Vondel Virtueel

Vondelpark deel zoveel. Het begint een beetje een herhalingsblog te worden lijkt wel. Maar dit is weer heel iets anders. Natuurlijk, altijd rennen met andere honden, zwemmen, slalommen om de joggers en skaters heen en allemaal kleine kinderen die uitgelaten worden door hun moeders. (Hele mooie moeders zegt die Bolle, m’n baas) En ze willen mij allemaal aaien. Liefffffe hondje. (Jaja, hoor ik dan achter me mompelen.) Mooi weer, dus het was poepje druk. En ja, natuurlijk hebben we geluncht met die ouwe platendraaier en z’n fox Maxi. Die wordt trouwens steeds sacherijniger. Maar deze keer gaat het om een stukje Vondelpark dat die Bolle heeft gekocht. Ja heus. Dat is een actie. Ze gaan het Vondelpark helemaal opknappen en dat kost veel geld. Heel veel geld. En nou kunnen de liefhebbers van het Vondelpark een stukje grond, of een boom, een brug of een pad kopen om zo die renovatie te betalen. Nee niet heus, virtueel. Doen alsof dus. Nou en dat loopt als een trein. Een derde is al verkocht. En ze koppen allemaal een stukje waar ze aan gehecht zijn, of zoals die Bolle, een jeugdherinnering aan hebben. Komt zo. Toen hij 6 jaar was (heel heel heel heeeeeeeel lang geleden) ging hij op de step met zijn moeder die achter de kinderwagen liep (met Gemma, zijn zusje van 2), vanuit de Van Baerleveldstraat het Vondelpark in. Ze liepen naar de Prinsengracht, daar is die Bolle geboren. Die kleine opschepper stepte heel hard de helling af om te laten zien hoe hard hij wel niet kon steppen. Maar op de traptreetjes struikelde hij en viel op zijn knieën die ieder aan een kant van de stepplank terecht kwamen. Zo schoof hij nog een heel stuk door en je kan wel raden hoe zijn knieën er toen uit zagen. Daar kwamen twee dagen later nog de grintjes uit. Precies die plek. Die heeft hij gekocht. Je kan hem zien op de foto. Aan het begin van het pad bij het hek boven de treetjes en daarna het stuk waar hij naar toe schoof. Precies waar ik zit. Wat ik daar dan doe? Nou wat dacht je? Ik ben een waakhond, dus ik bewaak dat virtuele stukje grond van mijn baas…….. ook heel virtueel. Dat wel. Want daarna heb ik weer heel hard lopen rennen. En ik struikel niet. HAHAHAHAHAHA.

Bergen NH

Zaten we ineens in Bergen. Schijnt een kunstenaarsdorp te zijn, maar ik zag alleen drommen badgasten. Die gaan een eindje verderop zwemmen in de (Bergen aan) zee. En ze hebben 1 ding gemeen: ze rijden allemaal in auto's met Duitse nummerborden. Laat maar. Wij gingen naar Noor. Die maakt etsen en schilderijen van en over foxen. Hardstikke goed en een leuke fox ook. Hij heet Ricky. Er horen natuurlijk allemaal verhalen bij, maar die zal ik jullie deze keer besparen. Nu moeten jullie gewoon kijken naar de schilderijen van Noor. En naar Ricky en mij natuurlijk. We zijn echte maatjes geworden. Dat zie je vanzelf. (Kijk ook even bij het Kunstcentrum Bergen.)
Vanlinks boven naar beneden: Het bot, Pleidooi, Rickie bedelt niet, Rooie hond, Chinese vleugel, maatjes zo te zien, HMS Fearless.