Wist ik veel. Wijsneus. Windkracht 7 - 9 wauwelde ik die Bolle (m'n baas) na. Flink windje ja. Nou, boven het wad als het schip gaat draaien doet hij een klein stukje Noordzee. Daar was het echt windkracht negen. Zuidwester storm. Het schip stampte en slingerde als een gek heen en weer. Nee niet zeeziek, maar de wereld was ineens een stuk minder safe als ik had gedacht. En toen we op Vlieland aankwamen (zie bovenste foto) was het windkracht tien en werd de veerboot uit de vaart genomen. Er kon niemand meer van het eiland af! Doodeng. Het waaide zo hard dat ik al piesend van de dijk werd afgeblazen. Ja de goeie kant natuurlijk, daar zorgde die Bolle wel voor. Maar verder was het vet cool. Veel duinen, grote stranden, rennen, vliegen, scheuren, zwemmen. Veel vijvers en vennen. Ook veel honden, maar dat waren allemaal van die 'keurige-bij-de-baas-blijvertjes'. Daar was dus geen lol aan. We zaten onder aan de dijk in een soort appartement van Hotel Rispens. Heel gaaf. Iedere avond lag ik uitgeput onder een restauranttafeltje en rook mooie wijnen voorbijkomen. Trouwens, met die Bolle heel laat nog kroegjes in geweest. De Zeevaart en Bruintje Beer. Harmanna was al naar bed. Dat was heel gaaf. Ook honden, maar die waren flink opdringerig. Dat hoort in de kroeg, zei die Bolle. En toen we terug over de dijk liepen vertelde hij daar precies dertig jaar geleden midden in de nacht met twee andere bouviers te hebben gelopen. Kim en Tigo. Hij met zijn Kim en Tigo had ik nog nooit van gehoord. Moet zo'n stevige blockbuster zijn geweest. De volgende dag was die Bolle jarig. Kreeg een SMS'je van die ouwe Vondelfoxen (man bijt hond) platendraaier. Uit Brighton, ook aan zee. En hij weer een SMS terug en toen die ouwe ..... allemaal over storm en zee. Het leken wel Peppie en Kokkie. Toen hoorden we dat er zeehonden door de storm van de richel waren afgespoeld en vlakbij op het wad lagen. Wij gaan kijken natuurlijk. Niks honden die een pilletje tegen zeeziekte hadden gehad, echte zeehonden. Maar we lijken helemaal niet vind ik. Lekker rennen is er niet bij. Wel mooie ogen, maar verboden te aaien. (Daar ben ik voor.) Nee, over het verschil tussen mensen en dieren hebben we het niet meer gehad. Daar waren we te moe voor. Alleen op de boot terug. Daar rende een groep kinderen schreeuwend en krijsend over het dek en door de salons. Daar wilde ik wel met meedoen. Dat doe jij helemaal niet, zei die Bolle uit de hoogte. En waarom doe ik dat niet??!! Ook uit de hoogte. Is heel eenvoudig. Die kinderen kunnen niet luisteren en jij wel!
