maandag, december 05, 2011

TESTESTESTESTEST

Ineens dwingen ze je een nieuwe procedure te volgen bij het schrijven van je blog. Anders gooien ze je er uit en dan ben ik al mijn 481 blogjes kwijt. Toemaar ja, telt lekker aan. Dan moet ik het gewoon doen voor ik het begrijp. Daarom heb ik dit TEST genoemd. Te beginnen met een plaatje, de briljanten schedel. Beetje flauw natuurlijk, maar het ziet er zo lekker uit. Dood heeft zo z'n eigen waarde. Probeerde laatst nog alle diamanten te nummeren, maar onderweg raakte ik de tel kwijt. Dan een video. Nee, niet rotzooien met de codes Goos, want als het fout gaat weet je weer niet of het jouw of hun schuld is. Vragen kan niet meer, geen imeeladres te vinden. You are on your own now, baby. (Of zoiets.) Dit is het verhaal van de schedelmaker, belegger, Damien Hirst. Verteld hier z'n verhaal:
Zo, heb ik alle directe truuks wel gebruikt. Ga ik nu kijken hoe het er uitziet. Netjes, want dit is al een bijwerking om het wat ingewikkelder te maken. Mocht iemand dit toevallig lezen, jij dus, opschieten want binnen een half uur is het er weer af. Moet ik ouderwets TV kijken. Speelfilm. Mission Impossible van B. Da Palma. Is er nog wel een onderwerp dat je niet op internet kunt vinden? Laatst nog voor die Bolle video's verzameld voor het knopen van een sjaal. Nee niet lachen. Hij heeft zo ineens zijn dandy dagje en dan moeten z'n kleren en gedrag perfect zijn. De rest van het jaar lapt die dat aan z'n mooie laars. Gaan we morgen ook voor Harmanna kopen. Wel allemaal vrouwenknopen, maar geknoopt zie je daar niets meer van.

Met de groeten van m'n tante. Wie? Dat moet ik nog even bij Caya nakijken. Sta ik op die pagina ook nog bij. Als Blog Dog. Dat is helemaal niet gek met bijna 500 verhaaltjes. STOP. Ik lijk die Bolle (m'n baas) wel. Kan ook niet ophouden. Doei......

Amsterdamse Grachten (Ver voor de gordel....)

Klopt. Komt weer een gedicht. Nee, niet mijn keuze. Legde die Bolle (m'n baas) voor me op tafel. Voor je blog, beroemd dichter. Plaatsen. Beroemd? Nooit van gehoord. Maar hij was al weg. Gaat meestal zo met die Bolle. Noemt zich heel democratisch. Gesprek, standpunten voor en tegen, twijfels, voorzichtige conclusies....... Niks daarvan, luisteren, doen, PLAATSEN. En als je baas dat zegt, wat doe je dan als hond? Eerst opgezocht wie het was. Anton van Duinkerken. Op klikken dan krijg je het hele verhaal. Indrukwekkend. Was iemand in die tijd.In 't kort: Was voor de oorlog dichter en bijna priester, maar mocht toen van de Katholieke Kerk (en die was erg de baas in die tijd) geen gedichten meer schrijven. Heeft in de oorlog in een concentratiekamp gezeten vanwege z'n antifacistische geschriften. Werkte bij het dagblad de TIJD als kunstredacteur. Hee, nu gaat me een licht op, daar heeft de vader van die Bolle ook gewerkt. Eerst ook kunstredactie, later sportredacteur. (Sport was toen iets nieuws.) Ben even in de archieven van die ouwe gedoken en vond het geboortekaartje van die Bolle. Januari 1944. Niemand had aan het eind van de oorlog een geboortekaartje, maar omdat z'n vader bij een krant werkte had hij een hele drukpers tot z'n beschikking. En Anton was er ook. Ik heb een zoon, riep hij heel trots en dit wordt z'n geboortekaartje. De illustrator Karel Thole, was er ook. (Maakte later de tekeningen voor het Sportboek voor de Jeugd in 1946, dat z'n vader aan de kleine Bolle, was'ie toen ook al, opdroeg.) Maak ik even een leuk plaatje. Zei hij. Maak ik er en gedichtje bij, zei Anton, die niet alleen een groot dichter was maar ook heel snel mooie versjes kon schrijven. Nou, dat spel in vrede heeft'ie wel gehad. Zet ik er nog even een fotootje bij van Anton van Duinkerken, uit die tijd. Het is dan 1944. Grappig, dat is alweer 67 jaar geleden. Zo oud is die Bolle ook. Wat? Oja, natuurlijk, dat is wel erg dom. En ik ben geeneens geen domblondje. Maar een zwarte boef laat ook wel eens een steekje vallen. Laten we maar gauw naar het gedicht gaan. Gaat over de Amsterdamse grachten. En wat die Westertoren betreft, toen die Bolle aan deze kant van de Westertoren op de Prinsengracht werd geboren zat Anne Frank aan de andere kant nog in het achterhuis.



Mist

De mist heeft alle grachten ingesloten
Achter een wade van verganklijkheid.
Er wordt gezwegen. Ieder voertuig rijdt
Geluidloos langs de stil gelegde booten.

Dit is een avond om van eens genoten
Feesten te spreken, die wij vreugdbereid
Vierden met jonge vrienden, toen de nijd
Ons nog niet uit elkander had gestooten.

Maar wat geweest is, vindt geen wederkeer.
Zooals met ons, zoo gaat het met de meesten:
Elk zoekt zichzelf in vruchteloos verweer.

Vergeten raken dan voorbije feesten.
Tusschen ons hangt gelijk een mist de tijd,
Die ons uiteendrijft, elk in eenzaamheid.


Anton van Duinkerken (1903-1968)

Uit Project Laurens Janszoon Coster
Elke dag een gedicht.

.