donderdag, augustus 25, 2005

Avondrood

Jammer. De avonden worden al weer korter. De hele zomer hebben die Bolle (m’n baas) en ik ’s-avonds van die mooie lange wandelingen over de hei gemaakt. Wel twee uur lopen. Gaaf. Heel romantisch tussen de Hooglanders en de reeën in de ondergaande zon. Bloedmooi. Op zo’n avond draaide hij zich ineens om en riep, kijk nou eens, avondrood. En maakte er met zijn mobieltje meteen een foto van. (Staat hier onder.) Avondrood, zo noemden ze vroeger bejaardenhuizen, zei hij. Bejaardenhuizen!? Dat heet toch verzorgingshuizen of aanleunwoningen. Je moeder van 92 zit toch in een aanleunwoning en niet in een bejaardenhuis. Klopt, maar heel vroeger, toen ik net zo jong was als jij nu, noemden ze dat bejaardenhuizen. En mensen die daar ingingen waren ook veel jonger dan de mensen nu. Hoe oud dan? Begin zestig. Wat? Jij bent begin zestig. Moet jij er dan in? En ik dan, moet ik dan mee? Nee, dat mag niet. Verboden voor honden en andere huisdieren. Ik schrok me helemaal rot. Vergat me zelfs boos te maken over die discriminatie. Moet ik dan bij Harmanna blijven? Kanniet. Die is net zo oud als ik, dus als ik ga, gaat ze mee. Ik was ineens in blinde paniek. Hoe moet dat nou? Alleen op de wereld vind ik een mooi boek, maar het moet wel literatuur blijven. Toen begon die Bolle te lachen. Schrik niet zo, trut. Niet schrikken!? Jij hebt makkelijk praten, ik blijf helemaal alleen achter. Wie gaat er dan met me wandelen en van wie krijg ik dan eten? Moet ik dan elke dag naar Caya of Karel? Hij ging naast me in de hei zitten. Kijk, tegenwoordig zijn mensen op die leeftijd jonger dan vroeger. Begrijp ook niet hoe dat kan, maar het is zo. Mijn opa was op mijn leeftijd een oude man en ik doe nog gewoon waar ik zin in heb. Dat mag je wel zeggen ja. (Zegt Harmanna ook op zo’n heel speciale toon!) En dat blijft nog wel even zo. Daarbij leven jij en ik niet synchroon. Wat nou weer. Wat is dat, synchroon? Dat betekent dat wij niet gelijk op gaan. Nu ben jij nog heel jong en ik wat ouder, maar over tien jaar, als alles goed gaat, ben ik begin zeventig en jij ook? Hoe kan dát nou weer? Hij stond op en gaf me een klap op mijn kont. Mensen worden ouder dan honden, dus word jij sneller oud dan ik. Sterker nog je haalt me in. Dat doe je trouwens nu al. Rennen. Ik scheurde weg. Geef mijn portie maar aan Fikkie. Dat gezeur ook altijd. En we moeten opschieten, want het is al weer zo vroeg donker dat we nu al het laatste stuk door het bos in het donker lopen. Moet dat kutlichie dat aan m'n halsband zit weer aan. Moet van hem. Kan hij anders niet zien waar ik loop. Hahahaha, ouwe………….