
In Vlaanderen noemen ze mij een Vlaamse Koehond, omdat ik daar gefokt ben als koeiendrijver, waakhond en karrentrekker. In Nederland zeggen ze Bouvier. Ik ben 9 jaar geleden geboren in Loosdrecht bij Caya's Home. Teefje. Mijn moeder is Sweet Pea en mijn vader heet Kokomo. Nu woon ik in Hilversum, vlak bij hei en bos en schrijf ik dit heideblogje. Grote zwerfwandelingen zijn mijn ding. Lees ook de archieven en zegt het voort! Klik op de foto's om ze te vergroten.
vrijdag, januari 09, 2009
90109

woensdag, januari 07, 2009
PRONKER
Nee, niet die oud minister. Het gaat over iemand die heel trots met zichzelf te koop loopt. Een gedicht van Betje Wolf en Aagje Deken. (Eind 1700 geschreven.) Twee schrijvende dames die heel keurig zijn gaan samenwonen. Meer mocht niet in die tijd. Tegenwoordig zouden we gewoon lesbo's zeggen. Wat is pronken eigenlijk, heb ik die Bolle (m'n baas) gevraagd. Vroeger hadden ze een mooie kamer, waar alleen belangrijk bezoek werd binnengelaten. Noemden ze de pronkkamer. Maar je kan ook met kleren of jezelf pronken. Je van je beste kant laten zien. Beetje opschepperig ook. Kijk mij eens! Net als jij, als je gewoon maar een beetje in het wilde weg gaat staan blaffen. Omdat je het lekker vind om jezelf te horen en mensen in de wijde omgeving te laten denken, oei, wat een kwaje bouvier....... Jaja. Lult lekker die Bolle. Had ik nog zo'n blafstukje op video. Hier boven gezet. Nee, het gedicht is veel mooier.
De pronker
Ei zie dees Pronker eens!
't Is ongemeens,
Al wat hy draagt; 't is wonder keurig,
Hy's prachtig gechambreert;
Wel gecoƫffeert;
En o wat riekt hy geurig!
Hy zet ook zynen Franschen hoed
Gelyk een Krygsheld doet,
Hy lispt in zyn spreeken;
Maar heeft hy ook verstand?
't Is nooit gebleken.
Weg met hem aan een kant.
Betje Wolff (1738-1804) en Aagje Deken (1741-1804)
uit: Economische liedjes (1781)
Meer weten want hun leven is een wat stijf maar mooi erg verhaal: Aagje Deken en Betje Wolf. Zie ook Sara Burgerhart.
zondag, januari 04, 2009
HEIDEROOSJES & KAMPVUUR
Heftig ja. Nee, ik niet. Heb de hele avond en nacht met m'n poten voor m'n ogen gelegen, terwijl de vuurpijlen van oma's kleinzoon langs de ramen schoten. Heftig, moet kunnen. Maar voor mij, lukt nooit meer. Die middag nog wel, in de Lage Vuursche. Even een wandeling voor het grote werk begint. Maar niet dus. Zo klinkt oorlog, zei die Bolle (m'n baas). Alsof Hilversum en Baarn elkaar bombardeerden en beschoten. Kon ik mee leven. Maar 's-nachts ging het helemaal fout. Wat een ellende. Geen probleem voor die Bolle en Harmanna. Om 12 uur met een glas champagne in de hand naar buiten en de buren, ook met een glas in hun hand, handjes schudden en gelukkig nieuwjaar wensen. Nee de Turkse buren geen glas, maar wel handjes en beste wensen. En toen de hoek om naar het traditionele vuurtje stoken van de kampers. Doen ze al jaren. Precies, het kampvuur. Brandweer kwam even kijken, maar was zo weer weg. Die Bolle had z'n nieuwe camera bij zich. Heel klein, kan in z'n broekzak. Wel Full HD. Loopt al weken te filmen. Moeilijk om stil te houden. En hij heeft ook nog een muisarm. Vorige week een gigantische kater, muis pleite dacht ik. Niet dus. Hahahaha.... Filmen van m'n vriendjes op de hei, Mercedes (Cedie voor vrienden), die gang Mechelaars ook. Ja, allemaal Belgen. Ik ook. Maar daarom hoef je nog niet van mekaar te houden. Heb de videoshots gewoon aanelkaar geplakt, met het kampvuur als slot. Wat een lawaai. Zat in de montage nog te trillen. Nee, geen goeie kwaliteit, maar met een nieuw beeldformaat en al dat HD gedoe is het weer uitzoeken hoe en wat. Gedoe ja. Is voor die Bolle. Niet voor ons. Gewoon kijken en niet vergroten. (Mag wel natuurlijk.) Met dank aan de kampers.
Abonneren op:
Posts (Atom)