woensdag, maart 30, 2005

Kunst

Als mensen een modern schilderij zien roepen ze heel vaak, dat kan mijn kleine broertje ook! Maar ze roepen nooit, dat doet mijn hond beter. Nou ik wel hoor. Had de hele dag de tijd en ben er eens rustig voor gaan zitten. Die Bolle (m'n baas) en Harmanna waren een dagje op museumbezoek in Den Haag. Ook in de kunst. Een zelfportret. Dat doen alle grote kunstenaars wel een keer. Nou kan een hond veel, maar niet een penseel vasthouden. Minpuntje, geef ik toe. Maar geen nood, schuiven met een muis kan wel, dus ik doe kunst op de computer. Ben ik toch helemaal uit mijn dak gegaan. 2 kunstwerken op 1 middag. Keurig m'n kop voor de camera en toen er tegenaan. Eerst de impressionist. Onherkenbaar, maar hardstikke gaaf. Toen een mislukte expressionist. Wel herkenbaar dus cool. En toen spatte mijn fantasie over het hele scherm uiteen. Vet gaaf hee. Als je heel goed kijkt zie je dat ik het echt ben. Van binnen en van buiten tegelijk. Uitprinten en meteen boven je bed hangen. En als je bezoek krijgt en ze kijken heel verbaasd naar boven in plaats van naar je bed, dan roep je heel trots: kijk, dat is nou een echte Sweetkokomo! En als ze dan heel hard wegrennen heb ik je een hoop ellende bespaard. Heel modern, echt heus, dat noemen ze: the art of the preventive watch-dog.