. Feestje door m´n neus geboord. Zat er een videootje tussen van iemand die heel gek Nederlands praat. Leek me eigenlijk wel een leuke titel. (Twee keer kijken. De eerste keer hapert'ie tijdens het downloaden.)


En hier klikken voor de hele fotoreportage. Eerst de wilde dieren, dan de landschappen en dan het reisgezelschap. Daar gaat ons............

Filosofietje

Hoeveel hond zit er in een mens en hoeveel mens zit er in een hond? En hoe zit dat met olifanten? Denk daar maar eens over..........

Keyzer en de Boer Advocaten

Gewoon weer aan het werk. De beste remedie, zegt die Bolle (m'n baas). Niet voor niks Partij van de Arbeid. De hele dag in de studio bezig geweest. Nieuwe apparatuur aansluiten (de laatste) en wat experimenteren met compressie. Saai voor mij met m'n kop tussen de speakers, maar hij wordt er heel opgewonden van. Boos bedoel ik. Om niet te zeggen driftig. Hij kan er niet tegen als het niet gaat zoals hij wil en weet dat het zou kunnen gaan zoals hij wil. Vertel mij wat. Dat is het stadiun dat ik de gehoorzaamste boef op aarde ben. Maar dat gaat digitaal niet op. Gaat om een filmpje van Caya en Uranie op de filmset van Keyzer en de Boer. Kun je zien wat je als acteur hond allemaal moet kunnen verdragen. Nee, nog geen goeie kwaliteit, maar ik zet het er toch bij. Bozer kannieniet. Heeft wel een voordeel. Om af te koelen gaan we altijd een heel eind lopen. In de buurt van een kroeg, dat wel. Heeft'ie nodig zegt'ie. Gaan we nu naar de Generaal in Baarn. Het oude koninklijke station. Is Napoleon nog geweest, zeggen ze. Harde wind en stromende regen. Precies goed. Mooi groot bos, sappige plassen vol met herfstbladeren, veel honden (jachthonden natuurlijk in Baarn) en de kroeg. Happy 'walk' hour! (Met dank aan KRONCRV. Nieuwe omroep zeker? Nooit van gehoord.)

........ mevrouw de voorzitter.

Ja hoor, echt waar, hij (die Bolle, m'n baas) heeft het gedaan. Eerst gisteravond tijdens mijn laatste rondjes. Alle huizen en flats hier omheen en toen hij nog genoeg van die PvdA flyers over had, gewoon de straat in en de andere flatbrievenbussen langs. Dat was een mooie grote laatste tippel. Top. En al die flatportalen met hun eigen luchtjes. Ik heb geen probleem met integratie. Iedereen gelijk, allemaal rijk. Ook de dieren. Dus toen hij vanochtend half zeven de deur uitging (ja dat moet ik zeggen, wat die Bolle in z'n kont heeft dat heeft hij niet....... of was dat nou andersom? Doeternietoe.) Hij weg ik het rijk alleen voor mijn eigenste posteractie. Gaaf. Nou kijken hoeveel zetels we halen. Stel je voor, zo 'n mooie blauwe stoel, wat heet, fauteuil, helemaal maar dan ook helemaal voor mij alleen. Laat daar vooral geen enkel misverstand over bestaan..... meneer de voorzitter. Of mevrouw de voorzitter. Want wat Jeltje kon kan Yka ook! Pats!

Fortuynlijk

Gaat niet goed he, Bolle? Hij (m'n baas dus) zegt niks, tuurt met een somber gezicht naar zijn compuscherm. Gaat helemaal niet goed he? Hij bromt wat. Onverstaanbaar. Het gaat zelfs dramatisch slecht he Bolle? Grmmbgrr.... Was nog wel zo'n leuk grapje he? Buurtjes pesten. De halve SP folder op je poster. NU PVDA. Je hebt er zelf heel hard om moeten lachen. Toch? Zijn nu net zo groot als de PvdA. Worden misschien wel groter. Da's schrikken he Bolle? Niks lachen. GRRRMMbbkgg.... En dat 'politieke onbenul' dat drie keer in zijn eigen voet heeft geschoten. Kwam geen oppositie aan te pas, zei je nog. Staat boven aan de aandelenlijst als meest betrouwbare premier. He Bollelief? Niks Wouter Bos. Helemaal nergens Wouter Bos. Maakt niet uit zegt Wouter Bos, kan nog van alles gebeuren. Klopt. Dat kan. Gaat toch maar gauw lunchen met Femke. Zou jij ook wel willen, he Bolletje? Maar jij gaat flyeren! HAHAHA, NEE HE, die Bolle gaat flyeren. Dat is pas echt een daad van opperste wanhoop. GRRRMMMMFFFSSSSTTTTRRRR.... Weet je Bolleboos, ik heb er ook een plaatje bijgezet. Hier vlakbij een paar jaar geleden gemaakt. Kijk eens goed, weet je nog van wie dat nonchalante handje is? Ja? En weet je nog wat dat valse stemmetje onder dat nonchalante handje riep? Nee? Ik word minister president! Weet je Bolle, als jullie niet uitkijken flikt'ie dat voor de tweede keer. Weer vanuit z'n graf........ Balkenende!

AAPVOORPAAPNA

Gek, echt helemaal knettergek, die Bolle (m'n baas)volkomen mattaklap. Hoeveel keer heb je de titel hierboven moeten lezen voor je zag wat er staat? En begrijpen al helemaal niet. Nou, zo gaat het met die video ook. Kan je afraden om er naar te kijken. Totaal gestoord. Twee weken zwoegen, zweten en zakken dwars door zijn nieuwe montagesoftware, krijgt'ie ineens de kolder in z'n bolle harsens en flikkert.... sorry, mietert ineens allemaal ouwe en nieuwe beelden als zotte soep doormekaar. Trekt daarna zo'n fles gele bubbeltjeswijn open, roept Harmanna en schenkt twee glazen zo wild in dat de helft er overheen stroomt. Proost het werkt. Eureka (!!!????) het loopt allemaal als een jong vogeltje en slaat in 1 keer het hele glas achterover. Morst weer de helft. Ik gauw oplikken, want ik wil natuurlijk ook wel eens weten hoe dat smaakt. Getverdemme, blawwwaaah. Heb een half uur achtermekaar staan kotsen. Nou, kijk maar naar die video, weet je hoe dat voelt (1 x rustig klikken op 'play' pijltje linksonder, als pijltje rood wordt nog een keer. Speelt tweede keer soepeler, vooral bij telefoonlijn). Doorgetript. En nog geeneens geen Flash. Maar dat begrijp ik weer wel, voor Flasher heeft die Bolle absoluut geen talent. Midden in de nacht tv kijken telt niet mee......

Jochies

Daar moest ik even rustig voor gaan zitten. Een foto vol 60+. (Op klikken om te vergroten.) 62/63 om precies te zijn. Er klopte iets niet. Maar ik zag niet meteen wat. Ja die Bolle (m'n baas) natuurlijk. Rechtsboven. En voor de rest allemaal vogels van de meest uiteenlopend pluimage. Zie je zo. Waar ze staan? Voor de Antonius Abt kerk op de Scheveningsweg in, neejeraad'tnooit, Scheveningen. Dat heet trouwens OP Scheveningen. Links buiten beeld de Franse School, het Lycee Francais Vincent van Gogh. Een nieuwe school die hun oude schoolgebouw, dat oorspronkelijk aan de Cornelis Jolstraat lag, helemaal heeft opgeslokt. Jawel, een reunie. Hoe die Bolle in Scheveningen kwam? Geen idee eigenlijk. Zijn ex was ook een Scheveningse. Nee, die foto. Wat zie ik daar nou? Zijn ze aangeschoten, dronken misschien? Nee, ze staan nog buiten, hebben elkaar net na 44 jaar weer gezien. Geen meisjes. Klopt, maar die stonden er daarna heel snel bij. Hun vriendinnetjes en mederedactrices van toen. Nog steeds leuke meiden. (Die Bolle was hoofdredacteur van hun schoolblad. 't Speakbriefje.) Maar dat zie ik hier niet. Ik zie........ help nou effe. Wat klopt daar nou niet? Die Bolle begint te lachen, wil wat zeggen, maar ineens roep ik WACHT, ik zie het. Jawel, ik zie het. En wat zie jij dan wel wijsneus? Speelkwartier, ik zie het speelkwartier. Die Bolle kijkt me verbaasd aan. Allemaal jongetjes, het zijn allemaal jongetjes die net de klas zijn uitgelopen. Niks baasjes en heertjes, keurige zestigers, die het allemaal goed voor mekaar hebben en dat ook willen laten zien. Een stel uitgelaten rotjochies tijdens het speelkwartier. Als hun oude schoolhoofd, meneer Boeije, dat zou zien zou hij zijn kleine grijze hoofd met die priemoogjes, meewarig schudden en een van hen aan z'n jasje trekken. Mompelend, komt niets van jullie terecht. Die Bolle moet ineens heel hard lachen. Schrijf maar op, laatste zin: Geachte meneer Boeije, dat is heel, heel erg meegevallen. (Voor meer foto's van de reunie zie Flickr.)

Clown

In z'n jonge jaren heeft die Bolle pantomime gedaan. En toen hij echt jong was is'ie een tijdje clown geweest. Dat was in de jaren 50 toen een clown nog niet ver'MCDONALDST' was. Dat is een clown die zegt, kijkijk, ik ben zo leuk je moet heel hard om me lachen. En terwijl hij met z'n rooie handjes zwaait roept hij galmend als een outdated kerstman: HAHAHAHOIHOIHEEEHAHA. En dan is hij eigenlijk echt de tragisch figuur die de clown oorspronkeijk was. Alles bij die oen ging fout. Van auw en oei en ach....Hij kreeg de klappen, harde klappen, was het slachtoffer van lage, gemene streken. En daar moest je dan om lachen. Omdat je blij was dat hij de sukkel was en niet jij. (Denk aan al die videobloopers bij sportwedstrijden, lachuuuuhhh...) En op de hoogtepunten van die schitterende tragische clowns zat je mooi met een grote brok in je keel.(Popov, de beroemde Russiche circusclown. Maar ook de Dikke en de Dunne. Of de favoriet van die Bolle, Charlie Chaplin. Rode neus niet verplicht.) Vandaag bij Laurens Janszoon Koster een heel mooi gedichtje over zo'n echte clown.

Tant pis pour le clown

Hij is precies een man uit een mopje. Hij
moet bijv. vluchten, bekijkt dan de globe
en vraagt: 'Heeft u geen andere bol?'

Adonai! Of ook wel klopt hij 's nachts op
mijn deur en wil weten wat soixante-neuf
in het frans is.

Ik ben alleen in de kamer -- hij kijkt mij aan
in de spiegel. Ik zie hem niet zo zitten.


Riekus Waskowsky(1932-1977)
uit: Tant pis pour le clown (1966)

Canon (vervolg)

Neeeee...., niet als vervolg, ik bedoel eigenlijk, ga zelf kijken. Lekker om te lezen en als je het al wist een lekkere opfrisser voor je geheugen, suffies. Genoeg. Ik ben geen schoolfrik. Niks voor mij. Wat? Hiernaast? Dat heeft niets met geschiedenis te maken. Hoewel.... in ieder geval leuk voor verzamelgekken. 1 van de 241 plaatjes op luciferdoosjes. Heftig. Je gelooft je ogen niet. Mooi ook. Toch wel geschiedenis ja. Nee, niet in de Canon. Luciferdoosjes... 241.
(Gezien bij trendbeheer jeroenbosch.)

Canon

Wat krijgen we NOUWWEER? Hoezo, wat krijgen we nou weer. Wat MOETIKDAARMEE? Hoezo WAARMEE? Die Canon! Oooohh..... die Canon. Ja, ik krijg een meeltje van jou en daar hangt een CANON aan. Maar die is niet om te fotograferen (zie al onze foto's) of om te zingen zoals laatst bij Bieslog. Hebben we samen nog meegzongen. Gelachen dat we hebben. Dikke lol. Precies. Die Bolle grijnsde zo breed dat de rillingen over mijn rug liepen. Dan zie je de slechtste kant van zijn karakter boven komen. Niet bang zijn, ging ik door. Nou zeg op, deze CANON, van Nederland notabene, wat moet IK daarmee? Toen keek hij mij heel diep aan en probeerde een intelligente blik in z'n ogen te leggen. Moeilijk na vijf glazen wijn, maar het lukte. LEEEEEEZZZZZUN. Hij spelde het woord helemaal uit. En kun je me ook vertellen waarom? Is goed voor je ontwikkeling tot wijsneusboef. WATTTT!? Zo'n domme rij plaatjes. Ja klein KOKOMO, zo'n domme rij plaatjes. Daar word je heeeel kaaaanap van. En anders word je een hele domme Kokkie. Ja en jij nog een glas wijn en je wordt een hele domme Peppie. Zong even heel snel Peppie & Kokkie (nee niet als canon, dat kan niet in je eentje) maar dat viel helemaal verkeerd. En als je niet begrijpt wat het betekent....... staat er naast. Ga naar de website en daar kun je alles vinden. En nog veel meer. Echt leuk. En als ik dat nou echt niet wil.....ik ben bijna drie jaar en heb nou wel genoeg geleerd. Oom Herrie en Caya doen de Canon ook niet. Hij schonk tergend langzaam een nieuw glas wijn in en ging met het glas in zijn hand achterover zitten. Nam een lange slok en liet de wijn even over z´n tong rollen. Opschepper, doet´ie anders nooit. Hap slik weg, meestal. Dat wil jij wel, dat wil jij echt heel erg wel. Ik vind dat jij.... ik wist het, het ijs wordt glad, spiegelglad. Eieren voor m'n geld. (Ik ben gek op eieren. Vooral warm en zacht gekookt.) Keek snel naar het eerste plaatje. Haaaaa, dat wist ik: hunnebed, heb ik in het echt gezien, in Drente. Vlak bij de Jufferen Lunsingh. Opzoeken in de lijst, hee dat wist ik niet. Tweede plaatje, Romeinse Limes?????? Ook opzoeken Neeeeeee....... (wordt vervolgd.)

Algorithm .... dinges...march.... of zoiets..... dus

Eigenlijk vind ik er helemaal niks an. Lullig gedoe van volwassen kerels. Maar die Bolle heeft twee dagen blauw gelegen. Nee dat bedoel ik niet, van het lachen. Als'ie zat te werken en ik beneden bij Harmanna lag, hoorden we boven weer dit videootje starten. Volgens mij heeft'ie zelfs de bewegingen mee staan hupsen. Hij is er gek genoeg voor. Heb een keer terugegblaft, nee zeg, kwamen ineens al die Ninja's naar beneden gerend. Harmanna en ik schrokken ons wezenloos. Bijna in de gevangenis. Net als die 972 hieronder. Inmates noemen ze dat. Ook allemaal gek. Nou, wel even kijken. Gezien bij Corrie). Understatement van gejat, door die Bolle. Diefstal. Kannie daar meehuppen.

EIKEL.......

Nee zeg, wat een lefgozer. Dat had je moeten zien. Zaterdag ja, bij oom Herrie. We zijn weer begonnen trainen in Muiderberg. Zie foto boven van het veldje. (Dubbel klikken om te vergroten.) Liep'ie als een pedant mietje naast Cindy te paraderen. Neus in de lucht. Kapsones! Omdat'ie op de Bouvierdag een prijs gewonnen heeft. Die Bolle had z'n camera vergeten, maar de foto's van vorig jaar kunnen nog steeds. We waren er allemaal weer. Eerst maar 's kijken wat we nog kunnen, riep Herrie. Nou, alsof we niet weg geweest waren. Allemaal perfect. Ik kreeg zelfs de complimenten, dat ik 'gegroeid' was. Nee, niet in de hoogte, ze bedoelen dan dat je beter bent geworden. Terwijl ik met die Bolle nauwelijks heb geoefend. Druk druk dtuk, weetjenogwel. Volgen, links, rechts, blijven, volgen, af, staan, allemaal zonder mankeren. Maar Bikkel deed het beter en dat liet'ie merken ook. Keurde ons geen blik waardig. Aan het eind de hele club dwars door elkaar volgen, voorbeeldig. Ineens allemaal af en blijf. Lagen we kris kras door en bijna op elkaar en de bazen in een kring oms ons heen. En niemand veroerde een vin. En op HIER allemaal in 1 keer naar zijn eigen baas. Niks grauwen en grollen en even achter een ander aanrennen. Terwijl de stormbaan werd opgebouwd mochten we even los en scheurde ik naar Bikkel om 'm 's goed te vertellen wat ik van hem dacht. Maar toen nam onze held op sokken de benen. En ook tussen de hindernissen, na de tunnels en de hoge schans, hetzelfde paradepaardjes gedrag naast Cindy. Kijk allemaal eens hoe goed ik ben, suffe konijnen. Wat een kapsonesleijer. Wat denkt'ie wel. Hee, mooi hoor, maar met een tweede prijs ben je nog geen kampioen........ eikel.

MAX

New Boy on the Block! De hei natuurlijk, maar het is een Amercain Buldogje, dus doe ik even m'n Yanky Slang. Heel jong, nog geen jaar en een ontzettend enthousiast kereltje. Vind alles leuk. Huppelt overal op af en zet meteen voorzichtig z'n tandjes er in. Bijtertje ja. Daarom speelt'ie lekker mee met Coen en mij. Gaat er soms heftig aan toe. Auwwww, riep Henny (bazin van Coen) toen haar vingers er een keer tussen zaten. Auwwwwwww...... Jammer dan, wij gingen gewoon door. Tot ik het zat ben. Snuffelt Max aan een kleine passant, gaat Coen bij Henny zitten en ga ik er even bij liggen. Een minuutje denk ik. En dan weer van voornafaan. Met Max. Welkom.

Catch of the day.......

Nee, zomaar. Die Bolle (m'n baas) dowmload heel vaak tekeningen van Marcel van Eeden. Die zet er elke dag eentje op internet. Al jaren. Is die Bolle helemaal maf van. Is laatst nog naar de Biennale in Berlijn geweest. Ook tekeningen van Marcel van Eeden. Kwam ik gisteren de laatste vangst tegen. Vond ik ook mooi. Vandaar. Nou te zien in mijn gallerie. (Op klikken om te bergroten.) Twee honden en twee zomaar.

Ten geleide........

Wat krijgen we nou!!!??? Bolle blind???? Die Bolle blind!!!! Welnee joh, helemaal niet. Ja, hij ziet het allemaal even niet zitten om dat gedoe met die nieuwe computer die ze veel te langzaam naar z'n zin aan het bouwen zijn. Vertraging van z'n nieuwe software ook, maar blind? Allemaal gedoe, ergerlijk. Daarom kan ik ook niet schrijven. Alsmaar niet. Iedere keer als ik een poot uitsteek naar dat keyboard begint'ie heel agressief tegen me te grommen. Lijkt mij wel. Maar dat weet je. Bazen en honden gaan altijd op elkaar lijken. Nee hoor. Niks blind, zelfs niet Danny. Twee misverstanden. Punt 1, dat ben ik niet. Dat is Tanga (niks slip, is afkorting van Atanga), mijn halfzusje. Zij is de blindengeleidehond van meneer van Oort (foto rechtsonder op klikken om te vergroten) en een hele goeie. Opgeleid en getraind door Serge Gaus (foto daarboven, ja familievan). Punt 2: Die Bolle (mijn baas) met die witte beugel..... gewoon een geintje van Caya tijdens de videopnamen. (Jeweetwel, die interactieve DVD over Caya's Home Bouviers die maar niet klaarkomt. Moet met die nieuwe software worden gemonteerd en samengesteld. Nog even en ze zijn er al een jaar mee bezig. Vorige week nog speuren gefilmd bij Almere.) Lastig. Dus nog even geduld lieve bloglezers. Kan ik rustig doorgaan met lezen van Fantastica, dat boek van Merel Roze (heftig hoor, rooie oortjes, wat die tweebeners allemaal DOEN !!! IK heb nog nooit reuen via internet achter me aan gekregen. Hebben we het zeker nog over als ik het uit heb). En als die Bolle weer vrij zicht heeft gaan we gewoon doorbloggen. Met veel video, zegt'ie. Maar dat moet ik eerst nog zien? Hahahahaha..........

A Lokatie

Dit schrijf ik alleen om de trottoirneuzers, de laantjeslopers en de snelle avondrondjesschuifelaars onder jullie helemaal absoluut lekker te maken. Bingo, riep ik toen die Bolle (m'n baas) de nieuwste versie van Google Earth liet zien. Veel scherper en veel mooier. Nou, daar is'ie dan. Kijk hier boven (Volg de rooie pijl, klikken om te vergroten) hier woon ik. Kijk eerst op de plaat in het midden. Volg de stippellijn. Gewoon het eerste rondje 's-ochtends. Poepen en piesen. Voor jullie een complete weekendwandeling. En des middags meestal midden op die hei met al m'n vriendjes en vriendinnetjes. Van spelen tot vechten, maar altijd hard en veel rennen. Plaats genoeg. Kijk maar. En meestal met die Bolle de grote hei op. Plaatje rechts. Een uur zwerven en stiekum los als we uit de buurt van de reeen zijn. Soms helemaal oversteken naar Laren. Anderhalf uur lopen. Uitrusten in het Bonte Paard. En weer terug, ook anderhalf uur. Met mijn tong op m'n zolen. Die Bolle doet dat vrij makkelijk, maar die loopt ook maar een vijfde van de afstand die ik loop. En dan het grote feest op de plaat links. Het Spanderswoud. De Crailose brug oversteken en we zijn er. Een compleet echt bos. En allemaal op loopafstand. Wat heet, twee keer vallen en je bent er. En dan heb ik het natuurlijk niet over de Tafelbergse hei en de Bikbergse bossen. Is ook te lopen maar doen we meestal met de auto. Want dan gaan we na afloop nog even wat drinken. Net als bij de Generaal in Baarn. Nee, niet veel, want dan kun je weer beter gaan lopen. Top niet? Dat noemen ze nou een A lokatie. Kijk zelf maar.

Wild

Die Bolle (m'n baas)durf ik het niet te vertellen. WATJE, ik hoor zijn commentaar al. Maar ik moet het toch kwijt. Zit er enorm mee. Door de foto´shierboven begrijp je het al. Er zit weer een vos in ons bos naast de hei. Als pub heb ik al een paar vossen opgejaagd, maar dan moest ik meteen terugkomen van die Bolle. Een volwassen vos bijt een pub in 1 keer hardstikke dood. Tussendoor nog wel eens een vos gezien, maar dat was in de winter. Dan hebben ze honger en geen eten. Dan trekken ze de woonwijk in en molesteren vuilniszakken. Tot vorige week dus. Ineens echt Goois Natuurreservaat, helemaal heusse wildernis. Plotseling rook ik het spoor en met een grom schoot ik de bossen in. Jij bent voor mij. Ik scheurde achter m'n neus aan. Rook vaag nog een ander spoor. Vos ook. Door, door. Had het kunnen weten. Er liepen teveel sporen, links en rechts dooie vogels, dit is geen voorbijtrekkende vos, dit is zijn territorium. Gewoon doorrennen, niet even nadenken. Niks gezien toen. Die middag, de lijn los en meteen weer de bossen in. Met Coen, maar die is te speels en huppelde op een gegeven ogenblik terug naar de hei. Ik niet. Neus op poten met vers spoor. Door. Ik moest en ik zou....Ik hoorde die Bolle nog fluiten. Die zag Coen terugkomen en mij niet...... kip ik heb ...... en daar stond´ie. Wat groot! Niks een kat die je met gemak de boom in jaagt. Hij stond daar en ging niet opzij. Hij blies tegen me en kefte een vreemd hoog kefje. (Van Web Vos) Het was hij of ik en hij liet er geen enkele twijfel over bestaan dat.......... en toen ben ik ...... langzaam achteruitgelopen...... en weg. Niet snel maar heel weg. (Zie foto boven. Nee niet dat schattige smoeltje links, die agressobek rechts.) Twee dagen ben ik het bos, tot grote verbazing van die Bolle, niet meeer in geweest. Keek me heel vreemd aan als ik netjes achter hem liep op de hei. Tot Karin en Ineke vertelden dat ze een hele grote vos hadden gezien die heel rustig voorbij liep. Hun honden volstrekt negeerde. Zelfs die beagles hebben niets gemerkt! Dombo´s. Maar ja, hoor wie het zegt. Vandaag was´ie weg. De sporen waren te oud. Toch even kijken. Voorzichtig. Zag een klein katje. Nou die heeft hard moeten lopen. Frustrato noemen ze dat. Die Bolle kwam nieuwsgierig achter me aan en zag dat ik tegen een boom stond te blaffen. Hij schudde met een heel vreemd lachje z´n hoofd. Heeee Ramboooow hierrrrrr..... Nee, ik ben er ook niet trots op.

Merel

Bingo. Ik hoorde het al bij de brievenbus. Zit een zwaar pakje bij. Maar de deur naar de hal zit dicht. Moet wachten tot die Bolle (m'n baas) beneden komt. Wat is? Merel! Merel? Ja Roze, al jaren. Even opfrissen. Blogmeiden, daar begon het mee. Begin vorig jaar. Een artikel in de Cosmopolitain over meiden die een blog schrijven. Met foto als een soort A team. Heftig. Corrie camathome (ze is der cam kwijt lees 23 augustus) kende ik al en daarnaast stond ene Merel Roze. Eerst boos. Waarom zij wel en ik niet. Dus mezelf er gewoon bijgeplakt. Kreeg nog een meeltje van Corrie, wat zit je haar goed...... Heel dubbel, maar dat schijnt menselijk te zijn. (Vrouwelijk zegt die Bolle.) Sindsdien ben ik een fan van Merel. Lees ik altijd. Die Bolle eigenlijk niet. Vindt wel dat ze het beste schrijft van de Nederlandse bloggers, maar vindt de onderwerpen maar zozo. Kan'ie echt een macho in zijn. Vindt dat het 'ergens' over moet gaan. Houdt ook niet altijd van M. Bril, vindt wel dat'ie waanzinnig goed schrijft. Wat mij betreft Blogito ergo Cogito.Toch? Komt het. Nou heeft Merel een boek geschreven. Wilde ik natuurlijk meteen hebben, maar die Bolle........ laat maar. Heb ik het zelf besteld via internet. Direct bij Merel. Knap he? Voor het eerst. Heb geen geld (daar begint die Bolle niet aan) maar Harmanna heeft het betaald. Die leest Merel ook regelmatig met veel plezier. Nou, en dat was die klap achter de brievenbus. Hee Bolle, ben je daar eindelijk, ga je mee kijken. Nee niet uit, naar de brievenbus. Dat pakje dus. Precies, Fantastica. En jawel met opdracht. Helemaal alleen voor mij. Te gek gaaf. (Zie foto, op klikken om te vergroten) Zo, nu allemaal moeve, geen tijd meer. Moet lezen......

Pantomime

Nee, kon ik niet laten. Kwam ik tegen in het archief. Een hele jonge Bolle. (m'n baas) In de pantomime studio van theater Caroussel. Heeft zelf pantomime gespeeld toen'ie nog jonger was. Is hier bezig met de geluidsband van de voorstelling 'de Fantastische meneer Vos'. (1967) Hij maakte daar veel bijzondere geluidseffecten voor die hij live mixte met het toneelgeluid tijdens de voorstelling. Ook leuk. Maar die foto is natuurlijk gewoon lachuhhhhhhhh...... Lijkt Jezus Christus wel. Ziet er nu echt heel anders uit, maar dat JC heeft' ie nog wel 's. (Op klikken om te vergroten. Als je dat wilt natuurlijk. Op Flickr staat'ie ook. Personal Scraps.)

Het klooster in......

Nee ik niet. Verboden voor boeven. Voor eventjes wel, maar na de visite weer wegwezen. Moeve..... (Witte spelling) Zo'n streng en strak geregeld leven, niks voor mij. Nee, doe mij die Bolle (m'n baas) maar. Ook niet altijd makkelijk maar wel veel variatie. Op bezoek bij tante Mien dus. Heet in het klooster zuster Ancilla. Is Latijn. Betekent zoiets als 'ziet de dienstmaagd des Heeren'. (Zwarte spelling, van mij dus.) Is ze heeeeel lang geweest. Bij de Zusters van Liefde. Een heel leven in armoede, kuisheid en gehoorzaamheid. Heeft ze moeten beloven. Noemen ze een gelofte. Linksboven als postulant, 19 jaar. Haar vader, de opa van die Bolle, staat achter haar. Dat ben je vlak voor je intreed. Deed je jaren over. En rechtsonder de zuster in ruste, 85 jaar. (Op de foto klikken om te vergroten en daarna op het kruis rechtsonder voor nog groter.) Ze is heel lang directrice van een kweekschool geweest. De frikkenkweek. (Groene spelling) Op de Flickr foto's staat de kweekschool. Tante Mien ken ik m'n hele leven al, maar als viervoeter heb ik niets met Godsdienst. Begrijp er geen bal van. Maar ze is een grote fan van m'n blog. Daarom staat ze er nu in. O ja, die jonge non naast haar op de foto is helemaal geen non. Dat is Harmanna. Zij is gezakt voor die gelofte. Op alle punten........

Spanderswoud

Een wandeling uit het boekje. Zondagocht ergens 8. Die Bolle (m'n baas) zwaait zijn benen uit bed en geeft mij een klap op m'n kont. Mee. Naar het bos. Zon, heerlijke temperatuur en een warme, roestige damp vanwege de vele plensbuien. Rook Goddelijk. Zelfs die Bolle liep alsmaar te snuiven. En doodstil, een wondertje midden in het Gooi, waar je altijd en overal verkeer hoort. En wondertjes hebben we nodig. Gisteravond had die Bolle al z'n cookies gewist maar bleek achteraf de registratiegegevens van Flickr kwijt te zijn. Komt er niet meer in en heeft geen idee wat'ie allemaal had ingevuld. Effe snel gedaan. Losse pols. Helemaal die Bolle. Half hij half ik, maar wat? Alles kwijt. Daar kan hij toch zo driftig van worden. Rood aanlopen, zweten en wattie dan allemaal over zichzelf roept. Nee, herhaal ik niet. Stel je voor. Heb ik het weer gedaan. Maar vanochtend...... serene rust, stralende bomen en de schimmelige geur van donkergroen mos. En toen hoorden we ook nog in de verte de kerkklokken van de Vitus beieren. Heel even bestond God echt. Maar jammer, alleen mobieltje bij ons, dus de foto's zijn niet geweldig. Hebben we maar iets artistiekerigs van gemaakt. (Klikken om te vergroten en dan nog een keer klikken op het kruis rechtsonder voor heel groot.) Nee, we kunnen nog steeds niet binnen bij Flickr. Wel een schreeuw om hulp gedaan, maar of dat helpt? HIJ bemoeit zich daar in ieder geval niet mee. Gelijk heeft'IE. Dat zoek je zelf maar uit. DOMMMMMBBBBBBOOOOOOO.......... o jee, wegwezen. En van God ben ik nog niet af. Woensdag moet ik naar het klooster. Nee gelukkig, boeven mogen niet intreden. (Ja, inmiddels wel weer ingetreden bij Flickr. De Spanderswoudfoto's.)

Great Photography

Today I was browsing groups on Flickr and discovered the photostream of Suzi Jane. Not so difficult. We are in the same group 'I as a child'. (Well actually, that's not me there. I placed a photograph of my boss, die Bolle, two years old. See the blog 'Geintje' below.) Most of the pictures on Flickr are very beautifull, even professional. (Especially for a amateur like me.) But a picture with a story is great photography. And this picture taken by her mom, is telling a real story. (And is a beautifull picture too. Click on it to enlarge.) Her commentary: 'Me at the age of five, miserable with chicken pox. I HATED that my mom took this picture, but now I'm glad she did. Not many people have pictures of themselves with inflamed pustules all over their body!' And she inherited this way of photography of her mother. I haven't seen before so many pictures where the photographer was able to express herself so clearly and direct as Suzi Jane. Go and see for yourself. (Becoming SJ, Listaholic, Personal Faves, shoe-tifull ....)(.....and don't mind my language. I'm a Dutch Dog writing in Dutch only, now trying........)

Geintje

Nog 1 keer Mokum. Kan het niet laten. Beetje Bolle pesten. Ik ben nu bijna twee jaar en heb een foto van die Bolle, ook twee jaar, op Flickr gezet. Amsterdam, vlak na de oorlog met die goeie ouwe Wester op de achtergrond. Nu zou je zeggen grachtengordelkindje. Me as a child. Hij dus. Allemaal kijkuhhhhhhh......

Ome Ko

Niks drijfseissie, achenebbesj. Dat heeft gewonnen. Boos keek die Bolle me aan. En dat wil een beetje de goochemerd gaan uithangen. Ha, een boef met kapsones. Nou, riep ik verontwaardigd, maar dat staat in dat booekie bovenaan de lijst: drijfseissie. Meeste stemmen. Kijk maar. Ik hield het boek voor z'n gok. (hahahoormijnou) Nee oen, dat is de uitslag van de eerste ronde. Kijk hier, Gallemieze, tweede ronde, pikketanussie, derde ronde. Je moet wel uit je doppe kijke. Anders zijn al m'n lessen voor koefnoen geweest. Trouwens voor dat pikketanissie staat ook nog hassebassie, jajem of een afzakkertje en daarna ben je kachel en vind je alles uilezeik. Had je kunnen weten, staat allemaal in dat boek van je buurkat. En daar staat ook in wat Amsterdams is. Een combinatie van Jordaans, Jiddisj en Bargoens. En dat is vanaf ongeveer 1600 allemaal door elkaar gegroeid. Het Jordanees met Frans van Franse landverhuizers (noemden hun nieuwe woonplaats spottend Le Jardin) , het Jiddisj van de gevluchte joden en bargoens, het geheime dieventaaltje van de onderwereld. Ook wel Bourgondies genoemd. Maar..... nee, niks maar,je zit de zaak maar te versjteren. Ga je huiswerk maar overmaken. En als je daarna wilt weten wat Jordanezen vandaag de dag doen kijk je op buurtonline. Of bij Feetje. (Via Dianasstyle) En van ome Ko hierboven heb ik er wel een dozijn gekend toen ik jong was en in de Jordaan woonde. Dat dansje was een dansje voor de gein van iemand die straat en straatarm is, in een keiharde wereld van overlevers. Dat was de Jordaan (niks kekke cultwijk voor juppen) en dat was zijn taal. Hee Kokomo, gabber en geinponem van me, dat is nog eens mens-zijn. Laten wij maar gewoon onze heiderondjes doen, ik de Bolle toffelemoon en jij 't moppie.

Drijfseissie

Moet toch niet zo moeilijk zijn. Nee. Als ik zo ommeheen kijk ben ik er niet echt van onder de indruk. Aardig hoor, maar zwak en nooit zeker weten. Ze houden elkaar met tips op de been. Of het nou om geld, relaties of honden gaat. Je weet niet wat er op zo'n heideveldje tijdens het uitlaten allemaal wordt afgeluld. Kijk, de meeste van mijn vriendjes spelen het spel helemaal mee en die heten dan heel aardig en gezeggelijk. Nee ik niet, maar daar staat wel weer een hoop respect tegenover. Afhankelijk, altijd en dat steekt. Ik kan toch ook zelf wel doen waar ik zin in heb! Mag niet. Van alle woorden die ik heb geleerd, spreekt E-MAN-CIM-PA-TIE mij het meeste aan. Maar hoe moet dat? Heeft iets te maken met het gebruik van hulpmiddelen. De eerste aap die een stok pakte om z'n vriendje dood te slaan heeft zich in 1 klap naar mens geevolueerd. Begrijp ik niets van. Hoewel, als je die rotzooi in de wereld van vandaag ziet is alles meteen verklaard. Maar voor een partijtje matten ben ik nog nooit weggelopen. Mens worden, dat wil ik, moet kunnen. Moet ook niet zo moeilijk zijn. Toch? Hoe kom ik daar nou achter? Op internet staat het niet. Daar gaan ze er van uit dat je al mens bent. Onzin, kijk maar naar mij. En die Bolle? Na z'n uitgestelde operatie omdat'ie het zo druk had, is ook niet echt aanspreekbaar. Zit wel veel te lezen. Heeft een tijdschrift gekocht, iets wetenschappelijk Amerikaans. Becoming Human. Precies, dat bedoel ik. Heel goed. Dat artikel samen met een vooruitgangshulpmiddel moet de waarheid over mensworden wel boven tafel krijgen. Van dat vooruitgangsmiddel (zie boven, dubbelklikken) heb ik er overigens wel vier nodig. Maar toch, kreeg ook een boekje van Hobby, m'n buurkat. Daarvoor nog zeer hartelijk dank. Over het populairste Amsterdamse woord. Drijfseisie. Als je dat begrijpt ben je volgens mij pas echt menselijk. Of alleen maar gewoon Amsterdams? En is Amsterdams ook menselijk? Vragen aan die Bolle? No way, dat is een Amsterdammer. Achenebbisj, waar begin ik eigenlijk aan?

BRAND BRAND BRAND

Onze hei staat in brand. NU! Gauw wezen kijken en die Bolle fotograferen. Heet van de naald, hot news. Letterlijk. En lof voor de brandweer, ze hebben de brand weten te beperken tot een klein stuk. Gelukkig maar. Onze poep en pies rondjes lopen geen gevaar. Zelfs ons nieuwe bankje is net buiten schot gebleven. 'Is aangestoken', werd er geroepen. Welnee, gewoon zo'n rokende uitlaat eikel die 1 vonkje heeft gemorst. Die Bolle en ik stinken allebei naar brand. Voor de hele reportage klik hier.
Kregen we een meeltje of we ook een paar foto's op een wereldwijde website voor brandweermannen wilden zetten. No problem. Tell us if you want more pictures.

Golf

Waarom noemen ze het eigenlijk een hitte 'golf' ? Er beweegt niks. Ik ook niet trouwens. Of het is op zoek naar een nieuw schaduwplekje. Maar daar is het ook bloedheet. Je weet niet meer waar je het zoeken moet. Water? Zwemmen? Vergeet het maar. Heeft die Bolle eindelijk tijd om met mij in de plomp te duiken, tot op de televsie aan toe, streng verboden. Blauwalg. Wat dat ook mag zijn. Wordt je ziek van of je gaat dood. Ook lekker. Dan maar hijgen. Wat zou ideaal zijn? Een hondenhok met airconditioning. Toch even zoeken op internet. En jawel, kom ik terecht bij ateliers van Lieshout: Utopian Doghouse. Met pukkel. O jee, dat zijn kunstenaars, is de vraag of het ook werkt. Ziet er goed uit. Dat wel. Maar heel duur denk ik. En kunst. Dus je betaalt ook de lucht er omheen. Precies, airconditioning!

Emma Dilemma

You are driving your car, are you allowed to stay behind this bike? Kreeg ik toegestuurd van Hobby (m'n buurkat). Of ik het antwoord weet? Nou rij ik al auto vanaf de dag dat die Bolle me heeft opgehaald bij Caya, dus het antwoord lijkt me logisch: Fietsers rij je gewoon voorbij, zo hard mogelijk. Doorscheuren met die hap. Want waarom zou je er achter blijven hangen? Toch. Voor alle zekerheid even aan die Bolle voorgelegd, want misschien zit er addertje onder het gras. Hij ziet de foto en krijgt ineens zo'n peizende blik in zijn ogen. Heb ik meer gezien. Geen idee waarom, maar ik vertrouw het voor geen meter. Nee, zegt'ie langzaam, in - ha - len, dat zou ik toch niet me - teen doen. Daar moet ik toch eerst even die - iep over nadenken. Ben er niet he - le - maal zeker van. En je weet lieve Yka, bij twijfel niet in - ha - len. Ik schudde netjes van nee. Geef mij die foto maar even mee, zal ik er later nog wel een keer naar kijken. En daar ging'ie. Gek he, laat ik nou het gevoel hebben dat ik ontzettend ........... En dat plaatje zal wel weer niet van Hobby zijn, maar van z'n baas. Die twijfelt ook nooit als'ie niet moet in - ha - len.

Entre Act

En de rest was eten en drinken. Dat zijn van die gewone familiekiekjes aan tafel. Hoort niet thuis in mijn blog, vind ik eigenlijk, maar na alles wat we hebben gedaan en jullie gezien, wil ik deze plaatjes niet achterhouden. (Klikken om te vergroten en daarna rechtsonder op het kruis om nog een keer te vergroten.) Ik noem het 'entre act', maar weet niet zeker of dit het hoofddoel was en de rest tussendoortjes. Vandaar. Aan tafel dus. Ook met Diane, jeweetwel, de andere voogd van de Joepies. Kijkspelletje. 1. Waar zit ik als ik niet op de foto te zien ben? Klopt. Onder tafel. Je ziet Harmanna kijken. 2. Op welke foto staat niet een glas wijn, vol of leeg? In 1 keer goed. Midden onder heeft Harmanna twee glazen whiskey gescoord. Nog een keer het adres van de Jufferen Lunsingh, kun je ook mee scoren. En het laatste nieuws: deze week is die Bolle 3 kilo afgevallen. Precies, de ijzeren hand van Harmanna!

Kunstwijn & Co

Kijk, dat is nou een titel waar die Bolle van over de rooie gaat. Kunst, oke, wijn, dubbel oke, Co, zo heet zijn moeder (93), meestal oke. (Krijgt nog steeds standjes omdat'ie te dik is, hahahaha.) Maar zo geschreven betekent het allemaal wat anders. Co betekent hier compagnie. Er was inderdaad een heel gezelschap, kun je op de foto's zien. Maar KUNSTWIJN. Ik zie de rillingen al over zijn rug lopen. Als de wijn niet Frans is begint'ie al te griezelen. Toch is het waar. De jaarlijkse wijnproeverij in Tynaarlo met veel kunst. Bij Jan (en zijn muzikale vrienden en studenten) en Saakje (schilderijen en objecten) (kijk ook naar de gekleurde Axis schoenen) en natuurlijk Leo (ook musicus) en Peggy (ook Jufferen Lunsingh) die samen de wijn en de hapjes doen. Maar wat gebeurt? Je gelooft het niet. Echt niet. Ik wordt buiten de deur gezet. Letterlijk. Op het landje daarnaast. (De deur zie je links met daarachter Diane en Phaedra.) Zij allemaal mooi drinken met veel lekkere hapjes, ik op een afstand toekijken achter een sloot en een hek. Al die foto's heb ik gemaakt, van heel ver weg. Balen, nee dat is te zwak. Pisnijdig was ik. Heb ik laten horen ook. En wat gebeurt? Niks. Niemand reageert. En Phaedra begreep het al helemaal niet. Nee natuurlijk niet, want die woont daar. Kijken kijken en niet kauwen. Moet je zien die Bollekapsoneslijer. En maar slijmen tegen die wijnschenkende dames om een extra hapje. Wacht maar, dat zal ik 's tegen je moeder zeggen! Krijg je weer op je donder dat je te dik bent. HaaHaa..... Volgende week is het mijn beurt.

Kale Kunst Jonker

Kunst? Kwestie van kijken, roept die Bolle altijd. Point of view. Nou dat heb ik geweten. Hij kunstkijken in Groningen ik met Harmanna op het terras van de Kale Jonker. Stinkdruk. Want het was eindexamendag op de Minerva Academie. (Wordt je opgeleid tot kunstenaar en de fotgrafen hangen op het A- Kerkof, maar dat schreef ik al.) Daar komen niet alleen kijkers naar het eindexamenwerk, zoals die Bolle op af, maar ook een hele hoop familie. Nou je ziet het. Mijn 'point of view' was het terras. Kortom, stevige poten en Groningse konten. Noem dat maar kunst. Duurde eindeloos. En toen hoorden we ook nog dat topbarmaneigenaar Bert pensionado was geworden en met vriend en zoon in Ierland gaat wonen. Bye bye nr. 10! Zijn Harmanna en ik maar naar de Wolthorn gegaan. Loslopende honden van erge mooie maar erg dronken meid en een ex wethouder waar ik een snoepje van kreeg en een knipoog naar Harmanna, die daar met een ex televisie BN'ner zat te praten. Heeft iets met brillen. Beetje Gooi in Groningen.

Westerbork

Dat viel me toch zo tegen van die Bolle. Had ik helemaal niet van hem verwacht. Vreemd toch. We hadden een hardstikke mooie wandeling gemaakt. Van Grollo (langs het borstbeeld van Cuby, jeweetwel, van de Blizzards) en door de bossen van Hooghalen en Westerbork. Prachtig mooie, warme zomerzonkleuren door de takken en de bladeren. Zoete houtgeuren gemengd met de reuk van wilde kruiden. Zelfs die Bolle liep te snuffelen. Wandeling uit een boekje. Toen we in de buurt van Westerbork kwamen zagen we de steen met het gedicht van de achttien doden erin gebeiteld. 'Een cel is maar twee meter breed......' van Jan Campert. Heeft die Bolle helemaal uit z'n hoofd staan opzeggen. Was wel een plechtig moment, al zegt die oorlog mij natuurlijk niet zoveel. Foto rechtsboven. Op klikken om te vergroten. Daarna nog een keer rechtsonder op het kruis. Toen kwamen we door het bos van de toekomst. Allemaal jonge boompjes door kinderen geplant met hun namen en een wens voor de toekomst op een wit bordje ernaast. Hardstikke leuk en het leukste van dat bos van de toekomst...... honden lopen er los. Maar toen we bij het gedenkteken van het kamp kwamen, de samengeknoopte rails, floot die Bolle mij ineens terug en deed me aan de lijn. Er liep een groep oudere mensen omheen. Misschien wel Joodse overlevenden, zei die Bolle, ze zijn er oud genoeg voor. Laten wij maar doorlopen. Nee nee, ik trok aan de lijn, ik wil er naar toe. Daarvoor zijn we hier. Zachtjes trok die Bolle me terug. Meestal doet'ie dat met een harde ruk, luisteren. Maar nu ging hij voor me op z'n hurken zitten. Bewakingshonden, lieve Yka, hebben daar niet zo'n prettige rol gespeeld. En jij en zij kunnen daar niets aan doen, maar voor die mensen kan dat beeld een afschuwelijke herinnering zijn. Daarom. Hij kroelde in m'n nek en we liepen door. Toen merkte ik wat gemengde gevoelens zijn. Werd in Norg, toen we met Harmanna boodschappen gingen doen, weer helemaal goed gemaakt. Die Bolle ging even kijken in het kerkje uit 1200 en Harmmana en ik bleven buiten wachten. En toen riepen de dames die daar stonden dat wij ook gerust mochten binnenkomen. Kijk, zo hoort het. O ja, midden onder is weer de Jufferen. Met een glas wijn op de voorgrond. Tuurlijk, van die Bolle. En dat was zijn eerste niet en zijn laatste niet. Morgen meer .........

Witte Wieven

HEFFFFFFFTUGGGGGG Zeg nou zelf. Zit die Bolle eerst weken achter mekaar van sochtends zeven tot savonds ergens tien te werken. De laatste week in de stomende hitte van zijn werkkamer die wel een Turks bad leek. Hij begon zelfs tegen me te grommen als ik in de buurt van zijn computers kwam. En hij werd steeds stiller. Helemaal niet meer die breedbespraakte Bolle. Komen we terug van een ochtendwandeling, heeft Harmanna de auto ingepakt, instappen en wegwezen. En geen idee waarnaartoe. Iets van een lang verwenweekend. Hup weg, afkicken, ontstressen, you name it. Harmanna achter het stuur, geen gelul, mee. Sta ik dezelfde avond bij zonsondergang in een prachtig Drents ven. Doodstil. Geen hond, niemand, alleen die Bolle en ik. Dat was genieten. Beetje poedelen, snuffelen achter het riet, happen naar een libelle. Die Bolle op z'n hurken met zijn hand in het water. (Nee, niet die hand, nou moet je niet lullig gaan doen.) Was heel mysterieus. Keek wel een beetje benauwd naar de randen van het bos. Daar zweven de Witte Wieven. En zeker in dit bos van Lieveren. Blijf ik toch altijd maar een beetje bij die Bolle in de buurt. Alleen zijn mobiele kiekjes zijn wat donker. Ben ik meer een zwarte vlek met twee koppen. Yka Blog Ness. Maar toen wist ik al waar we zaten. De Jufferen Lunsingh. Soort langdgoed met boerenhofstede. Geen televisie, geen computers, zelfs geen radio, weg van de wereld. Heel ontspannen, vrije sfeer, relaxt, dat woord zocht ik, leuke mensen en ..... ja natuurlijk, die Bolle zou die Bolle niet zijn, een waanzinnig mooie keuken en de mooiste wijnen in de kelder en bij hem op tafel. (In die kelder is'ie nog geweest.) (En kwam nog terug ook.) O ja, andere honden ook. Meer details kun je in de nieuwsbrief lezen. Of in mijn blog van vorig jaar, want we zijn er al een keer geweest. Toen heel kort. Als jouw baas ook trekjes van die Bolle heeft, kun je nu scoren! Hele heftige overgang dus. Slapen in een hotel is alleen niet m'n sterkste kant. Nee, ik ben een beetje een Loosdrechtse eigenheimer. Slapen doe je thuis. Gewoon in je eigen bed. Trut-me-hola, riep die Bolle, watjuhhhh... en legde me tegen zijn voeten aan boven op bed. Ik slaap nooit op bed. Morgen gaan we naar de echte grote bossen, beloofde hij. In 1 wandeling de boswachterijen van Grollo, Hooghalen en Westerbork. Klonk goed.....(beetje draaien)....heel goed zelfs...... (nog een beetje bijdraaien)....dan.... (liggen)....maar...... (inschurken)..... (nog een keertje inschurken)....veel... (draai gevonden) ..... veel slapen......... morgen......(Geeeeuuuwwwwww...) ........ morgen meer.........

Westerhandje

Gauw nog eentje. Tijd zat. Kwam de Westertoren tegen. Daaronder is die Bolle geboren. Heeft Anton van Duinkerken nog een geboortekaartgedichtje op gemaakt.

In oorlogstijd geboren
onder de Westertoren
[....]
O Heer verhoor onze bede
Geef hem z'n spel in vrede.

Dat is prima gelukt. Na de hongerwinter, heeft'ie goed overleefd, zoals we nu kunnen zien. Maar nu staat die toren gedeeltelijk in de stijgers. Haha, net die Bolle. Ook gedeeltelijk. Dat handje dus. Nee dat is niet het handje van die Bolle. Dat durfde ik niet! 

Holland Festival

 Daar staan wij als honden toch maar mooi buiten. Cultuur heet dat. Nou gaan die Bolle en Harmanna regelmatig savonds naar het theater of de film, maar de afgelopen weken was het wel heel erg. Opera, concert, toneel en vanmiddag Kabuki. Schijnt Japans theater te zijn. En dan zit ik dus al die tijd alleen. Precies, schrijf ik mijn blogjes. Maar wel lang alleen. Verder niet te klagen hoor. Wordt van te voren lang en breed uitgelaten. Hoef niet bang te zijn dat ik het met zo'n loopband moet doen. Die foto kreeg ik van Hobby (m 'n buurkat, op klikken om te vergroten). Krijsend van plezier had'ie 'm aan zijn personeel, de haasjes, laten zien. Gooi hem wel meteen weg. Je weet maar nooit. Die Bolle heeft zo z'n zwakke momenten......... 

Droomhuisje

 Hier zijn die Bolle (m'n baas) en ik het helemaal over eens. Ons droomhuisje. Midden in het bos. Helaas alleen om van te dromen. Onbereikbaar. Dit is dan ook een schrijfproefje. Deze blogje schrijf ik vanuit Picassa, dat handige fotoprogramma van Google. Kijk die Bolle doet alles met dat ingewikkelde Photoshop van Adobe (kan natuurlijk veel meer mee) en schrijft het verhaal via de blog editor in zijn Internet Explorer. Maar zo gaat het veel makkelijker. O ja, we zijn weer on speaking terms. Hij is wel een stuk strenger geworden. (schreef ik al, dat VZH riedeltje, maar vergat de link) Moet nu echt direct luisteren. Lastig, want het komt me niet altijd uit. Maar vandaag zittie weer te werken (Monteert een video van Caya en Uranie op de set van Keizer en de Boer, weer een boef, hahahaha) dus staat zijn hoofd nu heel erg anders naar. Op de hei ziet hij me niet eens staan. Laat staan lopen liggen zitten volgen. (Lees de Dromer na Tentamen) Nou, kijken of het werkt.  

33 graden

Toen het leven nog mooi en goed was. Bloedheet dat wel. Daarom veel water. Loosdrecht om precies te zijn. Alle foto's (op klikken om te vergroten, als je wilt tenminste) met mobieltje gemaakt. Door Harmanna. Daarom veel Bolle bloot. Niet te missen. Dat deed ik ook niet een dag later. Vechtend met een hond om een speeltje dat ik wilde hebben, greep die Bolle het speeltje en ik die Bolle. Zijn hele hand onder het bloed. Twee uur later kwammie terug uit het ziekenhuis met een heel groot verband om z'n hand. Heb de hele middag naast zijn voeten gezeten en gelegen. Spijt me zo Bolle. Maar hij negeerde me totaal. Je baas bijten doe je niet, ook niet per ongeluk. Nee, het is helemaal mis. Savonds op de hei even los om te piesen en te poepen, maar daarna meteen weer aan de lijn en volgen en zit en af en blijf. De hele VZH riedel op tempo in wisselende volgorde. O jee, terug onder appel. Ik deed m'n stinkende best, maar meer dan een gedachtenloze aai kon er niet af. Bolle is boos, Bolle is heel boos. Dat wordt een lange hete zomer. Daar is 33 graden nog niks bij.

Deurmat deel 2

Kreeg ik toegestuurd van Hobby, mijn buurkat, naar aanleiding van die hond als deurmat. (Die was wat minder ongelukkig met de verdwijning van Simba, want dat kleine katertje terroriseerde hem behoorlijk.) Gepikt uit het archief van zijn baas. Personeel zegtie zelf. Die persobasoneel had hier erg hard om moeten lachen. Met zo'n vette ondertoon. Zo lachen die bazen ook als ze elkaar om beurten van die kleine verhaaltjes zitten te vertellen. Geen ideeeee waar het over gaat. Plak ik m'n mooie staart er gewoon aan. Tenslotte heb ik geen deurmat nodig.

Simba

Eindelijk, zit die Bolle (m'n baas) in z'n blote bast in de tuin, kan ik weer even achter de computer. Maar heb helaas weer een slecht bericht. Was het vorige week Job die ze moesten laten inslapen, vandaag is het twee weken dat mijn grote liefde Simba weg is. Mijn eigen katertje. Elke dag als ik iets in de tuin naast ons hoor schiet ik naar de heg in de hoop dattie weer terug is. Maar niet. Laatst stond de voordeur open en ben ik stiekum even naar binnengelopen. Geen Simba. En niemand weet wat er gebeurd kan zijn. Hij was zeer slim in het verkeer en had heilig ontzag voor auto's en fietsers. En honden die hij niet kende hield hij op een veilige afstand. Maar ja, een ongeluk ligt in een klein hoekje. En Harmaana en ik zijn voor iets anders heel bang. De laatste keer dat we hem hebben gezien lag hij op het matje voor hun deur, helemaal in elkaar gekrompen. Had nergens belangstelling voor. Sloeg z'n pootjes met scherpe nagels niet eens in mijn baard. 's-Avonds lag hij op de motorkappen van autoos die net terug waren. Warm dus. Waarschijnlijk was hij ziek en kwamen z'n baasjes net die avond niet thuis. Sinsdien is'ie weg. Te lang weg. Hoi Simba, zal altijd aan je blijven denken. (Foto boven, op klikken om te vergroten. En nog een foto met Ollie, Job en Julius zoals vodige week beloofd.)

Job is dood

Job, jeweetwel, van dat mooie paradijsje daarboven in Groningen. Gisteravond hebben ze hem laten inslapen. Hij had veel pijn van een tumor aan z'n poot, was al een hele tijd heel agressief, een beetje dement en gisteren kreeg hij een lichte beroerte. Dertien jaar is hij geworden, bijna veertien. Mooie leeftijd he? Maar die Bolle had het er toch wel moeilijk mee. Job en z'n jongere halfbroertje Julius, waren de honden van die Bolle z'n ex(echtgenote). Harmanna en hij kwamen daar veel en hij ging altijd met die honden op stap. Naar de bossen uiteraard, de stad Groningen, autoritten over de "Olle Klie", het openluchttheater van het museumlandgoed Nienoord in Leek en de kroeg natuurlijk. Ja, zo is die Bolle. Prachtig leven, in een heel groot omheind speelveld met een hoge zandbult en een enorm hok om in te schuilen als het regende. Want hun bazin was onderwijzeres en overdag zaten ze daar. Akke, de buurvrouw, hield dan een oogje in het zijl. Maar vorig jaar overleed Hansje, hun bazin, plotseling. Een collega van Hansje die ook veel ruimte en een hond had, heeft ze toen liefdevol in hun gezin opgenomen. Met Julius, zijn jongere broer, ging dat fantastisch. Die kreeg een heel nieuw leven. Spelen met kinderen en een leuke grote bommelhond die Ollie heet, Job wilde nooit spelen, mee boodschappen doen, op vakantie, wandelen, noem maar op. Elke dag wat anders in plaats van de strakke regelmaat die hij was gewend. Niemand wil nu geloven dat die speelse jonge hond al twaalf jaar is. Maar met Job wilde het niet lukken. Miste Hansje, dat was echt zijn bazin, heel erg. Eerst werd hij steeds sacherijniger en toen zelfs agressief. Als ik op de Houtwal, hun paradijsje was, zag hij me ook al niet zitten hoor. Hij vond die wilde pup maar een vervelend nichie. Als we kwamen liep hij vaak meteen naar achteren naar z'n eigen kamertje. En daar durfde ik niet te komen. Op het kleine fotootje in de hoek zie je mij met Job en Julius nog op de Houtwal. Ik zal even wat andere foto's zoeken, maar ga nu eerst met die Bolle even een grote wandeling maken. Zal hem goed doen. Doen jullie even de links. Hoera voor Ollie en Hans. Vakantie en zo.... Wordt vervolgd.

Hond als deurmat........

Dat noemen ze kunst. Zal er niet veel woorden over vuilmaken, maar wie haalt het nou in z'n hersens (onze koningin zou zeggen, wie verzint nou zoiets) om een deurmat met hond te maken?
Nou, zij dus:

Artwork by: Hannah Greely
Muddle, 2004
Coconut fiber, silicone glue
11 x 43 x 29 in./28 x 109.2 x 73.7 cm
Collection of Astrup Fearnley, Oslo, Norway
Courtesy the Hammer Museum, Los Angeles
Photo: Joshua White
All Rights Reserved (Via We Make Money Not Art)

Moet daar in Noorwegen deze winter wel heel lang, heel donker zijn geweest. En in Los Angeles zijn ze gewoon gek. Zegt die Bolle. Die vond het trouwens wel een leuk plaatje. Aardig idee ook. Dus? Die Bolle is ook verdwaald in deze lange donkere winter. Vergeet de lente maar. Wanneer wordt het eindelijk zomer? Dat hebben we hard nodig.

Ballendieven

Loopt er tegenwoordig nog eentje van Caya over de hei. Een reu, half jaar ouder dan ik en een stuk groter. Alleen mijn staart is groter en veel mooier. (Doet't weer prima trouwens. Zie blog hier onder.) Zijn baas zit meestal op de fiets. Wij mogen elkaar wel en rennen dan een stuk gezamelijk op. Weet niet hoe hij heet, maar het kan geen broertje zijn, want in dat half jaar was Sweet Pea zwanger van mij. Misschien een halfbroertje, want die Kokomo is niet te vertrouwen en hij lijkt sprekend op mij. Ook in gedrag en nou komt het. Ben ik vanmniddag op de hei met Harmanna (natuurlijk weer Harmanna, daarom ben ik nog steeds veel buiten, die Bolle zit alleen nog maar achter die stomme computers), komt hij er weer aangerend. Zijn baas erachteraan op de fiets. Coen probeerde uit allemacht een tennisbal uit mijn buurt te houden door mij weg te jagen. Liet die bal dus onbeheerd achter. Zwakke strategie, want ik ben sneller en ren dus gewoon even om. Pik ik heb je. Maar vandaag lukte dat niet, want die andere Cayaganger had de bal gezien en scheurde er recht op af. Pak gauw die bal, riep zijn baas tegen Harmanna en de andere hondenvrouwen. Als hij hem te opakken heeft krijgen we hem nooit meer terug. Apporteren doet'ie van geen kanten. Harmanna der mond zakte open van verbazing en een andere hondenmoeder slaakte een wanhopige zucht. Daar zijn we mooi klaar mee. Hebben we twee ballendieven. Blijkt dat die goser dezelfde afwijkingen heeft als ik. Leuk, lief, gehoorzaam en behoorlijk goed onder appel, totdat we de bal van een ander te pakken hebben. Dan helpen barse commando's, lieve woorden, snoepjes of andere afleidingen helemaal niet. Wat we hebben is van ons. En als ze dan boos op ons afkomen, rennen we een paar meter weg, niet te ver en niet te dichtbij, en gaan uitdagend achter de bal liggen wachten. En als ze dan weer komen weer een stuk verder en zo uitdagend mogelijk de wereld inkijken. Schijnbewegingingen hebben geen enkele zin. En als ik/hij even wegloop zijn we er altijd sneller bij dan zo'n trage tweebener en weer weg. Wat heeft die Bolle al een ruzie in het bos gehad als zo'n Gooise kakmadame met dreinende kinderen (die valse hond heeft mijn bal afgepikt) furieus riep dat het HAAR bal was en zij die NU terug wilde hebben. Dan blijft die Bolle heel rustig (heeft'ie zichzelf aangeleerd, want het is van nature een driftkop) kijkt haar vriendelijk begrijpend aan, wijst in mijn richting, ergens in het bos, en zegt.... gaat gerust Uw gang..... ik wens U een prettige wedstrijd. Nee, met die Bolle gaat het goed, hij leeft nog. Maar het heeft er weleens om gespannen. Die meiden hebben meestal een grote paraplu in hun hand, of kinderspeelgoed en meestal razend scherpe nagels. Dat geloof je toch niet, zei Harmanna, zou het in de genen zitten. Zelfs een deskundige (ze bedoelde oom Herrie) is het niet gelukt om Yka te laten apporteren. Intussen was het mij gelukt om de bal terug te jatten, snel dribbeltje met omhaal, maar die arme Coen had het nakijken. Dat zijn geen ballendieven meer, mompelde de bazin van Coen, dat wordt een complete bende. Dus, hierbij voorgesteld: Caya's zwarteballenbende. U bent gewaarschuwd. En ja, die aaipoot heb ik ook nog steeds. Wie durft?

Doodsmak

Zo, daar ben ik weer. Nee, weet niet precies wat er is gebeurd. Alleen dat ik verdwaasd midden in de hei lag en Harmanna en Karin, de bazin van Peggy en Bram, met dodelijk verschrikte gezichten boven me stonden te kijken. Ik lag op mijn rug en kon me niet bewegen. Langzaam kwam ik weer een beetje tot bezinning en ik schijn heel verbaasd te hebben gekeken. Toen ik weer trillend op mijn poten stond begonnen Harmanna en Karin overal in de knijpen en te duwen. Mijn rug, mijn dijen, mijn poten. Maar ik bleef verbaasd staan kijken. Toen liep Harmanna een stukje weg en riep: kom eens hier. Dat deed ik. De meiden haalden allebei opgelucht adem. Dat ziet er normaal uit, zei Karin. Rustig zijn Harmanna en ik naar huis gelopen. Beetje verdwaasd nog. Wat was er nou gebeurd? Dat hoorde ik toen ze het aan die Bolle vertelde die meteen achter z'n computer vandaan kwam. Ik zag hem schrikken. Ik was met Bram, de beagle, weer als een gek aan het rennen geweest over en door de hei. Bijtend en duwend. Ons gewone spelletje. Ik ben sneller dus ik jaag hem op of laat me door hem opjagen. Maar Bram moest naar huis en werd aangelijnd. Toen ben ik in m'n eentje de hei ingescheurd. Dat heb ik overgehouden uit mijn puppietijd. De dolle vijf minuten. Dat gaat op volle snelheid en ik kan heel hard lopen. En toen gebeurde waar die Bolle altijd al z'n hart voor had veastgehouden. Op volle snelheid trapte ik met allebei mijn voorpoten in een heel diep gat. Ruggelings sloeg ik een keer over de kop en kwam plat op mijn rug terecht. Die Bolle trok helemaal wit weg en Harmanna zag er ook nog steeds heel bleekjes uit. Ze loopt weer gewoon? Niks trekken of hinken? Nee, maar wel voortdurend met de staart tussen haar achterpoten. Ze is nog steeds verdwaasd zeker. Hij voelde aan m'n staart, maar daar zat geen kracht meer in. Hing helemaal slap als een vaatdoek. Kon hem niet meer bewegen. Hij ook weer knijpen en voelen, maar er zat geen breuk. Verlamd? Achjee, die mooie staart die altijd zo trots tot 'tussen m'n oren' staat. Hij liet me heen en weer lopen en even een sprintje maken. Zag er goed uit. Harmanna had al opgezocht welke dierenarts weekenddienst had. In de verte blafte een hond. Ik deed een paar stappen, blafte even terug, maar het klonk niet erg overtuidend. Laten we een uurtje wachten, zei hij. Even aankijken. Nog geen kwartier later, ze zaten achter een glaasje wijn voor de schrik, hoorde ik ineens mijn vijanden van boven voorbijkomen. Ik vloog naar buiten en gaf, dansend op mijn achterpoten, mijn hardste en meest kwaadaardige blaf. Het grote sterke boefspel, zegt die Bolle altijd. Maar nou riep'ie verheugd: Kijk kijk kijk kijk...... m'n staart stond weer strak omhoog met een mooie boog tot bijna tussen m'n oren. Ze renden naar buiten en begonnen me helemaal te omhelzen en te knuffelen. Werd er helemaal verlegen van. De pijl op de foto wijst naar de plek van mijn indrukwekkende koprol. Die Bolle ging nog kijken, maar ik ben een andere kant opgelopen. Geef die portie maar aan een andere Fikkie.

Snaky

Bouviers zijn niet alleen de mooiste, de leukste en de intelligentste honden ter wereld, ze hebben ook een fijn, gevoelig en vooral heel geduldig karakter. Maar dat ben ik nou even zo zat als kouwe pannekoeken. En dan kan het me geen reet schelen of het panne of pannenkoeken is. Het wordt helemaal niks meer met die Bolle. ´Druk´ kan ik al geeneens meer uit m'n bek krijgen, maar nou is ie ook nog ziek en eind van de week moet'ie een paar dagen naar Berlijn........ wanneer houd dat allemaal eindelijk eens een keer op en gaan we weer gewoon een hele dag het bos in? Houtet wel een een keer op. Daar begin ik toch ernstig aan te twijfelen. Zondag doet dat stuk van Bikkel z´n VZH examen. Nog wel in Hilversum op het terrein van de Caya club. Nee, niks Caya club. Is de Bouvier Dressuurgroep Hilversum. Meneer in Berlijn dus. Weetjewat.....HIJ KAN DE POT OP!!! Zo dat is er uit. Lucht lekker op. Heeft die Bolle toch gelijk. Gooi het in de groep, roept'ie altijd als iemand iets dwars zit. Maar ja, mijn vriendjes zijn als de dood voor m'n stevige poten dus als ik iets in de groep wil gooien zijn ze meteen pleitte. Behalve Yentel, de StBernard. Die laat zich gewoon boven op me vallen en dan moet ik hard werken om er weer onderuit te komen. Vraagt die Bolle altijd wanneer die nou eindelijk z´n kruikje omdoet, heeft´ie echt, om te controleren wat de kwaliteit van de inhoud is. Onzin, er staat genoeg cognac in zijn eigen barretje. Het wordt dus allemaal helemaal niks. Kan geeneens lekker op de site van die Sound to Pictures Steven gaan rondrossen want ik ben het wachtwoord vergeten. Dom dom dom. Ga ik maar weer terug naar m´n internet spelletje. Snakes and ladders. Past goed bij mijn stemming. Leuk spel, maar je moet wel net zo intelligent als een boef zijn. Hahahahahaha, hoor ik vanuit een andere kamer. Ligt die Bolle in zijn bed te schuddebuiken van het lachen. En dat is een hoop schuddende buik hoor. Tsssjaa.....wel verleidelijk. Kan er natuurlijk ook nog even naast gaan liggen...........

Koninginneduct

Daar gaat de QUEEN, riep die Bolle (m'n baas) plotseling. Hoezo de 'QUEEN'? Dat was m'n vorige blog. Ineens ging het licht aan, ja natuurlijk. Ik grijp m'n fotocamera en scheur naar boven, naar z'n werkkamer. Klik. Te laat natuurlijk. 15 seconden. Jammer maar helaas. Vandaag opent ze het ecoduct, nu dus, van het Goois Natuurreservaat. Wilde ik niet weten. Stelletje eikels, hondenhaters, mensen ook. Vinden ze maar lastig. Daarom niet eens een mooie website. Saai saai saai. Afhouwen, niet communiceren. (Kijk bij de Utrechtse Heuvelrug) En ik moet altijd aan de lijn en volgens de Telegraaf een waanzinnige, torenhoge boete als ik achter zo'n domme reetrut aanga. Ze kunnen me wat. Nee, niet bepaald m'n vriendjes, maar ja de majesteit....... Ook wel een hoog Telegraaf gehalte natuurlijk, maar een bouvier weet nou eenmaal waar het gezag ligt. En dat heeft ze. Vraag maar aan die tweehonderd van Mertens. Noemen ze tegenwoordige bedrijfselite. Die weten 't. Anders hadden ze er geen last van. En zij willen zelf de macht, dus moet de koningin ingeperkt worden. Majesteit: Niet lopen op het gras, honden aan de lijn en verboden te poepen! Zoiets dus. Denken ik en de majesteit precies hetzelfde over, maar dat mag ik niet schrijven van die Bolle. Heeft iets met postzegels en mijn achterkant te maken. Houzee Bee, ORANJE BOVEN! Voor je het weet is Verdonk hier de baas........

Koninginnedag

Nou dat wordt dus helemaal drie keer niks. Koninginnedag bedoel ik. Koud, regen en ik hoorde die Bolle (M'n baas)de Spandershoeve reserveren voor vanavond en daar mogen geen honden naar binnen. Balen. Meestal is die Bolle daar heel strak in hoor. Geen honden, hij ook niet. Gaaf. Maar ja, de Spandershoeve is het beste Indonesische restaurant van Nederland en daar hebben Harmanna en hij zo een beetje gewoond vroeger. Huwelijksdiner gegeven ook. Zijn stamkroeg heeft'ie opgezegd vanwege een honden verbod. Sterk en zo hoort het. Nou gaat'ie niet altijd met mij naar de kroeg, maar zijn stelling is, niet met hond dan ook niet zonder hond. Dat zeg ik. Z'n vorige boef, Kim, mocht wel altijd mee naar de Spandershoeve. Geen punt. Maar nu hebben ze een ster. Sjiek de friemel. En, zei Guido, de Spandershoeve baas, als ik honden toelaat (en voor mij mogen ze) ben ik m'n ster kwijt. Dat begreep die Bolle en stapte achteloos over zijn principes heen. Zwakkeling. Zit ik grammieterig door het nieuwe bouvierblad te bldaderen, zie ik allemaal foto's van Bikkel die hij van mijn site heeft gejat. HAHAHAHA. Maggie. Zo'n stuk moet doen waar die zin in heeft. Lekker. Zie ik ook ineens een foto van die Bolle tijdens de boevenwandeling op de Hoge Lage Vuursche terwijl hij staat te filmen. Allemaal foto's maar geen link naar mijn site met de video's. Flauw, heb ik wel gestuurd. Doe ik het zelf maar. LINK. Maar deze kondinginnedag is wel mooi ... o nee, dat mag je niet zeggen van een koningin. Nou klote dan. Sorry Wim...Alex ook.

Dag van de Hond

Nee die niet. Echte honden. Hoorde ik op RTL-Z dat het morgen (was afgelopen zaterdag) de dag van de hond is. Wat nou weer? O, omdat het aantal honden als proefdier veel groter is geworden. Kan er alleen op internet niks van terugvinden. Dierenbescherming, niks. Lekker dier, altijd haantje de voorste........ o nee, dat is tegenwoordig wakker dier. Kukelukuuu, ook haantje ook niks. Zelfs niet bij proefdiervrij. Of op hun speciale hondenafdeling. Noppes. Maar we weten al dat honden overal voor worden misbruikt. Nou weer voor de EK. (De foto heb ik gejat van Bieslog, want aan die Bolle heb ik nog steeds niks. Zit nu even snel achter z'n compu omdat de montage PC staat de renderen.) In allebei de gevallen gaat het alleen maar om een goed gevoel bij de mensen. Wel een goed gevoel met een bijsmaakje. Bij allebei ja.

TOM TOM

Niks stappen in de Jordaan. Had ik me nog zo goed voorbereid. Van die prachtige Jordaan website het hele kroegengebied gedownload en uitgeprint. Wist ik precies waar we naar toe moesten (de bierglaasjes) en hoe te lopen (volg de bierglaasjes). Die Bolle drinkt natuurlijk alleen maar wijn, maar dat lossen we ter plekke wel op. Dacht ik. Niet dus. Naadje poep. Zat ook met Pasen alsmaar te werken (video monteren). Over de hei naar het Bonte Paard in Laren. Meer zat er niet in. Liet Manny die mooie plattegrond zien. Prachtig riep ze. Kan zo op de sateliet. Wat nou weer? Jouw plattegrond ziet er precies uit als een TOM TOM plaatje. Dus zetten we die op de sateliet en binden die Bolle stiekum een zendertje om. En als hij dan een van die kroegen binnenwandelt zien we hier in 't Gooi zo'n bierglaasje oplichten. Vooruit, laten we ook een belletje rinkelen. Kunnen we hem op zijn kroegentocht volgen. En als er dan teveel bierglaasjes zijn opgelicht weten we dat hij eerste hulp nodig heeft. En natuurlijk waar we hem kunnen ophalen. Maar dat weet ik zo ook wel, riep ik. Helemaal bovenaan rechts. Papeneiland. Altijd de laatste pomp voor het station. Zegtíezelf. Daarna loopt hij naar de trein. Of doet een taxi. Maar daar moet jij niet bij zijn, zei Harmanna. En ik ook niet. Doet'ie liever alleen of met een paar van die vriendjes van 'm. Wij gaan wel een keer met zijn drieen. Net zo leuk. Jaja, zuchte ik, maar zo kom ik er nooit. Alleen vanochtend even weg. Naar de opening van een revalidatiekliniek voor honden. Van Dokter Annemarie. Ook gefilmd. Dogaerobics, ofzo. Zit'ie nu weer te monteren. Ineens was ik het zat. Mafkees. Je vrije dag dubbelop bezet. Nou is het genoeg. Kommee. Deruit. Nee niks maar, nu het bos in. Ja ik sta er ook op, heel leuk, en Mika en Lia ook en overmorgen af is ook goed. Stoppen en stappen.....NU. Vidioterie!

Camathome

Kom ik toch weer op achterstand. En ik doe nog wel zo mijn best om bij te blijven. Riep ik verheugd dat de grote blogjongens en meisjes mijn trendje kruisbestuiving gingen meespelen, gaan zij weer een hele stap verder. Die blogmeiden bedoel ik eigenlijk. Nieuw spelletje. Wie laat zich door Thomas Schlijper fotograferen? Tijdje geleden Bieslog (met iepot ook al), vorige week Merel Roze, vandaag Corrie van Camathome. Die heeft het heft in eigen hand genomen. Ja de hele dag in Amsterdam rond hangen om Thomas tegen te komen is natuurlijk zoiets als een mijl op zeven. Maar toch. Hee Bolle, je doet wel of je het zo druk hebt, maar wordt het niet weer tijd voor je rondje Elandsgracht, Lindengracht, Prinsengracht? Dat is toch jouw vaste doorzakrondje als je 't Gooi zat bent. Met het Papeneiland op de hoek en Ko Meier dat nu niet meer Ko Meier heet. Trouwens je kent al die kroegen achter de Papeneilandlink. Die Schlijper moet daar ergens in de buurt wonen, want uit die hoek zie ik de meeste foto's. Hee ouwe Jordanees van me...... effe stappe morrege? Tour des Jardins. Samen op tuinentour?

what's in a name

Vertelde ik al, toen ik door Caya heel kort werd geknipt, was die Bolle even naar mijn moeder met haar pups gaan kijken. Sweet Pea. Allemaal Sweet Pietjes dus. Zo heet ik ook, Yka Sweet Pea van Caya's Home. Bij een hondenstamboom is dat de gewoonte. Die Bolle heeft er Sweetkokomo van gemaakt, omdat hij vind dat de vader er ook toe doet en het klinkt veel leuker. Vind hij. Want op de hei vinden ze dat maar belachelijk. Als ik me voorstel kijken ze me met grote ogen aan. Yka WAT? Yka WIE? Nou, dat word je goed zat en tegenwoordig begin ik maar meteen te hollen of te grommen, slaan we dat tenminste over. Maar na de knipbeurt, op de hei, de hei met de koeien vlak bij Caya, kwam de oplossing. Daar kwam ik zo'n klein nichterig Russeltje tegen, die na een intense renpartij (wat kunnen die kleine beesies toch hardlopen), zich hijgend voorstelde. Ik ben Ollie Baas en hoe heet jij. Ben jij de baas? Probeerde ik hem nog af te leiden. Maar daar trapte hij niet in. Zo heet mijn baas: Baas. Dat is zijn achternaam en dus heet ik ook zo. Een idee natuurlijk, maar dat schiet niet op. Als ze de achternaam van die Bolle horen moet'ie het ook drie keer herhalen. Zeg maar Yka, zei ik. En verder? Verder niks. Nee dat kan niet. Een fatsoenlijke hond heeft een achternaam. (Wat een Gooise wijsneus.) Hij keek me peinzend aan, zag ineens mijn versgeknipte vacht en riep, ik weet het. Jij heet Yka Korthaar. Boem, hoorde ik achter me. Die Bolle was met een klap achterover gevallen en lag piepend naar adem te happen. Wat, niet begrijpen niet? Laat maar, is een lang verhaal en ik moet het hier korthouden van die Bolle. Ja, hij is wel weer tot de wereld gekomen.