vrijdag, februari 04, 2011

NOG 1 GEDICHT


Eindelijk een gedicht waar die Bolle (m'n baas) en ik het over eens zijn. Ook weer over je moerstaal maar dan anders. Moet ook, zegt die Bolle. Een gedicht is iets anders dan een directe mededeling. Niet zo makkelijk dus. Moest het wel een paar keer lezen. Maar toen sprongen de tranen ook in m'n ogen. Niet overdrijven, roept die Bolle, honden huilen niet. Ja hoor, dat doen we wel. Alleen heel zachtjes, als niemand het ziet.


Jiddish

Mijn vader zong de liedjes
die zijn moeder vroeger zong
later voor mij, die ze half verstond.

Ik zing dezelfde woorden weer
heimwee fladdert in mijn keel
heimwee naar wat ik heb.

Zing voor mijn kinderen
wat ik zelf niet versta
zodat zij later, later?

Voor de rozen verwelkt zijn
drinken wij al het bloemenwater.

Verdrietige intieme taal
het spijt me dat je in dit hoofd
verschrompelde.
Het heeft je niet meer nodig
maar het mist je wel.

Judith Herzberg (1934)
uit: Beemdgras (1968)

Over Judith Herzberg, volgens die Bolle een van onze grote dichters. En 'laat weten wat je leest' over lezen, een leuke blog in NRC Next. (De puppy NRC Handelsblad volgens ...jeweetnuwel!)

.

dinsdag, februari 01, 2011

'JE MOERS TAAL'

Dat is stom toeval..... of niet. In ieder geval gaat Laurens Janszoon Coster vandaag weer over onze moedertaal. (Zie vorige blog.) Vandaag is het een gedicht van Driek van Wissen, die ook dichter des vaderlands is geweest. Over z'n moerstaal. Roept die Bolle, m'n baas: Ja, misschien ook wel rijmelarij, maar in ieder geval leuke rijmelarij. Want hij was (vorig jaar overleden) een leuke vent. Ken je hem dan, vroeg ik. Ja, vaak in de kroeg gezien en gesproken, net als z'n vriend de dichter Jean Pierre Rawi. Die liep begin jaren 70 vorige eeuw, toen ik in Groningen filosofie studeerde, als een echte dandy/dichter in smoking met lange witte sjaal en een echte 'heren'wandelstok door Stad en Ommeland. Viel erg op, want in die tijden liepen studenten in een vale spijkerbroek en een versleten schipperstruitje, net als ik. JP en Driek hebben vroeger samen onder hetzelfde pseudoniem nog gedichten geschreven. En ze zeggen (het vaderlandse dichterschap van Driek was niet onomstreden) dat ze dat toen ook samen hebben gedaan. Kopschuddend keek ik die Bolle aan. Als jij ze kent zal dat wel in de kroeg zijn geweest! Hahahaha, klopt helemaal, 2 zelfs. De Kale Jonker en de Wolthorn in Groningen. Twee topkroegen. Rawi komt daar nog steeds. Maar nu staan z'n dichtregels rondom op de muren. Jij hebt hem daar trouwens ook gezien. IK? Ik in Groningse kroegen? Jawel, toen je nog heel jong was heb je Harmanna een keer over het terras van de Kale Jonker gesleurd toen je mij aan zag komen. En in de Wolthorn heb je met de hond van ex wethouder Gietema gespeeld. Nou er begint iets te dagen, maar helder krijg ik het niet. Genoeg nostalgie, zijn gedichtjes van vandaag:


Straattaal

Ik wandel vaak door drukke winkelstraten
En lees daar ‘final sales’ en ‘toys for kids’
En ‘discount’, ‘special price’ en ‘greatest hits’
Op schreeuwerige posters en plakkaten.

Die teksten hangen binnen voor de ruiten,
Maar Nederlands is dus de voertaal buiten.


[23 januari 2006 - Minister Verdonk wil verplichten dat
er in ons land op straat Nederlands gesproken wordt.]



Maltho thi afrio lito

Mijn moerstaal heb ik duchtig bestudeerd,
Maar toch krijg ik soms zinnen onder ogen
Die uitgaan boven mijn begripsvermogen
En dan vraag ik mij af, licht gegeneerd:

Staat hier ons oudste Nederlands te lezen
Of zou het juist de nieuwste dichtkunst wezen?


[24 april 2005 – 1) De oudste Nederlandse zin dateert uit de
zesde eeuw. Deze zin (uit de Lex Salica) luidt: ‘Maltho thi
afrio lito’, hetgeen betekent: ‘Ik maak je vrij, slaaf.’
2) Arjen Duinker wint de VSB-poëzieprijs 2005. Zijn
dichterlijke beginselverklaring is: ‘Yalenye kwat bisik
dongobranamuk.’]


Driek van Wissen (1943-2010)
uit: De laatste jaren (2011)

.

maandag, januari 31, 2011

MOEDERTAAL

Een rijmelaar, riep die Bolle. Shit, vind ik het een mooi, gevoelig gedichtje, vind die Bolle het weer helemaal niks. Nou m'n neus en mijn blog. Dus hier Karel Jonckheere die heimwee heeft naar z'n moeders woordenschat. Zeg maar z'n moedertaal. Haa, vind ik leuk gevonden van mezelf. Ja, ik leer het al. En daarbij een gedicht met een boodschap: ook met weinig woorden kun je wijs zijn. Waarvan akte en een lange neus naar ..... jeweetwel.


Heimwee naar moeders woordenschat

Ach moeder, ik weet zoveel woorden meer
en van de muze honderd lepe wetten
om ze verbluffend naast elkaar te zetten
tot schone larie over duister zeer.

Maar als ik op een avond bij ruig weer
de vangst bijeengaar uit mijn rijmennetten,
de troost schudt uit de kuil van mijn sonnetten,
vind ik mijn stem wel maar mijn hart niet meer.

Geleerde vrienden, die het kunnen weten,
hebben eens de armoe van uw mond geteld
maar geen heeft mij dan tot nog toe verteld

hoe gij met twintig silben mild gemeten
mij meer met wijsheid en geluk vervult
dan mijn orkesttaal zwoegend mij onthult.


Karel Jonckheere (1906-1993)


Abonnees van Laurens Janszoon Coster ontvangen iedere dag een gedicht per imeel. Aan- en afmelden, klik hier. Lees ook het Costerblog met gedichten van Clara Eggink, Remco Campert en anderen.

zondag, januari 30, 2011

ONZE MARLEEN IN KAMER 1


Hoor mij nou, lijkt wel een heuse leuze. En ik ben helemaal niet van de PvdA. Helemaal nooit niet zelfs. Socialisme, daar doet een zichzelf respecterende boef niet aan. Nee, ook geen PVV, die staat bij ons naast de toilletrollen op de plee. Ik ben natuulijk voor de dierenpartij. Ook niet altijd, want daar gaat het soms ook helemaal fout, waar niet, maar ik ben in ieder geval niet links en zeker niet elitair. Linkse kerk? Geen idee, nooit van gehoord. Ben nog nooit met die Bolle naar een linkse kerk geweest, dus dat valt wel mee. Die Bolle ja, die is gewoon ouwellullerig links. En dat al heel lang (te lang) en heel overtuigd (meestal). Ik hoorde ineens een wat zenuwachtig meisje, nou ja meisje, op You Tube een beetje verlegen een heel verhaal vertellen. En die Bolle zat'r naar te kijken. Op z'n iPad natuurlijk. (Hij doet tegenwoordig alles op z'n iPad. Nee, andere keer.) Aan het eind begon hij enthousiast te klappen en slaakte een diepe zucht. 'Uit m'n hart gegrepen', riep hij. 'Dat verhaal had ik nu net even nodig. YKA HIER!' Dat was tegen mij. Ik had me omgedraaid en was bezig me snel uit de poten te maken. Zag de bui al hangen. Te laat. Hij hield z'n iPad met Marleen voor m'n neus en riep 'jouw volgende blog'. Daar gaan we weer, terug naar de opperste sovjet: 'Terreur, dictatuur, machtsmisbruik, onderdrukking' blafte ik. '' En dat voor een socialist. 'Mijn blog is van mij en ik heb vrijheid van meningsuiting en......' 'Jouw volgende blog' en gaf me het adres waar ik de Marleenvideo mee kon insluiten. Nou weet ik ook wel dat politiek de kunst van het haalbare is. Heb vaak gezien hoe die Bolle en Harmanna dat doen. Dus eerst je eigen target formuleren: Ik wil 1 ding zeker, een mooie blog voor de partij voor de Dieren. MIJN Partij! Dus razendsnel nagedacht, viel me in dat het nu nog te vroeg is om politieke reclame te maken. Dat doe je drie dagen van te voren, om te zorgen dat het ijzer goed heet is om twijfelaars voor de goede zaak over de streep te trekken. De echte dierenvrienden komen toch wel. (Nee, niet weer die PVV.) Dus als ik nu eerst die Bart doe, Marleen dus, dan is dat veel te vroeg (en veel te lang, want 16 minuten) en dan heb ik de week voor (wanner zijn die eerste kamerverkiezingen ook alweer..... oja 3 maart) nog een perfecte timing voor mezelf. Okee, hier de maidenspeech van Marleen op die zogenaamde eenheidsdag van links. (Hahahaha, hoe links kan eenheid zijn? Alles-als't-was-moet-zo-blijven SP en de hele Groene SAP Club alsnog naar Afghanistan....) Vooruit met de geit: Onze Marleen in kamer 1, maar voor mij gewoon de sublieme MARIANNE THIEME