vrijdag, augustus 29, 2008

Grachtstraat 24

In Groningen ja. Maar het begon in Oranjewoud. Die Bolle (m'n baas) en Harmanna gingen naar een nieuw museum vlak bij Heerenveen. Het Belvedere. Ligt eigenlijk in Oranjewoud. Wilden ze het nieuwe gebouw zien en de tentoonstelling van een onbekende schilder. Die had de dakkapel van z'n huis gehaald en daarvoor in de plaats een studio gebouwd. Daarna, jaren lang, alleen maar de gracht en het plantsoen geschilderd waar hij op uit keek. De bedoeling was Harmanna eerst het museum in, die Bolle laat mij uit en daarna wisselen. Maar het begon te regenen, dus die Bolle zet mij in de auto, roept half uurtje hoogstens en gaat Harmanna achterna. Mooi gebouw, echt, maar na een half uur had ik het mooie er wel afgekeken en geen Bolle. Wat was er gebeurd. Hij had binnen een klap voor z'n kop gekregen. Als een zombie langs de schilderijen gelopen. Waanzinnig, echt absoluut waanzinnig. Niet te geloven. Meesterwerken van een Nederlandse schilder, de top en hij had er zelfs nooit van gehoord of over gelezen. Telkens weer terug, telkens weer kijken. Hij was er helemaal ondersteboven van. Bijgaande catalogus gelezen. Job Hansen (1899-1960). Groninger, heeft daar z'n hele leven gewoond. Wilde zelfs niet weg toen hij bekend dreigde te worden. Hoorde voor de oorlog eigenlijk niet bij de Ploeg (Groningse schildersbeweging en ook een leuke onofficiele website waar een portret van Job Hansen op staat) maar hij exposeerde wel met ze. Dat was na de oorlog afgelopen. De Ploeg ook trouwens. Hij ging gewoon z'n eigen eigenwijze, geniale (zegt die Bolle) gang. Afgelopen week was 28 augustus, Gronings ontzet, jeweetwel Bommen Berend, Berend Botje ging uit varen enzo, daar gaan die Bolle en Harmanna al naar toe zo lang als ze elkaar kennen. Hij meteen naar die straat aan de gracht met dat studiohuis tegenover het plantsoen. Stond er nog. Foto's van gemaakt. (Kijk hierboven. Op klikken om te vergroten.) Die schilderijen moet je in het echt zien. Dit zijn maar gewoon plaatjes. Henk van Os had geschreven, een impressionist met expressieve kantjes. Zo lust ik er nog wel een paar. In die tijd al heel modern, avant-gardistisch noemen ze dat, is dat eigenlijk nog steeds. (Hij heeft geeneens een website waar ik naar kan linken! Wel op Wikipedia.) Wat? O, die hondenkar. Nee niet van Job Hansen en ook niet uit z'n collectie van Ploegschilders. Is van Chris Beekman (1887-1964). Heeft wel een website. Hing ook in dat museum. Prachtige prent. Nee, ansichtkaart. Heb ik van Harmanna gehad voor mijn hondenkarcollectie. Wat? Nee voor de lol, ik ben niet net als Beekman een communist. Bestaan die eigenlijk nog?

(Informatie uit de catalogus: Grachtstraat 24, het klein schilderobservatorium van Job Hansen. Geschreven door Hans Steenbruggen. Een boek: Job Hansen: avant-gardistisch schilder, architect en pamflettist in Groningen van Henk van Os, Wolters Noordhof / Forsten 1989.) Liedje van nu over het Noorderplantsoen en een waarschuwing: Kom nooit naar Groningen, maar ook: Er gaat niets boven Groningen.

woensdag, augustus 27, 2008

IRONMAN


Pap, vroeg een zoon, zullen we samen een marathon lopen? Is goed, zei z'n vader die een hartprobleem had. Vroeg de zoon, Pap, zullen we nog een marathon lopen? Is goed, zei z'n vader. Toen vroeg de zoon, doen we nu samen een triatlon? Is goed zei z'n vader en ze deden de "Ironman" de zwaarste triatlon die er bestaat. 4 km zwemmen, 180 KM fietsen en vervolgens 42 km hardlopen. Die Bolle (m'n baas) en ik moeten er niet aan denken. Hoe dat afloopt? Kun je hierboven zien.

maandag, augustus 25, 2008

NIEUWE DIERENKLINIEK

Wat krijgen we nou? Die Bolle (m'n baas) keek me verbaasd aan. Hij had de openingsuitnodiging van de nieuwe dierenkliniek van mijn eigen dierenarts in z'n handen. Zei tegen Harmanna, gaan wij naar toe. En Yka even naar de kennel. YKA NAAR de KENNEL!!!!! Helemaal niet. Nota bene MIJN arts en MIJN gezondheid. Misschien een zaak van leven en dood en daar wil ik zelf over beslissen. Mij beviel die Kerkelanden ook wel en ja, liever Romer, maar dat is dan wel MIJN beslissing. Die Bolle sputterde tegen... er staat op de uitnodiging.... niets mee te maken. Allemaal of niemand. Punt uit. Dus zijn we er met z'n drieen naartoe gegaan. Hardstikke druk. Heel veel belangstelling. Veel honden ook. Zie de foto's. (Op klikken om te vergroten.) Bleek daar mijn gedragstherapeute, Simone, in het nieuwe behandel team te zitten. Mijn eigen psychotherapeut zal ik maar zeggen. Goed idee. Als hond in deze tijd heb je het niet altijd even makkelijk. Die honden waren trouwens voor de rashondenshow. Laat ik nou ook een rashond zijn. Willen jullie meedoen, vroeg een meisje aan die Bolle, terwijl ze op mij wees. Ja hoor, zei die Bolle, want hij dacht dat het alleen een paar rondjes lopen was. Maar het was een echte show met een oude TV presentatrice voor een groot publiek en dat duurde heel lang per hond. En omdat ik gewoon gast was stond ik onderaan het lijstje. Nou, moet je die Bolle kennen. Die had het na een half uurtje al wel gezien. Maar hij mocht niet weg van Harmanna. Die zat gezellig binnen te kijken. Terwijl ik buiten stond te wachten werd ik ineens heel aardig en stevig geaaid. Nou was dat die ochtend wel meer gebeurd, o wat een leuke hond ben jij, en dat wist ik al dus niet meteen op gelet. Tot er een traan op mijn neus viel. Was het Jet van de Jetset. Ze huilde toen ze mij zag. Ik mag nooit meer met Friso wandelen. Ik werd er helemaal stil van. Ja, ik wist wat er was gebeurd. Op de hei. Kijvende wijven die elkaar voor rotte vis uitschelden. En een ouderwets gezegde, twee kijven twee schuld. Zal ons worst zijn. Maar iemand met ouwe Oostduitse methodes van de hei lozen omdat je die kwijt wilt, dat is wel erg ver onder de gordel. Volgens mij is de hei van iedereen en we zijn daar om uit te laten en uitgelaten te worden. Niet om elkaar de sociale maat te nemen. Nou Friso, mijn herdersvriendje uit het asiel, is mooi de lul. En toen ineens.... wachtend op de rode loper..... die KEN ik. Ze bestaan echt! Carin, mijn superknip had gedreigd mij als poedel te knippen, als Chinese Naakthond kon ook. (Zie blog) Daar liep er 1. Voor de rashondenshow. En het is nog een hardstikke leuke hond ook. Nou ja, hondje. Maar goed, het centrum is open (website)en ondanks al die enge apparaten die je op de foto's ziet en waarvan ik geeneens niet wil weten waar ze voor zijn, heb ik besloten dat we daar voortaan naar toe gaan. (Herman en Bente zijn er trouwen al geweest. Ook fans van Romer.) Maar ik stuur toch even een meeltje naar de Kerkelanden. Als je ergens voor kiest hoeft dat niet te betekenen dat je tegen de anderen bent. Was daar altijd een prettige sfeer en altijd goed. Ging er met veel plezier naar toe. En toen was het een uur later en collecteerde die Bolle Harmanna en mij, gaf Romer en Simone een hand riep 'tot ziens' en toen zijn we een heel end gaan wandelen. Op onze eigen hei........