donderdag, september 11, 2008

HEIDEROOSJE

Jammer he? Nog even en dan is het na zes uur donker. Geen lange avondwandelingen meer over de hei. Onze grootste hobbie. 'Mijn heideroosje' noemt hij me dan. (Die Bolle m'n baas.) Midden in die mooie zomer gingen we om half tien desavonds de deur uit, keken naar de ondergaande zon en al die reeen (soms meer dan twintig) en waren dan tegen elven na anderhalf uur wandelen weer terug. Nu moeten we opschieten om voor half negen thuis te zijn. Je ziet geen poot meer voor ogen. Nee, dat is overdreven. En wandelen door een stikdonker bos is hardstikke spannend. We zien trouwens niet alleen reeen. Ik heb wel 4 a 5 hazen opgestoten. De laatste heb ik zelfs met mijn neus aangeraakt. Die had lef, bleef gewoon doodstil achter een heidepol liggen tot ik vlak bij hem was. En toen wou ik er natuurlijk achteraan, maar dat mocht niet van Bolle. Flauw! Flauw! Flauw! MIJN haas. Maar die Bolle vond dat er teveel reekalfjes waren, dus niet. En die waren er. Werden zelfs bekenden. Stonden samen met hun moeder met vlaggetjes te zwaaien als we voorbijwandelden. Dag man met hond. Heel vertrouwd. Beetje te vertrouwd, vond die Bolle. Niet alle honden zitten aan de lijn en zijn zo aardig als ik. Sommige reeen die aan het grazen waren op een bepaalde plek, liepen even een eindje weg, keken ons na tot we voorbij waren en liepen dan doodgemoedereerd weer terug. Vossen, ook gezien. Niet zoveel als de vorige jaren, maar als het bijna echt donker was kwamen ze tevoorschijn. Hoeft niet perse donker te zijn hoor. Toen we een keer overdag langs het 'gebed zonder end liepen' (de Aardjesberg) sprong er ineens een vos voor ons van een hoop hout af en liep doodgemoedereerd voor ons uit. (Wat een belachelijk woord, maar staat echt in de Dikke van Dale) Verbaasd keek ik om naar die Bolle. De wees geluidloos lachend naar z'n oor. Ook doof. Lachuhhhh.... We hebben met donker worden ook wel op een bankje gezeten en zagen dan de zware avondlucht over de hei vallen. Dat was een heel intense, bijna intieme sfeer. En dan dachten die Bolle en ik precies hetzelfde. Geef ons maar een kudde schapen en daar kunnen we dan heeeeel oud mee worden. Tensotte ben ik een veedrijver. Of het nou koeien, schapen, geiten of gansen zijn. Kijk maar de DVD van Caya Home Bouviers. Hoofdstuk Tim Tailor. Vergeten we even voor het gemak dat verzorging en onderhoud van schapen nog heel andere koek is dan dromend over de hei kuieren. De herder hierboven is een van de laatste die hier over deze hei heeft gelopen met z'n kudde. Meneer de Heus, met hond. (Foto uit 1942.) De laatste herder stopte begin jaren zestig. Vond het welletjes met al die moderne drukte. Auto's, vliegtuigen, treinen, fietsers en dan ook nog die snelgroeiende club ongeleide projectielen die ze huishond noemen. Weet die Bolle, want die zit al weken op internet en in archieven te grasduinen in oude foto's van Hilversum. (Zie ook Hilversums Museum en Streekarchief.) Dat is voor z'n nieuwe videoblog (CRAILOg, is ook een film over Hilversum Noord die hij gaat maken. Daar hoort de hei ernaast natuurlijk ook bij. Vertel ik later wel.) Vond daar ook een foto voor mijn hondenkar-collectie. Heel mooi. Maar nog even en het is om zes uur donker. Niks meer Heideroosje. Ooooo, wat vinden wij DAT jammer.