woensdag, april 14, 2010

TORENTJE TORENTJE BUSSEKRUIT


Die Bolle zit tegenwoordig in de sloop. Had ik al een keer geschreven. Er wordt een hele wijk afgebroken om plaats te maken voor nieuwbouw. Die Bolle houd dat met z'n kleine videocameraatje heel aardig bij. (Zie Afbraak Ten Boomstraat Archief.) Vandaag was de toren van de Verrijzeniskerk aan de beurt. Die zou worden omgetrokken met grote kabels. Dat mocht'ie natuurlijk niet missen. Markant punt in Hilversum Noord. Halverwege, de ketting brak dus ze moesten weer opnieuw de kabel om de toren leggen, toch even gauw zijn grote camera gehaald. Mooier en beter. Na ons rondje op de hei zijn Harmanna en ik ook gaan kijken. Indrukwekkend en zo ziet het er ook uit. Moest die Bolle om lachen. 'Puinhopen in beeld zijn altijd prachtig!'

dinsdag, april 13, 2010

NEVER NOOIT NIET !!!!!!!!!!

Het begint als een soort hondenfluisteraarfilmpje. Grote agressieve honden die over een eettafel in de huiskamer springen en rennen, met hun machtige kaken een bank aan flarden scheuren, bezoekers opvreten, voorbijgangers aanvallen en als dolle dwazen dwars door het verkeer op straat scheuren. De boodschap is overduidelijk. Ongeleide projectielen, volstrekt onhandelbaar, levensgevaarlijk. Meestal komt dan de hondenfluisteraar binnen. Iemand als Cesar Milan of, in z'n jonge jaren, onze eigen Martin Gaus. En aan het eind van het programma is alles koek en ei en zijn de agressieve monsters schattige schoothondjes geworden. Maar in deze commercial (RTL Teleshopping, gezien zondag vorige week) heb je geen hondenfluisteraar meer nodig: JE KOOPT GEWOON EEN ELEKTRISCHE HALSBAND!
Nou moet ik even heel kalm blijven en netjes vertellen waarom dat dierenmishandeling is. Nee, niet dat ik dat vind, dat IS het. Je gaat een hond trainen met een corrigerende stroomstoot. Als hij niet doet wat je wilt, WWWWRRRRRAAAAAMMMMMMMM en dat doet helse pijn. Stel je voor, iemand die niet in staat om een hond een beetje basisgehoorzaamheid bij te brengen (banken verscheuren, visite opvreten) begrijpt dus niets van honden en kan dus nooit op het goeie moment corrigeren. Ze zeggen wel dat het een lichte vibratie is, en die stand zit er waarschijnlijk ook op, maar als het niet lukt en bij deze mensen lukt het niet, hup, meteen op de hoogste stand. Leren zullen we 'm. En als hond heb je eerst geen idee wat er gebeurt en krijg je zomaar optaters. Achterelkaar door. Allemaal puur geweld. Op die manier wordt een hond heel angstig, om niet te zeggen doodsbang en durft hij geen pas meer te verzetten. Kijk eens aan, roepen ze dan tevreden, het werkt. Maar zo tasten ze wel de persoonlijkheid van de hond aan. En vooral als het nog jonge honden zijn. Angsthazen worden het of juist agressieve allesbijters. De lol is er dab helemaal af. Heeft dat iets met maatjes en huisgenoten te maken? Dierenmishandeling van de ergste soort.
Luister naar een deskundige IK YKA BOUVIERR dus. Als je moeilijkheden met de gehoorzaamheid van je baas hebt of omgekeerd, met de gehoorzaamheid van je hond, ga dan naar een hondenschool. Want het probleem is niet je hond, die hond weet het allemaal bliksems goed, maar de baas die geen baas is, zodat die hond gaat doen waar hij zelf zin in heeft. En geloof me, voor honden is er veel plezier in dit leven te bedenken. Dus het is de baas die het nog moet leren.(En als die hond een afwijking heeft helpt zo'n band ook niet.) Er zijn een heleboel goeie hondenscholen, maar een slechte school is nog altijd 100x beter dan deze ellende. Verbieden moesten ze het (mag ik niet zeggen van die Bolle, omdat dat meestal ten koste van de vrijheid anderen gaat en vaak alleen omdat het jou niet aanstaat.) Maar nu roep ik het wel: Verbieden ja. En ook ja, in de goede handen kan het echt corrigerend werken, dus levenslang verbergen achter een licentie of certificaat kan ook. Eerst bewijzen dat je het kan. Testmogelijkheden genoeg.

Heb nog video's op You Tube gezocht, maar je wilt niet weten hoeveel eikels op dit onderwerp ik ben tegengekomen. 1 van de weinigen met gezond verstand staat hier onder. (Klik hier voor hondenscholen.)

maandag, april 12, 2010

Nachtschaatsen

Kannet toch niet laten. Dit gedicht zelf gevonden. Die Bolle (m'n baas) niet voor nodig gehad. Was bezig met een alarmerend blogje over hondentraining op z'n slechtst. Maar dat komt de volgende keer. Zoek ik nog de goede video's bij. Leo Vroman, de dichter van dit gedicht die ook bioloog en hematoloog is (heb ik opgezocht, gaat over bloedziekten) is 95 jaar geworden. Hij woont nog steeds samen met de vrouw waar hij in 1938 mee verloofd is en na elkaar niet meer te hebben gezien in de oorlogsjaren, in 1947 mee is getrouwd. (Lees Wikipedia.) Het gedicht (met dank aan Laurens Janszoon Coster):

Nachtschaatsen

Ik heb gedoken in de scherpste naden
tussen minuten, korrels van seconden
zwart op het glimmen der gebroken paden
van albumglas en glazerslood gevonden
waarop ik mager weg begon te waden

waarheen op zoek naar het voortvluchtig wak
van warme inkt onder een vlies van ijs.
Wij schaatsen ieder op een paginadun dak
tussen hemelhel en peilloos paradijs
straks ieder omslaand met het eigen vlak.

Ik hoor ons krassen want ik zie de sporen
die onze stijve benen achterlaten
en doen verflauwen uit het meegaand licht

zoals het kielzog van de wind doet horen
hoe ook de oceaan een plein van straten
naar het wisselend verdwijnpunt richt.


Leo Vroman (1915)
uit: Fractaal (1987)