vrijdag, januari 12, 2007

Werkhond

"Een bouvier is een prachtige werkhond, der zit zoveel werklust in, ze willen zo graag werken." Dat antwoord Karin als Caya vraagt waarom een bouvier? (Rechtsonder op het montagescherm. Op klikken om te vergroten.) Precies, de film over reddingshonden die ze vorige week hebben opgenomen in het stadion van FC Groningen. Zou nu klaar zijn, is ook bijna klaar, maar nog geen commentaar. Caya is zwaar verkouden. Schorre keel. Klinkt ongeveer als het puin waar die honden in moeten zoeken. Dus. Nog even geduld. Doen we het met een foto van mij als werkhond. Nee, niet op het scherm, dat is Anouk tussen de brokstukken, nee die zwarte vlek met oren achter de werktafel van die Bolle (m'n baas). Klopt, ziet er niet echt uit als werkhond. Ben daar net terug van de hei, racen met de rest van de club. Ohhhh, dat gelooooven jullie niet. Gewoon luie reet met gekleurd speeltje. Wat? Dat speeltje? Dat is de allerallerallernieuwste trend in Amerika. En ik heb hem al. Kun je hier nog niet eens krijgen. De aaifoon. De aaifoon? Ja, van Appel. Is het vervolg op de aaipoot. (Vergeten? Dan hier klikken.) Hoe dat werkt? Je blaft er 1 x tegen, dan gaat'ie over en dan begint er een hele lieve stem allemaal hele mooie dingen tegen je te zeggen. En dan val je heel zachtjes en heel rustig in slaap. Grrrrrr...... Misschien een luie reet ja, maar die is wel heeeel erg bij de tijd. ? Das waar, ik ga steeds meer op mijn bolle baas lijken! Maar morgen rennen we ons weer suf op de hindernisbaan van oom Herrie.

Nagekomen bericht: Die Bolle is ook geveld. Na thuiskomst had hij het gevoel die hindernisbaan een keer teveel te hebben gelopen, maar dat bleek gewoon het koortsgevoel te zijn. (Hij kreeg nog van oom Herrie op z'n ..... dat hij niet enthousiast genoeg naar mij was, terwijl ik het zo goed deed. Roept'ie hijgend en steunend, ben blij dat ik genoeg adem heb om zelf rond te komen......) En vanmiddag kraaide het virus victorie toen hij plat ging. Is vandaag (zondag) heel even op geweest. Jammer, want met dat mooie weer zouden we absoluut zeker naar de Lage Vuursche bossen zijn gegaan. Ga nu met Harmanna naar de hei. Dagcamping heeft ze beloofd. Ook goed.

dinsdag, januari 09, 2007

Happy Wijnproever

Kijk, zo zie ik die Bolle (m'n baas) het liefst. Helemaal breed. In alles. Komt goed uit met dat zelfvoldane smalle bekkie achter hem. Struissie ja. Nee, dit is echt heel heus absoluut de laatste Afrika foto. Maar omdat het zo helemaal die Bolle is wou ik hem juist vandaag laten zien. Hij is jarig. Dank U, zal het doorgeven. En morgen gaat de beuk erin, roept'ie al de hele dag. Waarin? Nou in dat bolle. Precies. Morgen begint de grote afvalrace. Ik hou m'n hart vast. Als dat maar goed gaat. Of juist niet, want als het goed gaat is'ie die mooie bolle kop kwijt. Maar ik hoef nergens bang voor te zijn. Afvallen lukt hem wel, geen punt, maar afgevallen blijven.... no way. Met zijn manier van leven (die mij ook zo goed bevalt) zit het er allemaal zo weer op en aan. Ik ken die Bolle pas 3 jaar, m'n hele leven dus, maar ik heb het allemaal al een keer gezien. Ken hem als mijn broekzak. Neem nou z'n portemonnee. Is hij in Afrika verloren. Eerst dachten ze nog gegapt, maar je trekt niet ongemerkt uit zo'n strakke kontzak (!) een bolle beurs. Na drie dagen hebben ze hem gevonden. Weet je waar? In de kelder van een wijnproeverij. Nou ja, dat had ik ze meteen kunnen vertellen. In een wijnkelder zit zijn geld altijd heeeeeel los in z'n zak!

zondag, januari 07, 2007

Nieuwjaarsberen.....

Hoezo beren? Geen beer te zien. Klopt. Plaatje is overdrachtelijk bedoeld. De reismeisjes (moeder en dochter uit Groningen in het zwembad van het Afrikaanse Ghost Mountain Inn hotel) blijven er bij lachen en dat deden wij ook maar. Huilen eigenlijk? Niet echt, maar we zijn wel blij dat het allemaal achter de rug is. Nou ik was net over de kennel heen (Caya boos, ook dat nog, IK HEB GEEN SPARTAANSE KENNELS!!!) toen het vuurwerk gedonder begon. Om het huis, op de hei, in het bos, overal. Vluchtte steeds weer naar mijn veilige plekje, de achterkant van de computer. Gek werd ik er van. Hysterisch, zei Harmanna die zelf nog steeds met die lichte longontsteking zat. Ging maar niet over. Weer dokter weer nieuwe medicijnen. Moest binnenblijven. En die Bolle (m'n baas)? Nou gewoon de klos. Vroeg op theezetten en mijn ontbijt maken, Harmanna thee op bed brengen, het vaatwasserritueel en mij uitlaten. Koffie zetten, huishouden, boodschappen doen en weer snel terug voor mijn middagrondje. Dat werd steeds meer een veldslag. Het leek wel lichte artillerie wat er de lucht in ging. En weer terug, nog meer boodschappen, feestdagen weetjenogwel. Daar was het ook een veldslag. Parkeren uitgesloten. Overvolle supermarkt met half lege schappen en allemaal van die oudere op pad gestuurde mannen, tegen je aanbotsende klojo's, die geen idee hebben waar alles staat. Oefening in irritatie, riep die Bolle, maar dat hoeft'ie niet te oefenen, natuurtalent. Weer snel terug want snel donker, mij weer uitlaten, met Harmanna bijpraten (met glaasje wijn, dat wel) en eten koken. Deed'ie allemaal prima, maar aan werken en schrijven kwamm'ie niet meer toe. En ik achter de computer moest er niet aan denken. (Hij moest tussendoor ook nog even reddingshonden, waaronder bouvier Anouk, filmen op de puinhopen van het oude GVAV stadion in Groningen. Zien jullie eind deze week, als ik die Bolle mag geloven.) Enfin, ze doen het nou weer samen. Harmanna mag weer naar buiten en........klote, daar beginnen ze weer. Rotjochies, rotjejochies eigenlijk. Hebben lang niet alles met oud en nieuw kunnen opstoken. Wegwezen, movuhhhhh........