donderdag, maart 15, 2012

WATJES of gewoon GELOOF

Heb ik al een paar keer tegen kunnen houden. Krijg daar een ongemakkelijk gevoel bij. Compassion, kun je vertalen als barmhartigheid. Medelijden zelfs, maar dat bedoelen ze niet. Nee, daar hebben wij honden niet zoveel last van. Vond toch een verhaal over een slechte hond die ineens een goeie hond bleek te zijn. Wel heel toevallig. Die hond moet IK nog tegenkomen. Klinkt als een ouderwetse bekering in wat voor geloof dan ook. De kriebels als ik het lees. Nee, die Bolle is geen watje en over de meeste dingen denken we echt hetzelfde. Maar hij had al paar keer een meeltje naar me gestuurd met links naar deze Charter for Compassion. Leuk blogje, stond daarbij, Nou helemaal geen leuk blogje, vond ik. In ieder geval niet voor een zichzelf respecterende hond die met alle vier z'n poten op de grond staat. (Toegegeven, soms een beetje wiebelig, want heb nog regelmatig last van die gebroken teen. Vooral als ik heftig heb gegraven. Krijg ik van Harmanna een pilletje voor. Valt niet op naast de apotheek van die Bolle.) Terug naar de barmhartigheid. New Age voor ouwe mannen. Zoiets. Las die Bolle hoofdschuddend. (Ojee, dan komt er een lesje aan. Wedden?) Met dat 4 poten op de grond realisme heb je meestal gelijk. Goeie manier van kijken. Maar wij 2 beners gaan een stap verder. (Metafoor? Lekker woord.) Wij willen als dat nodig is wat jij ziet ook proberen te veranderen in wat beters. Ja, dat klopt, is me in de afgelopen 8 jaar al vaak opgevallen. En het liefst allemaal tegelijk in wat anders. Chaos, wat zeg ik, puinhopen, van tot moord en doodslag aan toe. Nou dat beetje barmhartigheid van Karen de ex non (is net zo oud als die Bolle) maakt het er allemaal echt niet beter op. Trouwens wij hadden onze eigen tante non en om nou te zeggen compassie......... Die Bolle bleef mij met een vriendelijke blik aankijken. Alsof hij compassie zat te oefenen. Maar achter die ogen stond een rotschop klaar. Doet'ie niet echt hoor, maar komt wel even voorbij. Kijk Yka, hij ging gewoon verder. Als we nou allemaal proberen....... Demonstratief ging ik liggen. Haalde alle 4 m'n poten van de grond. De oogjes van die Bolle werden wat kleiner. De schop werd vervangen door een drieletterwoord met 'hond' er achter. Jaha, ik lees die Bolle als een open boek. Nog even en dan is barmhartigheid ver te zoeken, in de wijde omgeving mag ik wel zeggen. Hou toch op.  Nog even en het gaat toch weer gewoon over God en het is weer een religie. En net als bij religies, het zou mooi zijn als het waar was. En als maar genoeg mensen het geloven is het al bijna waar. Maar ze moeten er ook naar leven. Zeggen al die Goden zelf. En daar Bolle, daar wringt de schoen. Als het om heel veel mensen gaat, gaat het ineens ook over heel veel geld en dan komen hebzucht en eigenbelang al heel snel bovendrijven. Maar laten we er over ophouden. Jij je zin, ik speel de missionaris/zendeling, want van alle gezindten, en plak hier de link naar het Mission Statement en alles wat er bij hoort van de Charter for Compassion. En dan lullen WIJ er nooit meer over. Deal? (Kan ik wel een beetje hooghartig doen, maar herinner me nu 2 dagen geleden. Mijn vriendje Coen, de Labrador, droeg ineens een muilkorf. Vreet teveel poep. Dat vonden zijn broertje Klaas en ik zo lullig voor hem, dat we uit allemacht hebben geprobeerd die muilkorf af te krijgen....... Lukte niet, maar lijkt toch wel een beetje op compasssie. Toch? Moet ik nou ook lid worden? Nog even en het wordt een hondenclub. Zeggen alle katteneigenaren weer op. Nee, goed komt het nooit.)

dinsdag, maart 13, 2012

CULTUUR NOG SPIJKERSCHRIFT

Vandaag gedicht. Die Bolle staat onder de douche, moet de grote wereld in, dus ik had even tijd om te lezen. Het gedicht van LaurensJanszoon is vandaag van Delphine Lecompte. Prachtig. Kwam helemaal bij me binnen. Die Bolle is er ook gek op. Heeft al 2 dichtbundels van haar. Dit is nieuw, Blinde Gedichten. Wil je meer over haar weten? Lees het interview: Ik voel me verwant met Roodkapje. Hier klikken en dan dowload het interview kiezen. Maar eerst het gedicht.

Cultuur noch spijkerschrift onder de ijskast

 Ik wacht nog altijd
Hij haat mijn verwachtingen
Op zijn keukenvloer bijt een tamme muis
Op een poppenhuisschommelstoel
Ik kan het niet laten
Ik jaag de muis weg en zit op de stoel
Tot hij breekt
Nu is de muis opnieuw schuw.

Ze komen onze papieren ophalen
Ik haat zijn praatjes met de werkmannen
Over excentrieke vijgenverkopers en losbandige schilderessen,
Over verlieslatende honingbedrijven en kreunende stapelbedden
De maaltijd is een eenzaam gevecht
Hij verschuift zijn bonen van west naar oost
Om 14 uur is mijn bord leeg
Mijn longen opgelucht, obstakelvrij.

De muis is teruggekeerd
Om wraak te nemen kan het niet zijn
Zo kleingeestig is een knaagdier nooit geweest
Hij zoekt een leiding om door te knagen
Een achtergebleven poppetje om droog te schurken.
 Ik wacht op zijn verwensingen
Nadat hij de bokaal heeft laten vallen
De spijkers rollen onder de ijskast vooral
Zijn verwensingen viseren de muis en de gladde bokaal
We versleuren de ijskast
Tussen de codeloze spijkerchaos vinden we
Irrelevante dreigementen en blauwige culturen
We worden er niet moedeloos van.


 Delphine Lecompte (1978)
uit: Blinde gedichten (2012)