zaterdag, september 04, 2010

VONDELPARK

Hoorde ik dat die Bolle naar het Stedelijk Museum ging. Tijdelijk opengesteld, dus hij meteen kijken. Ik wil mee! Nee. Waarom niet? Ten eerste je poot en ten tweede, er mogen geen honden in musea. En Harmanna gaat niet mee, dus we kunnen niet afwisselen. Ja maar jij gaat natuurlijk een glaasje wijn drinken in Vertigo. Klopt. En dat is het Vondelpark en daar wil ik ook naar toe. Mijn lievelingspark. In het Vondelpark geld een nieuwe regeling voor honden weetjewel. In ieder geval aan de lijn en veel plekken zijn verboden. Niet zo lekker ruig als vroeger. Heb geen hekel aan de lijn. Nee dat weet ik, maar ik ga eerst wel even kijken. En als het kan, dan....... OK. Ik had geen keus. Ging hij natuurlijk eerst bij zijn eigen virtuele grondgebiedje kijken.(Lees het jeugdsentiment aldaar.) En toen naar Vertigo. Nou dat werd niet alleen een glaasje wijn, maar een hele lunch. Zeg maar gerust Launchen op het terras van het Filmmuseum. Weinig honden gezien, maar aan de lijn mag. Wel zelf je poep opruimen. (Heeft die Bolle de pest aan.) Daarna nog door over de Overtoom en naar de Kinkerstraat, maar dat is weer een ander verhaal. Er mogen honden aan de lijn dus als ik weer mag wandelen..... top. ook naar de Kinkerstraat, de Ten Katestraat en de Hallen. Leuk verhaal. Komt. En wil je meer weten over de kunstwerken hierboven kijk bij het Temporary Stedelijk. Van mevrouw Goldstein. En je moet rechtsonder heel goed kijken. Een kunstwerk van Ger van Elk. Een superglad stukje geboende vloer. Iedere hond weet dat dat levensgevaarlijk is. Leven en dood, echte kunst. Honden begrijpen dat.

woensdag, september 01, 2010

Zielepoot (slot)


Ja, dat kan op internet gebeuren. Had gisteren die video bekeken van de bariton Piotr Prochera (lees nu dat hij geen Rus is maar een Pool) en kwam via via en daar weer via een ander doorkijkje bij de Russische sopraan Anna Netrebko uit. Een paar video's, maar eentje wilde ik echt laten zien. Treed ze op in het Mariinski theater in St. Petersburg onder leiding van Valerie Gergiew. Ook heel beroemd. (Ridder in de orde van de Nederlandse Leeuw!) Prachtige stem, waanzinnig mooi gezongen, maar het gaat mij ook om dat schitterende, oude theater. Toen Harmanna en die Bolle daar zaten, balletvoorstelling, en de dirigent opkwam, leek het die Bolle of hij een klap op z'n kop kreeg. Ineens drong het tot hem door: DAAR HEEFT PJOTR ILJITSJ TSJAIKOWSKI GESTAAN! Nee, dat vind hij niet de grootste, de mooiste en de beste, maar het eerste pianoconcert dat hij in z'n jeugd hoorde was het eerste van Tsjaikowski. En dat blijft hangen. Soort eerste liefde. Als hij een dipje heeft luistert hij altijd naar de Ouverture 1815. Ketelmuziek, maar is dan meteen weer genezen. Vergeet het maar, net als ik niet meer over m'n poot wil schrijven. Luister naar die prachtige stem van Anna Netrebko. Veel Rimsky Korsakow ja. Nee niet Serge, daar maakt die Bolle altijd flauwe grapjes over. Welke? Dat weet ik niet meer. Hoezo? Dat is nou juist de grap. Nee, ik begrijp'm ook niet.
Hoho wacht even, eerst nog Ria sterkte wensen. Die krijgt vandaag haar nieuwe pup. Miro, je weetwel van die schilder. Sterkte voor Ria en een grom tegen Noa, denkderom he, aardig zijn......

Zielepoot (vervolg)

Ja dat heb ik gisteren nou wel geschreven, wordt vervolgd, maar daar ben ik nu niet meer zo zeker van. Hartelijk dank voor al jullie meelevende meeltjes. Heeft me erg goed gedaan. Maar zo zielig ben ik nou ook weer niet. Toen ik gisteren m'n blogje had geschreven en m'n post even doorliep, kwam ik een Russische zanger tegen die zich op mijn You Tube kanaal wilde abonneren. Even bij hem gekeken, allemaal muziek. Nadat ik de eerste video had afgedraaid werd ik weer helemaal vrolijk. Die Bolle kwam ook op de muziek af en riep, dat is 'Die Zauberflote' van Mozart. Met Papageno. Leuke enscenering. (Wijsneus!) Maar hij vond het ook een hartstikke leuke video. Dus plak ik hem hier maar in. Om vrolijk van te worden. Beter dan dat zielepoterigegedoe. Over wijsneusjes gesproken, Boy is er ook weer vandaag. Om op te passen.

Die Zauberflote van WA Mozart gezongen door Piotr Prochera als Papageno.

dinsdag, augustus 31, 2010

ZIELEPOOT

Klopt ja. Tijd niets meer van mij gelezen. Waarom? Konnie schrijven. Ja, ik kan natuurlijk wel schrijven, maar konniet schrijven omdat ik wat aan me poot heb. ???? Gebroken. Ja, heel lullig. Liep met Harmanna al heel vroeg op de hei omdat die Bolle naar een bespreking moest en toen ik uitgepoept en gepiest was rende ik vrolijk weer naar haar toe. Maakte vlakbij haar een korte sliding en toen gebeurde het. Gebeurde wat? Ja, dat weet ik eigenlijk ook niet precies. Of ik nou over een heuveltje ben gestruikeld, of in een tak ben blijven hangen of in een kuiltje ben gestapt...... Harmanna en ik hoorden allebei ineens KRAK! We schrokken ons rot. Heeft ze m'n poot helemaal afgevoeld, want het was duidelijk helemaal mis, maar daar reageerde ik niet op. Toen is ze met me naar huis gelopen. Hinkepotend ja. Geen kik gegeven, grote sterke bouvier weetjewel, maar toen ik thuis kwam heb ik wel even staan janken. Harmanna die Bolle gebeld. Die had de auto. Die is in de vergadering opgestaan, heeft emergency geroepen (geen idee wat dat betekent) en meteen naar ons toe gereden. Harmanna de dierenarts geregeld, Röhmer ja, en wij meteen door. Foto's gemaakt en toen zagen we dat het een gebroken teen was met een heel vervelende breuk. Klik 2x op de röntgenfoto hierboven om te vergoten. De halve cirkelbreuk zie je boven de rooie lijn. PIJN!!!! Lang verhaal kort. Helemaal ingezwachteld door Röhmer van het dierengezondheidscentrum, die m'n goeie tenen als spalk gebruikte. Schoentje er om heen dat door de een of andere debiel 'Walker' is genoemd. Dat was even schrikken. Hinkepotend terug naar de auto en naar huis. Ging de eerste week heel goed. Als we vriendjes tegenkwamen, trok in m'n poot omhoog voor hun neus en riep: poot. Dan roken ze er aan en keken heel verschrikt. Poot, achhhhh... en ik was al zover dat ik aan blogjesschrijven dacht. Toen kwam de regen. Noodweer. Nederland liep onder en ik ook.Alle gewone plassen waren twee keer zo hoog en toen ik daar doorheen liep, rustig, mocht net weer even los, liep al het water in mijn schoen. Zat er aan de achterkant een spleet. Alle verband zeiknat. Begon te stinken en ineens had ik ontzettende pijn. Ja goed, weer lang verhaal kort. Röhmer zei dat het logisch was. Dat natte verband dat niet meer droog werd, gaat krimpen. Tel uit je winst. Alles wordt samengeknepen. Nieuw verband, nieuwe pijnstillers, nieuw schoentje (Imelyka Marcos ja) en het leed was geleden. Heb nu even een tukkie en gedaan en ben weer helemaal bij. Nog twee weken te gaan. Wordt vervolgd.