zondag, augustus 10, 2008

VAKANTIEFOTO'S

Eindelijk weer eens tijd om even achter de computer te gaan zitten. Die Bolle is wel drie dagen aan 1 stuk bezig geweest om zijn vakantiefoto's te selecteren en op te slaan. Flickr ja. Het zijn er 623 geworden van de, ergens, 2000. Komt door die nieuwe geheugenschijfjes, zegt'ie. Je hebt de ruimte dus je gaat maar door. Waar is de tijd dat we de vakantie probeerden door te komen met 4 of 5 diarolletjes (=150 foto's) om niet failliet te gaan. Maar goed, ze staan er op. Mijn vakantiefoto's heb je al gezien (zie vorige blog), als je ze van die Bolle en Harmanna ook wil zien, klik hier voor de Flickr site. Natuurlijk ook nog even over Anna Achmatova waarvan ik al een gedichtje heb overgenomen. In St. Petersburg ontdekte die Bolle dat ze een heel eigen museum heeft. Dat is gevestigd in de zuidvleugel van een oud paleis dat toen aan een stinkrijke adellijke koopman toebehoorde. Ze waren toen in St. Peterburg bijna allemaal stinkend rijk en de paleizen stonden daar als rijtjeshuizen, zeg maar doorzonwoningen, naast elkaar. Maar je wil niet weten hoe slecht de rest van het Russische volk er aan toe was. Geen wonder dat daar de revolutie is uitgebroken. In de Flickrserie van die Bolle zit de pantserkruiser Aurora, waar vanaf het eerste schot, zeg maar het startschot, is afgevuurd. We weten nu allemaal wat voor ellende dat is geworden en hoe ontzettend mislukt. Achmatova heeft daar zwaar onder geleden. Haar eerste echtgenoot, ook een dichter, is door de Bolsjewisten gevangen genomen en geexecuteerd en haar zoon heeft bijna 20 jaar gevangen gezeten. Achmatova, die toen al niet meer mocht publiceren, stond elke dag in kou en hitte (en dat zegt wat in Rusland) in de rij voor de rode muur van de gevangenis met allemaal andere vrouwen, in de hoop informatie over verdwenen zonen, vaders en echtgenoten te krijgen. Een vrouw achter haar, die haar herkende, fluisterde: schrijf hier over. Ze woonde toen al in het huis aan de Fontanka (zie foto's hierboven) en schreef daar veel gedichten. Ook haar beroemde epos 'Gedicht zonder Held'. De foto's onderaan zijn overleden vrienden. Vermoord, verdwenen of zelfmoord. Ze hing die foto's op om ze levend te houden door er naar te kijken . Daarom nu een fragment uit een gedicht over die rode muur. Om de herinnering aaan die vrouwen en hun ellende levend te houden. Hoeft eigenlijk niet. Gebeurt helaaas nog elke dag over de hele wereld.

Ik heb gezichten langzaam zien vervallen,
Gezien hoe de angst vanonder wimpers kijkt,
Ik heb gezien hoe lijden op de wangen,
Iets kerft dat op ruw spijkerschrift gelijkt,
Ik heb gezien hoe lokken, zwarte, blonde,
Tot zilvergrijs vervaalden in een dag,
Een glimlach wegkwijnt op bedeesde monden
En doodsangst huivert in een dorre lach.
Ik bid niet louter voor mijzelf dit uur,
Maar ook voor wie zich daar met mij bevonden,
Voor hen die bij die rode blinde muur
In barre kou en Juli hitte stonden.

Die Bolle heeft haar grote epos door haar zelf voorgedragen op een CD staan. Wilde dat gebruiken om met de foto's hierboven een videootje te maken. Maar heeft nog een toestemming van Popova Nina Ivanovna gehad. De directrice van het museum. Hier het website adres van het Anna Achmatova museum. Als je meer wilt weten. Vertaalde gedichtenbundels zijn in de Nederlandse boekhandels te koop. Nee niet die Bolle en com.