zaterdag, december 31, 2011

In Memoriam Silke


Wenst iedereen elkaar vandaag een mooie 'overgang' naar het nieuwe jaar, voor mij zijn dit de slechtste dagen die je maar kunt bedenken. Vuurwerk. Daar ben ik doodsbang voor. Niks stoere bouvier, meteen helemaal op tilt. Zo zijn de laatste dag en de eerste nieuwe dag van het jaar voor mij een gruwelijke marteling. Daar helpt geen lieve Bolle (m'n baas) of Harmanna aan. Maar om het allemaal nog erger te maken kreeg ik ook nog een heel erg slecht bericht. Silke (foto hierboven) is ingeslapen. Woensdag, vertelde Berna haar bazin. We wisten dat het ging gebeuren, ze had botkanker in haar elleboog, maar als het zover is moet je toch erg schrikken. En vooral omdat het een van mijn oudste speelkameraadjes is. Was, dus. Toen ik als pup op de hei kwam was zij er ook net. Toen nog met een andere flatcoatvriendin, Scarlet. Wat hebben we samen gerend en gespeeld. Er waren toen een heleboel jonge honden en die deden allemaal mee. Maar Silke was eigenlijk de aardigste. Timber (de Ridgeback) werd steeds agressiever, Kyro (de herder) steeds meer op zichzelf gericht, Lisa (de Dalmatier)wilde mij meer en meer de baas spelen en ga zo maar door. Maar Silke bleef gewoon een aardige, zachte hond met ondeugende trekjes maar altijd te vertrouwen. Wat? Ja ik ook natuurlijk, maar niet zo aardig. Als die kleine witte wijsneus Boy Boomertje moest kiezen tussen Sylke en mij, wist'ie het wel. Met alle respect voor mijn grote harde poten waarmee ik hem heel hartelijk begroette, ha die Boy (hij rolde dan 3x om en die Bolle noemde dat croquet spelen) koos hij voor Silke. Ging zelfs op haar kussen tegen haar aan liggen. Dat durfde hij bij mij niet. Ze had botkanker. In haar elleboog en begon steeds slechter te lopen. Met Kerstmis ging het ondanks de pijnstillers steeds slechter. Maar altijd nog met een vrolijke zwaaistaart. Heb ik zelf gezien. Woensdag ging het echt niet meer en heeft Berna besloten haar te laten inslapen. Wij wensen haar veel sterkte. Want het is niet niks om je beste maatje te moeten verliezen. Sylke is 8 jaar en 8 maanden geworden.

woensdag, december 21, 2011

PC Hooft en TONNUS

Toch nog een gedichtje dit jaar Heel verrassend, want gisteren werd bekend gemaakt dat Tonnus Oosterhoff de PC Hoofdtprijs 2012 heeft gewonnen. Niet verrassend omdat niemand dat had verwacht, maar omdat hij naast z'n geschreven gedichten ook flash gedichten met bewegende woorden en zinnen schrijft, vernieuwend dus en voor zo'n prijs nog heel jong is. (Is 9 jaar jonger dan die Bolle, m'n baas.) Hij zal er niet van wakker liggen, maar die Bolle loopt alsmaar te klagen dat Tonnus nog geen APP heeft. Dus niet op de iPad te zien of te lezen. Komt omdat meneer Jobs vond dat Flash teveel energie verbruikte. Kreeg daarna nota bene gelijk van Adobe die z'n flash voor mobiele apparaten ook schrapte. Dus geen bewegende gedichten op de iPad of iPhone. (Gaan ze geloof ik oplossen met HTML 5.) Die Bolle is een grote bewonderaar (had bijna brede bewonderaar geschreven en daar heb ik geen Flash bij nodig) niet alleen vanwege de taal, maar ook door die prachtige opbpouw van bewegende woorden en zinnen. Daarom een link naar de website van Tonnus. (DOEN!) Eerste gedicht gaat over Lucebert met de stem van Lucebert. Een van de groten. Tonnus wordt ermee vergeleken. En dan hier een gedicht om voor te proeven, want jullie analfabeteviervoetschuifelendeheiderakkers hebben natuurlijk weer geen flauw idee waar ik het over heb. Overal in Nederland vandaag hetzelfde weer en rust is thee van dood. Christenhansworst kondigt Barbapapa aan: ‘Ditmaal verandert hij zich in een boor die in een kussen boort! Ik ben benieuwd!’ Barbapapa is me een gruwel. Alle kinder-tv is misdadig geschmier. Lucht! Buitenlucht! Dit is het talud waar ik vroeger rookte. Eeuwige merel, waar ben je? Kribbigheid, hete wangen, afnemende levenskracht. Het was overal in Nederland hetzelfde weer. Na school een sigaret, het talud achter het schuurtje, poes rook aan de theepot in het gras achtergelaten. De geur van mest, het weerbericht zwak uit het open raam, de merel, de schemer. Alles vulde en was vol maar ik doorzag al: een plastic zakje voor onderweg, een vis op de markt gekocht in kraanwater, juist toereikend voor het vervoer van een gewoon wonder. Tonnus Oosterhoff (1953) uit: Leegte lacht (2011) .

maandag, december 12, 2011

MAATJES


Die Bolle (m'n baas)was de eerste die het zag. Bij De Wereld Draait Door. Video over een hond die wordt aangereden op de snelweg, voor dood blijft liggen en door een maatje, een andere hond dus, van de weg af in veiligheid wordt getrokken. Twee wegwerkers helpen hem bij het laatste stuk. De aangereden hond overleeft. Ik geloofde het verhaal niet en ben meteen op You Tube gaan zoeken. Gevonden en verdomd, het is echt zo..... Of alleen maar gevoelig gemonteerd. Je leeft niet jaren samen met een videobaas om niet te weten hoeveel truuks daarin mogelijk zijn. Goed bekeken, maar het ziet er redelijk echt uit. Naar Caya gemeeld. Die weet alles over hondengedrag. Meelde terug, ja dat kan. Honden die in roedels leven helpen elkaar en dat gaat heel ver. Nou is de roedel waar ik in leef vrij klein. Naast mijzelf, die Bolle en Harmanna. Ja, de communicatie is prima. Toen ik gisteravond doorhad dat ze uit eten gingen (30 jaar getrouwd) heb ik die Bolle 5 minuten strak aangekeken met de boodschap 'ik wil mee!' Begreep'ie wel, maar heb de hele avond mooi in m'n eentje thuis gezeten. (De Spandershoeve, het Indonesische restaurant waar ze al 100 jaar komen, heeft een Michelin ster, of net weer niet of net weer wel, maar dan is de toegang voor honden absoluut verboden. De vorige boef, zo'n zelfde tiepje als ik, toen nog geen ster, ging wel altijd vrolijk mee. Zij wel.) Terug naar de vraag, waar of niet. Heel belangrijk bij het moderne vraagstuk waar de grens tussen mens en dier ligt. (Nee, ga niet verder mee, want die discussie is oeverloos en daar heb ik geen zin in.) (Hahahaha, ik lijk wel een mens.) Tot die Bolle vanochtend in NRC Handelsblad las dat er een experiment met ratten was gedaan, waar hetzelfde gebeurde. Een rat werd in een doorzichtig kooi opgesloten en kon zichzelf niet bevrijden. Z'n maatje zag dat, moest even uitvinden hoe, maar vond na geduldig zoeken het deurtje dat hij van buitenaf wel open kon maken en bevrijde z'n makker. Getest met verschillende ratten en het werkte. Empathie, duur woord voor het vermogen je te kunnen inleven in de belevingswereld van anderen, blijkt dus niet alleen menselijk te zijn. (Of van Gorilla's, maar dat weten we nu wel.) Ha, riep die Bolle, jij doet het ook. Ook!? Jullie nog nooit in een val zien zitten. Toch. Als Harmanna heel, heel verdrietig is, spring jij uit je luie stoel, gaat voor haar zitten en legt een poot op haar knie. Boodschap, het komt wel goed meisje. Ja, dat klopt. Helemaal. Weer een beetje meer mens. Nee, dat zei ik toch, oeverloze discussie en ik wil nu gewoon naar de hei. Matten met die andere viervoeters. Zal ze het toch even vertellen. Ja, al meer gedaan en ontdekt wat ze bedoelen met 'een roepende in de woestijn'. Zelfs op de hei........

maandag, december 05, 2011

TESTESTESTESTEST

Ineens dwingen ze je een nieuwe procedure te volgen bij het schrijven van je blog. Anders gooien ze je er uit en dan ben ik al mijn 481 blogjes kwijt. Toemaar ja, telt lekker aan. Dan moet ik het gewoon doen voor ik het begrijp. Daarom heb ik dit TEST genoemd. Te beginnen met een plaatje, de briljanten schedel. Beetje flauw natuurlijk, maar het ziet er zo lekker uit. Dood heeft zo z'n eigen waarde. Probeerde laatst nog alle diamanten te nummeren, maar onderweg raakte ik de tel kwijt. Dan een video. Nee, niet rotzooien met de codes Goos, want als het fout gaat weet je weer niet of het jouw of hun schuld is. Vragen kan niet meer, geen imeeladres te vinden. You are on your own now, baby. (Of zoiets.) Dit is het verhaal van de schedelmaker, belegger, Damien Hirst. Verteld hier z'n verhaal:
Zo, heb ik alle directe truuks wel gebruikt. Ga ik nu kijken hoe het er uitziet. Netjes, want dit is al een bijwerking om het wat ingewikkelder te maken. Mocht iemand dit toevallig lezen, jij dus, opschieten want binnen een half uur is het er weer af. Moet ik ouderwets TV kijken. Speelfilm. Mission Impossible van B. Da Palma. Is er nog wel een onderwerp dat je niet op internet kunt vinden? Laatst nog voor die Bolle video's verzameld voor het knopen van een sjaal. Nee niet lachen. Hij heeft zo ineens zijn dandy dagje en dan moeten z'n kleren en gedrag perfect zijn. De rest van het jaar lapt die dat aan z'n mooie laars. Gaan we morgen ook voor Harmanna kopen. Wel allemaal vrouwenknopen, maar geknoopt zie je daar niets meer van.

Met de groeten van m'n tante. Wie? Dat moet ik nog even bij Caya nakijken. Sta ik op die pagina ook nog bij. Als Blog Dog. Dat is helemaal niet gek met bijna 500 verhaaltjes. STOP. Ik lijk die Bolle (m'n baas) wel. Kan ook niet ophouden. Doei......

Amsterdamse Grachten (Ver voor de gordel....)

Klopt. Komt weer een gedicht. Nee, niet mijn keuze. Legde die Bolle (m'n baas) voor me op tafel. Voor je blog, beroemd dichter. Plaatsen. Beroemd? Nooit van gehoord. Maar hij was al weg. Gaat meestal zo met die Bolle. Noemt zich heel democratisch. Gesprek, standpunten voor en tegen, twijfels, voorzichtige conclusies....... Niks daarvan, luisteren, doen, PLAATSEN. En als je baas dat zegt, wat doe je dan als hond? Eerst opgezocht wie het was. Anton van Duinkerken. Op klikken dan krijg je het hele verhaal. Indrukwekkend. Was iemand in die tijd.In 't kort: Was voor de oorlog dichter en bijna priester, maar mocht toen van de Katholieke Kerk (en die was erg de baas in die tijd) geen gedichten meer schrijven. Heeft in de oorlog in een concentratiekamp gezeten vanwege z'n antifacistische geschriften. Werkte bij het dagblad de TIJD als kunstredacteur. Hee, nu gaat me een licht op, daar heeft de vader van die Bolle ook gewerkt. Eerst ook kunstredactie, later sportredacteur. (Sport was toen iets nieuws.) Ben even in de archieven van die ouwe gedoken en vond het geboortekaartje van die Bolle. Januari 1944. Niemand had aan het eind van de oorlog een geboortekaartje, maar omdat z'n vader bij een krant werkte had hij een hele drukpers tot z'n beschikking. En Anton was er ook. Ik heb een zoon, riep hij heel trots en dit wordt z'n geboortekaartje. De illustrator Karel Thole, was er ook. (Maakte later de tekeningen voor het Sportboek voor de Jeugd in 1946, dat z'n vader aan de kleine Bolle, was'ie toen ook al, opdroeg.) Maak ik even een leuk plaatje. Zei hij. Maak ik er en gedichtje bij, zei Anton, die niet alleen een groot dichter was maar ook heel snel mooie versjes kon schrijven. Nou, dat spel in vrede heeft'ie wel gehad. Zet ik er nog even een fotootje bij van Anton van Duinkerken, uit die tijd. Het is dan 1944. Grappig, dat is alweer 67 jaar geleden. Zo oud is die Bolle ook. Wat? Oja, natuurlijk, dat is wel erg dom. En ik ben geeneens geen domblondje. Maar een zwarte boef laat ook wel eens een steekje vallen. Laten we maar gauw naar het gedicht gaan. Gaat over de Amsterdamse grachten. En wat die Westertoren betreft, toen die Bolle aan deze kant van de Westertoren op de Prinsengracht werd geboren zat Anne Frank aan de andere kant nog in het achterhuis.



Mist

De mist heeft alle grachten ingesloten
Achter een wade van verganklijkheid.
Er wordt gezwegen. Ieder voertuig rijdt
Geluidloos langs de stil gelegde booten.

Dit is een avond om van eens genoten
Feesten te spreken, die wij vreugdbereid
Vierden met jonge vrienden, toen de nijd
Ons nog niet uit elkander had gestooten.

Maar wat geweest is, vindt geen wederkeer.
Zooals met ons, zoo gaat het met de meesten:
Elk zoekt zichzelf in vruchteloos verweer.

Vergeten raken dan voorbije feesten.
Tusschen ons hangt gelijk een mist de tijd,
Die ons uiteendrijft, elk in eenzaamheid.


Anton van Duinkerken (1903-1968)

Uit Project Laurens Janszoon Coster
Elke dag een gedicht.

.

donderdag, december 01, 2011

HUNTING FOR DEMONS


Hunting for wat? M'n haren stonden meteen recht overeind en al mijn ingebouwde alarmbellen begonnen tegelijk te rinkelen. Die Bolle (m'n baas) op de experimentele videotoer. Wegwezen want dan moet ik altijd meedoen. Heb al een keer als een ontzettend paarse en hoogroze boef voor gek gelopen in zo'n video. En een lol dattie had. En een DEMON, wat is nou een DEMON? Die bolle keek me even strak en ernstig aan. Dat is de slechte kant van een goede gewoonte. Oja, riep ik, dat is meteen in 1x helemaal duidelijk. Gooi maar in m'n pet. Heeft volgens mij meer met duivels en horror te maken. Hoezo goede gewoonte? Kijk (Ojee z'n bekende schoolmeestertoontje), vroeger dachten ze dat het gevallen engelen waren. Van goed naar slecht. Neem nou een goede eigenschap, zuinigheid. (Ha, hoor wie het zegt, valt me mee dat'ie dat woord kent. Vliegt hier met bakken de deur uit. Vraag maar aan Harmanna. En die deur hoeft'ie helemaal niet meer uit sinds hij een iPad heeft. Dat ding heeft ons al een hoop geld gekost.) Maar zuinigheid heeft ook een slechte kant, gaat hij onverstoorbaar verder. Het is menens. Dat noemen we vrekkerigheid. VREK? Ja, dat begrijp ik helemaal. Roep jij altijd tegen Harmanna als je je monetaire zin niet krijgt! Streng wees hij met een resoluut gebaar naar de deur. Mee. Jagen op demonen. NU. Tandenklapperend liep ik de deur uit. Als dat maar goed afloopt. Kun je hierboven op de video zien. Kan ik wel verklappen, het loopt goed af. Maar heb er wel een paar nachten erg slecht van geslapen. En met m'n gebroken teen gaat het prima. Bijna over. Dank je wel.

zaterdag, november 19, 2011

TEEN 2

Ja, het is weer zover. Teen 2. Eerst dacht de dierenarts nog dat het gekneusd was, maar het ging niet over. Foto gemaakt en ja hoor, weer een teen, maar nu aan de andere kant. (Zie pijl.) Heb ik me al weken moeten inhouden, niks rennen en scheuren door bossen en de hei, nu nog eens 3 weken. Daar kan ik heeeeel agressief van worden. En verdrietig. Dus lig ik nu samen met leeuw te lijden. Nee, heeft die Bolle (m'n baas) niet zo neergezet. Als ik wil communiceren sleep ik altijd leeuw mee. (Echt uit Zuid Afrika, omgeving Pretoria om precies te zijn.) Dan zijn Harmanna en die Bolle altijd heel vertederd en dan levert heel veel lekkere hapjes op. Leeuw hoeft nooit. Denkt alleen aan jagen. Lekker veel en hard rennen. Doe ik mee. Mogen ze al dat lekkers houden....... voor daarna.

zondag, oktober 30, 2011

JAARDAG NUMMER 8


We zijn weer jarig. 8 ja. Staat hierboven al. Doen we wat rustiger dan vorige jaren. Vond vorige week deze video en die vind ik goed passen bij het thema van vandaag. Hebben we vanochtend tijdens de mooie herfstwandeling bedacht. Hoe goed kun je elkaar kennen als mens en dier. Allebei onder de inruk van de video hierboven: "Man reunites with the gorilla he raised as his son". Ja, die Bolle en ik zijn ook zeer op elkaar gericht, gesteld zelfs, vermijden menselijke emoties als houden van, maar we symphatiseren wel. (Om met Aagje Wolf te spreken. Wie? Laat maar, andere verhaal.) Zit ik toch een beetje in m'n maag met een meeltje van die Bolle (m'n baas) aan Caya (m'n kennelmoeder) dat ik heb gevonden. Laat zien dat je elkaar niet goed kent of denkt niet te kennen. Lees zelf maar even.

[...] Zoals je weet hadden we Yka het rommelige gedoe en chaos van verbouwing en herinrichting willen besparen. Eerst nog in de kennel gepland, later bedacht ze gaat met mij mee, ergens in een leuk tentje met wifi en koffie (enzo) schrijven/lezen en daaromheen mooie wandelingen. Toen de schilders behangers kwamen was dat, tot onze grote verbazing, geen enkel probleem. En nu is de eikenhouten vloer zo goed als gelegd. En wat blijkt! Ze vindt het allemaal prachtig. Opwindend zelfs. Loopt met de jongens mee, steekt overal haar wijsneuzig kop in, wil alles weten, en als ze 's-avonds met hun eigen spullen weglopen worden ze toch even gesteld onder het motto: waar gaat dat heen? Moraal van dit verhaal, een echte werkhond. Dacht ik dat het 'werk' alleen over trainen en IPO’s ging, gewone arbeid valt er ook onder. Dus zijn wij een bijzonder saaie familie. Wij zijn wel de hele dag bezig, soms zelfs druk, maar dat is schrijven, lezen, video's monteren, samen praten of uren achter de computer. En als we aan de wandel zijn, meestal diep in gedachten verzonken. Daar is voor een hond die actie echt leuk vindt, niets lolligs aan. Daar kan ze niet met meedoen....... [...]

Ja, die verbouwing vond ik heel spannend en leuk, maar rustig in een paddenstoel met wifi (voor de iPad van die Bolle en een paddenstoel of een uitspanning = een koffiehuisje in het bos of op de hei) en mooie wandelingen tussendoor ik ben er helemaal klaar voor. En dat die Bolle soms van de wereld is ben ik gewend. Al 8 jaar, om precies te zijn. Met Harmanna kan ik gewoon dollend door 1 deur en we praten zelfs een beetje samen. En we lopen wel eens alle drie tegelijk heftig asynchroon. Kun je beter niet bij zijn. Dan heb ik gelukkig een harde kop. Van opa Henkie geërfd. Die Bolle vindt trouwens dat ik sowieso steeds meer op Henkie begin te lijken. Van tijd tot tijd net zo afstandelijk en humeurig.) Moeten we het nog eens over hebben. Zet ik er even het mooie portret bij dat Diederick Oudhout van hem heeft gemaakt. Zo, ga weer terug naar beneden, want de hele dag hebben ze al allemaal lekkere happen voorhanden voor mij. En vooral om een uur of vijf, en dat is het bijna, moet ik er bij zijn. Dan schenken ze een glaasje wijn in en krijg ik ook een 'borrelhapje'. Jaha, zo goed kennen we elkaar toch wel! Nu de Gorilla, heel gevoelig........

donderdag, oktober 27, 2011

HEIDIES

Niet klikken op de foto. Niet op reageren. 'Lena'roept die Bolle beneden. Wat heeft die er nou weer mee te maken? O, iets met een orgelman. Willem Parel of zo. Gooi maar in m'n pet. Wat? O, dat riep'ie ook! Laat maar, dit wordt eindeloos. Deze foto is een testje met links, insluiten en opstarten van video's. Of dat op een andere manier ook gaat. Niet dus, ben ik bang. Is die Bolle mee bezig, maar die ligt in z'n bed. Gewoon ziek. Dat kan ook. Of ik 't even wil doen! Foto heb ik de 2 Heidies genoemd. Wat? Die Bolle weer. Hoezo Geitenpeter? (Klikken op de foto kan nu wel. Nog even de video die niet lukte. Maar die kennen jullie al. Geitenpeter.......... wat een flauwekul.

woensdag, oktober 26, 2011

NACHT

Dit kan eigenlijk helemaal niet. Een prachtig liefdesgedicht over de liefde tussen mensen. Daar schijnen wij honden geen last van te hebben. Dat begrijpen we niet. Maar toen ik gisteravond dit gedicht had gelezen en op het voeteneinde van het bed sprong waar die Bolle al lag te slapen, dacht ik, verrek, het zou ook over die Bolle en mij kunnen gaan. Ja, ik weet het en die Bolle vindt 't ook, mensen en honden zijn niet dezelfde diersoort. Mag je niet over 1 kam scheren. Maar dat kan me niets schelen en trek ik me niets van aan. Daarom hier dat prachtige gedicht van Remco Campert uit 1952. (Was die Bolle 8 jaar en zondag word ik 8 jaar, zullen we het eens uitgebreid over hebben.) Remco was dus een vijftiger die nog steeds mooie gedichten schrijft. Net als Gerrit Kouwenaar, maar die begrijp ik niet zo. Abstracties gaan er bij mij niet zo goed in. Wel zoals Campert ze schrijft, ook al moet ik dat ook een paar keer lezen. Goed, gewoon weer een gedicht, kun je ook zeggen. Omdat ik dat leuk vind en die Bolle er een plezier mee doe.


Nacht

Nu je slaapt
stappen uit alle boeken in de kamer
de helden van twijfel en morele moed
en scharen zich om het bed
en bewonderen je zeer

Terwijl ik de nacht binnenlaat
en mijn oor leg aan het warme hart
van de tevredenheid en hoor
hoe claxons en de achtbaan van de wind
daar in passen op volmaakte wijze

De helden zwijgen
en voelen hoe je zachte adem
hun zwaar verleden balsemt en bijzet
in een koele kamer op het noorden
waarin het dood zijn klaar en goed is

De nacht komt rollend langzaam binnen
en ik teken in zijn huid
met de scherpe naald van mijn gedachte
duizend heldere sterren


Remco Campert (1929)
uit: Een standbeeld opwinden (1952)


Remco Campert (biografie)is beroemd geworden met zijn boek 'het leven is vurrukkeluk'. Dat heeft hij zelf nu voorgelezen en dat staat op internet. Hier klikken en je bent de rest van de avond onder de pannen.

Van: Laurens Jz. Coster (is een vrijwilligersproject).

vrijdag, oktober 21, 2011

Noorderlicht

In The Land Of The Northern Lights from Ole C. Salomonsen on Vimeo.

Kun je hier ook zien. Een keer 's-avonds laat op de hei riep die Bolle, kijk, het Noorderlicht. Maar dat was maar een kleine flard. Harmanna heeft het vroeger ook een keer in Hilversum gezien. Nu heb ik een video met heel veel Noorderlicht en hoe mooi het kan zijn. Overgenomen van Bever Zwerfsport op Facebook. Die Bolle heeft het Noorderlicht ook gezien toen hij bezig was met z'n trektocht door Lapland. Noord Finland ja. In z'n eentje natuurlijk. Niks hond mee. Heeft in de verte wel honden gezien. Maar die zijn daar niet in het wild. Waren wolven. Russische toeristen waarschijnlijk, want die kunnen wel de grens over. Doe ik nog een foto bij. 27 jaar om precies te zijn. De foto is gemaakt door 2 Finse meisjes die op de eerste tocht meeliepen. Dat kapmes op z'n kont heeft'ie nog. Op de laatste tocht bij het houthakken (vuurtje om te koken) mee in z'n been geslagen. Drie dagen terughinken naar de bewoonde wereld en daar geen dokter maar een hardhandige Lapse verpleegster. Die Bolle toch. (Op de foto klikken om te vergroten.) Het Noorderlicht, een prachtige film van Olle C. Ga rustig zitten en geniet er maar van.

woensdag, oktober 12, 2011


Te gekke video. Zo'm beest dat prima bij die Bolle zou passen. (Laat ik't niet merken!)
Heb ik gehad van Diana natuurlijk en laat het zien om 4 redenen:

1. Leuke video om naar te kijken.
2. Wat een hond allemaal niet kan, ongelooflijk.
3. Om te laten zien aan mensen die zeggen dat dit pesten van dieren is.

De lol spat er van af!!!!!!!!!

zondag, oktober 02, 2011

5FINGERS

Niet lachen. Het is heus waar wat je hierboven ziet. Kijk: aan die tweebeners zijn we nu zo langzamerhand wel gewend. Ze verassen je nog steeds, maar hun basisgedrag hebben we zo langzamerhand wel door. Denken we. Want ze zijn telkens weer in staat om belachelijke nieuwe dingen te bedenken en daar een prachtig verhaal bij te vertellen. Fivefingers. Dan denk je natuurlijk dat het over handen gaat. Dom dom dom, het gaat over voeten en dan bedoelen ze met vingers ineens tenen. Je moet er maar opkomen. Kan het gekker? Ja het kan nog gekker. Hebben ze al, zeg 10.000 jaar gezworen bij schoeisel, van voetbedekkers tot design, weg ermee. De natuurlijke manier van lopen is: blote voeten! Zomaar ineens. Hoe komen ze er op? Niks dure Italianen van Jort Kelder of onbetaalbare Nikies of Pumaas of Reeboksen, gewoon blote voeten. Wetenschappers, die ook runners zijn, hebben dat uitgevonden. De mens is uit de boom geklommen om op jacht te gaan op dieren die sneller liepen dan zij. Dus in een matig looptempo er achter aan, want de mens is een duurloper (langzaam maar wel lange afstanden) en die veel snellere dieren worden uiteindelijk moe. Einde verhaal. Kip ik heb je en op blote voeten. (Na veel lopen.) Daarom hebben mensen langere benen, kortere tenen en een zwaardere hiel ontwikkelt dan apen. Ideaal om veel en hard te lopen. Gaat toch een beetje lastig in deze tijd. Op de weg allemaal gevaarlijke rotzooi. Glas, scherpe steentjes, noem maar op. Niks voor blote voeten. Moest dus wat op gevonden worden. Geen punt, want we leven in de tijd van marketing en big business dus een nieuwe concept. 'Fivefingers' werden uitgevonden. Fivefingers is een handschoen voor de voet met aparte tenen en alleen een dunne beschermingslaag er omheen. Moet je wel op oefenen, want we zijn nu eenmaal gewend aan die hoge, verende zool en als je niet goed loopt (volgens het verre oudheidsprincipe) dan klappen je kuiten zo ongeveer uit elkaar. Veel trainen dus. Lopen. En kun je met die 5 vingers nou ook uit je neus peuteren? Kweenie, maar wedden dat iemand dat gaat proberen. Want zo zijn mensen ook wel! Ik blijf liever met m'n 4 voetjes o de grond.

donderdag, september 29, 2011

LUCEBERT


Misschien wel de meest indrukwekkende dichter in de Nederlandse taal. Zegt die Bolle (m'n baas). Moeilijk, want ik begrijp het niet altijd. Maar in dit gedicht staat 1 zin die iedereen kent. Lezen dus.

De zeer oude zingt

er is niet meer bij weinig
noch is er minder
nog is onzeker wat er was
wat wordt wordt willoos

eerst als het is is het ernst
het herinnert zich heilloos
en blijft ijlings

alles van waarde is weerloos
wordt van aanraakbaarheid rijk
en aan alles gelijk

als het hart van de tijd
als het hart van de tijd


Lucebert (1924-1994)

Meer weten over Lucebert, klik hier.

Overgenomen van het dagelijkse gedicht van Laurents Jz Coster.

zondag, september 25, 2011

zaterdag, september 24, 2011

Ther Sky of New York


Je gelooft je ogen niet. Vliegen boven New York. Je kan de straten tellen en alle bezienswaardigheden hebben een eigen helikopterview. Het zijn foto's die je zelf van links naar rechts en van onder naar boven kan laten glijden. En met het muiswieltje in- en uitzoomen. Moet je even onder de knie krijgen. Rechts een rij foto's waar je rechstreeks naar toe kunt en boven New York zie je helikoptertjes met de naam van de plaats waar ze boven hangen. Als je daar op klikt zie je de bezienswaardigheden daaronder. De handleiding staat er ook bij. De inleiding is een demo. Moet je even zien. Daarna een mooie vlucht over New York, zou ik zo zeggen. Ben je wel even zoet mee.Hier klikken om er naartoe te gaan.

vrijdag, september 16, 2011

Mac 'n' Cheese

Mac 'n' Cheese from Mac 'N' Cheese on Vimeo.


Verrassend mooi en prachtig gemaakt eindexamenfilmpje van een stel HKU studenten. Hebben vandaag een open dag in Hilversum om eindexamenproducties en projecten te laten zien. Die Bolle is er natuurlijk geweest en was helemaal weg van deze animatie video. Spannend tot aan het eind en een onverwachte afloop. Kijken.

donderdag, september 15, 2011

Cats (again)


Ben gek op katten. Nee eikel, zo bedoel ik het niet! Was stinkverliefd op een mooi zwart buurkatertje en de huidige buurjongen zie ik ook wel zitten. Een rooie. Maar wat me in ze tegenstaat, iedereen vind ze zo lief en zo zacht en zo meegaand in de omgang. Jaha, als je maar precies doet wat ze zeggen, anders kunnen ze heel, maar dan ook heel vals uit de hoek komen. Net als gewone opdrachtgevers tegen hun personeel. En verder deugen ze ook van geen kanten. Kijk naar de video hierboven. Mooi portret van zo´n snoezig etterbakje. Gejat van Hanneke Groenteman haar blog.

dinsdag, september 13, 2011

Boeven dus........

Het is wel een video, maar je kunt hem hierboven niet starten. Dat deed'ie uit zichzelf, met geluid, hinderlijk. Daarbij paste het beeld niet in mijn kader. Ook hinderlijk. En dat klopt, gaat over Bouviers. En wij laten ons niet bepalen door bloggertjes en domme lijntjes. Maar als je een andere blog wil lezen en ze kletsen er dwars doorheen, te hinderlijk. Dus alles onder de link hieronder gestopt. Eigenlijk alles over bouviers, maar nu alles op een rijtje. Hoor je 't eens van een ander, want het meeste heb ik hier al geschreven. De Reagan boef, de Jacqueline Bouvier Kennedy boef, de wereldoorlog boeven (en niet alleen red cross tiepjes, mitrailleurs getrokken en als de munitie op was meevechten met onze bazen) en dat we veel ruimte en een ervaren baas nodig hebben en vooral een goeie. En wat een goeie baas is moeten we nog eens overleggen. Een harde echte of een denkertje dromertje zoals de mijne. Werkhonden zijn we, die veel ruimte nodig hebben. Zeggen zij ook. Hoor je het 's van een ander.......of zei ik dat al? Voor de video klik hier voor de originele versie. En als je denkt, zo'n hond wil ik ook wel, toch nog een oude waarschuwing vooraf. Van Pam Green: Don't Buy a Bouvier. Klinkt heftig ja, maar wij bouviers zijn het er helemaal mee eens.

maandag, september 12, 2011

Vader Cats

Zo noemden ze hem (1577 – 1660). Hij was in zijn tijd de Grote Opvoeder. Schreef allemaal stichtelijke gedichtjes. Werd toen ook al de spot mee gedreven: Kinderen zijn hinderen zei vader Cats, riepen ze (let wel ergens 1600!) Wij kennen zijn huis nog in Den Haag, zeg maar residentie, waar nu onze minister president woont. Of mag wonen, want niet iedere MP wil dat. (Toen Balkenende het liet verbouwen brak er brand uit.) Meer weten over Jacob Cats, hier klikken. Laat ik nou een gedichtje tegenkomen dat in mijn (bouvier) ogen toch niet echt vrouwvriendelijk te noemen is. Stichtelijk is het in geen geval. Zit hij toch in zijn tijd de ideale vrouw te fotoshoppen. En dat vlak na de beeldenstorm. (Wat is dat? Kun je hier lezen.) Gewoon een playboy dus, maar z'n tijd wel erg ver vooruit. Geloof je niet? LEES!


Wilt gij een hups, een rustig wijf?
Neemt eerst uit Nederlant het lijf,
Neemt dan noch tot so weerden pant
Het aengesicht uit Engelant,
En vorder noch, geloofje mij,
Een tong uit Brabant dienter bij,
En doeter toe een Hollants hert,
Dat niet te licht verslingert wert;
Maer sooje wilt den hoogsten prijs,
Soo haelt de billen van Parijs,
Voegt dit bij een, geminde vrient,
Zoo hebje een wijf, gelijck u dient.


Jacob Cats (1577-1660)

En beneden is de verbouwing begonnen. Mogen wij ons niet mee bemoeien. (Doet die Bolle toch. Aangeboren.) Zitten die Bolle en ik nu opgesloten op z'n werkkamer. Hij werkt z'n iPad af, doe ik gauw even een blogje. Wat een herrie!

donderdag, augustus 25, 2011

FACEBOOK


Perhaps you've seen the video on Facebook , my boss and me walking on the flowering Heather on a cloudy day. Very cloudy, so the color was brown instead of beautiful purple. My boss did a little color correction, but for me that's cheating. So I mailed his friends: it's fraud. But they mailed my mail back to him. He was absolutely furious and took revanche. Look at the last shot of this video. Yes, we are not on speaking terms...............

maandag, augustus 22, 2011

Jo van Josephine


Jullie kennen haar al. Het is de dochter van de dochter van de zus van die Bolle (m'n baas.) Z'n achternicht dus. Ze kwebbelt nog steeds (zie vorige blog Kwebbeltje), maar begint steeds meer een stevig willetje te ontwikkelen. En wat Jo wil is al een beetje wet. Schreef ik de vorige keer al. Krijgen de ouders hun handen nog vol aan. Ik?

Ik ben maar rustig blijven liggen en heb alles rustig over me heen laten gaan. Lig er inderdaad een beetje als een dombo bij. Helemaal ingepakt met boter en suiker en de rest. De tekeningen heb ik bewaard. Hangen boven de mand waar ze zelf ook ingelegen heeft.

zaterdag, augustus 20, 2011

BUKKEN!!!!!!!!


Jongetjes blijven jongetjes. Als die Bolle (m'n baas) achter z'n computer zit te bulderen van het lachen, ga ik altijd even kijken. Nieuwsgierig aagje ja. Wat nou weer? Video natuurlijk. Werd er niet opgewonden van, maar het zal wel weer met onverwerkte vadercomplexen en niet volwassen willen worden te maken hebben. Voel ik me ineens een stuk ouder dan dan m'n baas. Op Facebook gezet door Femke van Drooge. Die houd kennelijk wel van dat soort jongens. Nou, veel plezier. Wie meer wil weten, het is van HELOTC en hij is te koop. Voor de omstanders maar 1 advies, ja staat er al, BUKKEN....................

maandag, augustus 15, 2011

VALENTIJN TE LAAT

Hoezo te laat? Nou Valentijnsdag is op 14 februarie en het is nu 15 augustus. En? Me dunkt, ruim te laat. Kijk die taart is een Valentijnstaart. Is gebakken door een vriendin van die Bolle (m'n baas). Is weer de moeder van Cindy en die is de baas van Bikkel, mijn jeugdvriendje en halfbroer. Begrijp je? Geen idee waar je naar toe wilt. Die Bolle had die taart besteld bij de moeder van Cindy, want die kennen we via de hondenclub (Oom Herrie, Caya en de Bouvierdressurclub Hilversum), en die heeft taarten maken als hobby. Valentijnsdag? Precies. Die Bolle wilde Harmanna zo'taart cadeau doen als dank voor de goede zorgen en daar heeft'ie wat mij betreft helemaal gelijk in. Ze heeft er voor ons ook nog een boefje bijgemaakt. Happy Family. Heel attent. En toen? Toen werd het 14 februari en was die Bolle doodziek. Kon geen taart zien en Harmanna ook niet. Is die taart naar een verpleeghuis gebracht. Heel toepasselijk ja. Maar ja, liefde vergaat niet en toen heeft hij alsnog een Valentijnstaart gevraagd aan Diana. Diana? Ja de moeder van Cindy en de oppasmoeder van Bikkel, die taarten maken als hobbie heeft. Moet ik het nou nog een keer gaan uitleggen? Nee hoor, zie het helemaal voor me. Is die taart nou op? Bijna, nog een puntje. (Klik hier voor Diana's taarten.) Was erg lekker. En die boef? Ja ook, is wel een ander verhaal. Die Bolle wilde een hap van die boef nemen, beet die boef ineens terug. Auw! Gauw teruggezet. Die Bolle kan heel laf zijn. Einde verhaal? Nee, toen die Bolle mij ging uitlaten wilde die boef ook mee. Om te piesen?! Nee natuurlijk niet, dat kan niet als je van marsepijn bent. Nee, was meer het idee. En toen? Is slecht afgelopen. We kwamen een tekkel tegen die van marsepijn hield. Einde boef. Een tekkel! Ja, maar het was natuurlijk ook maar een eenhapsboefje. En die tekkel zette hem niet terug! Zo zijn tekkels niet.

zondag, augustus 07, 2011

MAIRA KALMAN


Wilde ik die Bolle (m'n baas) verrassen. Na zijn vorige, knorrige betoog over wijsneuzige, zelfingenomen 'uitleggers', iets heel anders. Een video uit de TED Talksserie van Maira Kalman. Ben ik helemaal gek op. Heb haar boek 'Principles of Uncertanty". Een beroemde tekenares en schrijfster. Of andersom. Of gewoon een geweldige kunstenares. Hoor ik ineens beneden een panische schreeuw van afschuw. NEEEEEEE! Zit die Bolle naar een Engels kunstprogramma op BBC4 te kijken, over schilders als Freud, Bacon en David Hockney, als er ineens weer een uitlegger half voor een schilderij gaat staan (zie vorige blog) en van tijd tot tijd een stapje terug doet om aan te wijzen waarom het zo 'n mooi schilderij is. Nota bene een van de lievelingsschilderijen van die Bolle 'A Bigger Splash', van David Hockney. Is vroeger jarenlang z'n bureaublad geweest. Zo zag hij de komst van de computer. TV met 1 klap uit en ik weer snel naar boven. Fout sfeertje. Zo is die Bolle wel. Terug naar Maira Kalman. Ga ik dus niet uitleggen. Heb mijn lesje geleerd. Hierboven vertelt ze over haarzelf, haar werk en hoe ze in het leven staat, zonder uitleggerig te doen. Boeiend en humoristisch verhaal. Cadeautje voor die Bolle, van mij, als pleister op z'n ziel. (Achuttt.) Wil je meer weten, de link naar haar column in de New York Times en het interview 'What is in your Toolbox' dat ik heel goed vond. (Tenslotte moet iemand wel iets uitleggen!) Ook een goed interview met veel werk van haar, klik hier. Oja, gaat haar Engels/Amerikaans iets te snel voor je, klik dan op deze link van de Ted Talks. Dan zit er linksonder een knop voor ondertiteling. Nederlands zit er niet bij, maar met de Engelse tekst er onder luisterd het makkelijker. Maar het blijft: A Bigger Splash

woensdag, juli 27, 2011

EXEGEET


Héé Bolle? Ja. Ga jij nou ook je levensverhaal schrijven? Ik? Waarom? Omdat mensen in jouw categorie 1 op de 4 levensbeëindigende ziekten, altijd een verhaal gaan schrijven over hun leven en de heldhaftige manier waarop ze tegen de kanker hebben gevochten. Die Bolle lacht. Maar ik heb helemaal niet tegen de kanker gevochten. Tot nu alleen tegen de chemo en dat is al erg genoeg. Nee hoor, geen levensverhaal. Dat is ook verboden door Elsbeth Etty. (Eindredacteur en columniste NRC Boeken en hoogleraar ook.) Wat heeft die er nou mee te maken? Die besprak laatst een boek van AFTH van der Heijden over z’n overleden zoon en dat vond ze maar niks. Is zeker geen roman. Maar wat dan? Je mag een biografie schrijven, schrijft ze, maar dan moet je goed kunnen schrijven. Een autobiografie mag ook, maar geen gezeur met memorabilia. Memo….? Dat zijn alleen iemands herinneringen en dan wordt het gauw een vervelende optelsom van anekdotes. Anek...? Uit de Dikke van Dale: mededeling van een kenschetsende bijzonderheid, een schilderachtige of vermakelijke trek uit iemands leven. Dat is alleen interessant als je een belangrijke Nederlander bent geweest. En al die BN’ers dan, die schrijven maar raak. Dat zijn geen Belangrijke Nederlanders maar Bekende Nederlanders en dat geschrijf is niveau roddelpers. Ik ben geen belangrijke, geen bekende, zelfs geen bijna bekende N’er, en schrijven laat ik aan mijn hond over. Zo, die zat. Maar ik zeurde nog even door, zou een goeie interviewer zijn. Las ook dat je dan moet beginnen met een trefwoord. Iets waar je je hele leven mee te maken hebt gehad. Wat zou jouw trefwoord zijn. Bolle keek me gefronst aan, wat ben jij een dramkont, bouvier zeker. Trefwoord weet ik meteen. Zou zijn, EXEGEET! EKSE whààààttttt…… Exegeet betekent uitlegger. En dan uitlegger van wat anderen al hebben uitgelegd. Vroeger waren dat bijbelgeleerden (meestal priesters), nu komen we dat tegen bij schoolmeesters, columnisten (ook vaak schoolmeesters), moraalridders (de vroegere bijbelgeleerden) tv commentatoren, die de kijkers uitleggen hoe ze naar een film moeten kijken en kunsthistorici. Jeweetwel, uitleggers wat de kunstenaar heeft bedoeld en zo. Ik keek stomverbaasd. Als anderen dat al hebben gedaan, waarom zij dan ook nog? Nieuwe invalshoeken, originele ontdekkingen, veranderd tijdsbegrip en vooral het erg lekker vinden om jezelf intelligente dingen te horen zeggen. (Lijkt radio 4 wel.) Wacht even, die kunsthistoricus die laatst een verhaal over dat schilderij vertelde in kunstuur. Precies. Hij gaat half voor het schilderij staan, zodat wij het niet meer kunnen zien, vertelt een heel verhaal waarom het zo fantastisch schilderij is en doet onderweg een paar keer een stapje opzij, om die ongelooflijke details aan te wijzen die aangeven dat hij gelijk heeft. Dat heeft’ie misschien ook wel, toch gebeurt er hier iets afschuwelijks. Hij heeft zichzelf tussen mij en dat schilderij geplaatst. Ik kan nooit meer naar dat schilderij kijken zonder de opvattingen van deze meneer te horen. En die opvattingen zijn over een jaar alweer achterhaald. Maar het kunstwerk niet. Dat blijft. En daar moet ik toch echt zelf een idee over vormen. Onbegonnen werk. Zal bij het zien van dat schilderij altijd die man en zijn verhaal horen. Klinkt wel heel erg. Die Bolle is nu helemaal op dreef. (Stokpaardje.) Het kan nog erger. Een kunstenaar laten uitleggen wat hijzelf heeft bedoeld. Hoe hij ertoe gekomen is en nog erger, wat hij ermee heeft bedoeld. (Toen hij begon of toen hij klaar was?) Het verhaaltje dat meestal niets over het werk zegt en vaak nergens op slaat. Kijk, dat die kunstenaar zichzelf een verhaaltje vertelt tijden het werken aan het kunstwerk (schilderij, boek, beeldhouwwerk, compositie, gedicht, video) is prima en gebruikelijk, maar laat het verhaal aan het kunstwerk zelf over. Daar ben je voor. En een goed kunstwerk praat mee. Kijk, ik ben een filmer en heb laatst oud materiaal over het Aqaurium in Artis ontdekt, dat ik al jaren ongemonteerd op de plank heb liggen. Vond ik eigenlijk maar niks. Omdat ik niets anders kon doen, zeg maar te doen had, toch gemonteerd. Gewoon weer even ouderwets shotjes snijden en dan is het onderwerp, net als bij andere kunstenaars een aanleiding, niet het belangrijkste. (Wat kunst is slaan we voor alle zekerheid maar even over.) Trouwens ik ben geen kunstenaar maar een ambachtsman. Die doen overigens vaak hetzelfde. Dus, lekker monteren, mooie overgangen op ritme, snijden in bewegingen, gevoelige timing, strakke continuïteit, zodat mensen blijven kijken, kleine verhaaltjes in grote verhaaltjes en verder niks. Ze bekijken het zelf maar. Maar toen dramde ik weer door. De anekdote Bolle, wat is jouw verhaal. Wil ik toch horen, ook al is het onzin volgens jou. (Zucht...) Zei ik al, had door omstandigheden niets anders te doen en bijvoorbeeld, ben met mijn moeder vaak in het Aquarium geweest toen ik nog maar 8 of 9 jaar was. Nostalgie? Ja, maar dat is een gelogen verhaal. Nee niet dat van m’n moeder en dat jongetje, maar ik ging naar Artis om andere beesten te filmen. Het regende pijpenstelen en toen ben ik heel laf het aquarium ingevlucht. O ja, en ik heb als een overjarige DJ synthesizer muziek zitten remixen. Amateur experimentje in geluid. Als ik nog tijd van leven had zou hier zo'n ding hebben gestaan. Ik haal opgelucht adem, dat vond ik nou weer het goeie bericht. Zo’n piep en kraakautomaat, daar luistert geen hond naar! Het kunst-, sorry, ambachtswerk is hierboven te bewonderen en die Bolle kleedt zich nu aan om z’n volgende chemoshot te gaan halen. Klopt, heeft er niets mee te maken……of misschien toch wel? Ga ik nog even voor zitten. Moet dan wel korter van Harmanna. Mijn fout, geef ik toe. Je moet die Bolle ook geen vraag over z’n stokpaardje stellen. Over andere stokjes trouwens ook niet.

maandag, juli 18, 2011

Vrolijke Vroman

Vandaag weer even een gedicht. Van Leo Vroman. Niet alleen dichter, maar ook toneelschrijver en vooral, in Amerika, fysioloog. Lees zeker het hele verhaal. Maar eerst nog een opmerking over m'n 'Belg blogje'. Veel reacties op gehad. Ook van Ria, de bazin van Noah en Miro, die zelf uit België komt. Allemaal Lanoye fans of gaan Sprakeloos zeker lezen. (Nou Yka, Sprakeloos? Daar heb jij geen last van.....) Maar de leukste opmerking kwam van Noor. (Van Cas en dat leuke videootje met mij.) Zij waarschuwde, leuk blogje over die Bolle uit de kast, maar laat het geen Belgisch Blog worden! (Dus hier geen Vlaams link!) Genoeg reacties, doe ik anders nooit, door naar het gedicht van Leo Vroman. (Op de foto samen met zijn vrouw Tineke. Allebei in de negentig.)

De dingen

Natuurlijk, een ding heeft geen gevoel,
anders zou mijn zitvlak maken
dat elke door mij bezeten stoel
uitbarstte in schateren of braken,
en anders zouden mijn welgedragen
toch fraai geruite onderbroeken
naar andere bezigheden zoeken
of om hun klerenrechten klagen.
Een ding, zo veel door mij gebruikt
dat haar hoeken zijn rondgesleten
zou aldoor in het openbaar
zeuren dat het naar mij ruikt
of dat het aan tafel mee wil eten.

Waar kijkt het nu weer naar

Leo Vroman (1915)
uit: Daar (2011)
Laurens Jz. Coster
– iedere werkdag een gedicht.

maandag, juli 11, 2011

BELG


Zitten die Bolle (m’n baas) en Harmanna rustig aan tafel te eten, staat die Bolle ineens op, pakt z’n wijnglas, schraapt z’n keel en zegt: het wordt tijd dat ik uit de kast kom. Wháááàààttttttt….. Verbijsterd spring ik uit m’n mandje. Uit de kast komen, nu nog, op jouw leeftijd, dan had ik het maar meegenomen in m’n kist. Ik kijk naar Harmanna, maar die blijft kalm zitten. Wacht rustig af wat er gaat komen. Zij kent die Bolle al 35 jaar en er was natuurlijk wel eens wat, maar dan ging het altijd over leuke meiden of aantrekkelijke dames. Nooit een meneer. Hij schraapte weer z’n keel, wachtte even en zei, heel kalm maar vastberaden: IK BEN EEN BELG. Toen ontplofte ik weer. Jij een Belg, jij bent een Belg, ik ben een Belg. Vlaamse Koehond weetjewel. En jij bent gewoon een geboren Amsterdammer, die ook In Den Haag, Groningen en Hilversum heeft gewoond en weet ik allemaal waar, maar nooit in België. Hooguit even geweest om te filmen, vakantie en natuurlijk, zelfs even tussendoor, om lekker te eten. Maar sinds de Beenhouwerssteeg in Brussel een lange rij McDonaldsen is geworden, kom je er ook niet meer. En jullie zijn toch Hugenoten? Hij ging onverstoorbaar verder. Ik heb Sprakeloos van Thom Lanoye gelezen en ik heb mezelf ontdekt in de beschrijving van zijn ouders, de beenhouwerij, het kruispunt waar ze woonden in Sint-Niklaas, de kerk, de buren, eigenlijk heel België. De ongecontroleerde overdaad, het veel te veel van alles, kitsch misschien, maar alles wel heel intens. Beschreven in prachtige reeksen beelden, met woorden wellustig aan elkaar geregen door iemand die niet alleen fantastisch kan schrijven, maar het ook lekker vind. Hoe en zo moeten jullie zelf maar lezen, valt niet na te vertellen, alleen de opmerking uit z’n hart gegrepen: Dat Hollands Calvinistische ‘minder is meer’. Wat een onzin. Meer is meer en (eigen verwoording) het echte leven leven hoort ook meer te zijn. Keek die Bolle mij ineens strak aan. En mijn geleerde zuster (historica) heeft onderzoek in België gedaan en al een keer gezegd dat we ook Belgen kunnen zijn. Daar had ik natuurlijk niet van terug. De wetenschap hè? Goed, riep Harmanna, OK, gaan we dan ook in België wonen? Bolle keek verbaasd. Waarom? De leukste Belgen wonen hier al. Zelfs Tom Lanoye en z’n vriend. En als ze daar beneden nog even zo doorgaan komen ze helemaal weer bij ons terecht en zijn we weer gewoon de Lage of De Nederlanden van vroeger. Toen ging hij weer zitten, schonk tevreden nog een glas wijn in (Harmanna riep nog, heb ik een houten bekkie?) en ging verder met eten. Ik natuurlijk bloednieuwsgierig naar dat boek, maar had een probleem. Hij had Sprakeloos als e-book gelezen op z’n iPad en daar mag ik niet aankomen. Helemaal touch screen en ik heb niet alleen grote poten maar ook hele scherpe nagels. Kan ik wel mee tikken, maar desastreus voor zo'n gevoelig scherm Probeerde ik een ouwe truc, You Tube, en meteen raak. Lanoye vindt het ook lekker om te lullen en ook veel. De video hierboven is helemaal wat die Bolle bedoelt. Opgenomen in een zijn buurtcafé in Sint Niklaas. Op de Hugo Claus Marathon. Shit camerawerk, maar inderdaad, die prachtige beeldenreeksen. Eerst over z'n moeder (lijkt een wel beetje op Caya)en daarna gaat hij maar door. Blijven kijken. Zeer de moeite waard. Vind ik nu ook. En nog een video, mooi gemaakt in NRC Next, waar hij vertelt altijd bij literaire prijzen van Grunberg te verliezen. Niets van aantrekken Tom, gewoon dom Hollandse Calvinisten. Ze vinden Grunberg minder dus meer……… of was het nou andersom?

woensdag, juli 06, 2011

Grachtvogel


Prachtige video van Thomas Schlijper, jullie welbekend van de mooie honden en andere dierenfoto's in de Jordaan. Of Amsterdam. Hij brengt daar een boekje over uit, maar dat is er nog niet. Als zal ik het meteen melden. Hier hoort ook nog een foto bij, op de arm van z'n bazin. Zag eerst niet of het een kleine papegaai of een grote parkiet is. Maar het staat er boven. En op de arm van z'n bazin is het ook een gewone papegaai.(Op klikkken om te vergroten.) Oja, papegaaien praten, zet je geluid aan! En een vaste link naar de Schlijper foto's en video's. (Ook op Facebook en Twitter enzo.)

woensdag, juni 29, 2011

Kat in haar eigen Dolfinarium

Je gelooft het niet? Nee, kan ik me helemaal voorstellen. Daarom hier ook geen plaatje bijgezet. Eerst geloven dan zien. (Thomas achterstevoren.) Moeilijk om er een beeld bij te bedenken ja. Hoe werkt dat? Je weet dat je ernaar gaat kijken, anders had ik er geen blog van gemaakt. Of toch niet. Vandaag een dag om te foppen. Gisteren, bloedheet, over de dertig graden, mooie Kasteel Groeneveldparkwandeling gemaakt en gezwommen met die Bolle (m'n baas). Nee, ik zwemmen, niet die Bolle. Vandaag slechte dag voor die Bolle, dus een rondje met Harmanna. Niets mis mee. Wat? O ja, die Flipperkat. Bestaat echt wel. Geloof je het al? Heb ik van Letty van der Geest gepikt. (Beter goed gejat dan slecht bedacht. Gooise ethiek!) Facebook, niet haar website DOGTIME. Vooruit dan, omdat jullie het zijn: hier klikken en verbaas je............

vrijdag, juni 17, 2011

MISSIONARIS & MARTELAAR


Ik heb God gezien. Nee, beter, weet nou wat God zou kunnen zijn. Een paar jaar geleden heb ik die Bolle (m'n baas) 's gevraagd wie die God nou eigenlijk was, waar ze het regelmatig over hebben. Gefronste wenbrouwen en daarna een lang verhaal (die Bolle dus) dat ik kort zal houden. God is een macht boven ons, die ons en de aarde heeft gemaakt, ons altijd in de gaten houdt, om te zien of we goed of slecht doen en zo alles van ons weet. Als wij doodgaan gaan wij naar hem toe en vonnist hij of we in de hemel komen omdat we 'goed' hebben gedaan of dat we worden gestraft voor een 'slecht' leven. Dan gaan we branden in de hel. (Als je tenminste kennis van Goed en Kwaad hebt. En dat ligt bij ons natuurlijk wat gevoelig.) Maar niemand kent hem of heeft hem ooit gezien. Er zijn er ook die geloven, want niemand weet het dus zeker, dat er heel veel Goden zijn. Nou, aangevuld met nog wat mystieke details dacht ik, gooi het maar in m'n pet. In de pet van die Bolle dan, want zo'n ding heb ik niet. Tot gisteravond. Ik keek op de TV naar een programma van het National Geographic Wild Channel over de 'Mysteries of Wolfs'. M'n wilde neefjes zal ik maar zeggen. Kijk ik altijd naar. Ze werden gevolgd door een stel onderzoekers, die ze verdoofden en zendertjes omdeden om te weten waar ze zijn, ze analyseerden prooien, de maaginhoud, uitwerpselen en hun DNA dat werd opgeslagen in centrale computers. En het mooiste shot was een wolvin alleen in haar hol, opgenomen met een verborgen infrarood camera, die moest gaan werpen. Vertwijfeld huilde ze om hulp. Ze had geen idee wat er met haar gebeurde. (Toen de eerste pup, sorry welp, er was deed ze het perfect. En bij de anderen ook) maar dat huilen zette mij aan het denken. Zij denkt dat ze alleen is, maar er zitten wel 20.000 mensen of meer naar haar te kijken. En alle gegevens over haar zijn opgeslagen in die centrale computer. Ze weten wie haar ouders zijn, de bikkel waarmee ze heeft gepaard en binnenkort ook de gegevens van haar welpjes en hoe het met ze gaat. Alles van alle families is bekend. Zijn wij dan God? En stel je voor dat ik ze dat zou gaan verstellen. 'Hee jongens, luister 's, jullie worden voortdurend in de gaten gehouden en ze weten alles van jullie'. Ze zouden me ongelovig aan staan kijken. Die belachelijke luxe huishond is gek. Waar heeft ze 't over. En als ik dan als een soort missionaris zou doorgaan: 'Jullie zien ze niet maar jullie kennen ze wel. Je ruikt ze soms en ze beginnen vaak zelf met een huilgeluid en dan gaan jullie allemaal meehuilen'. Zie je nou wel, roept dan een ouwe sjacherijnige wolf achterin het pak (heb ik van Midas Dekkers, die had bij zijn poezen ook altijd 1 echte sjacherijnige kater), het is nep, heb ik altij al gezegd. We worden belazerd. Dan worden ze ineens heel kwaad. Agressief. Dom schootpoedeltje, wie denk je wel dat je bent en het beter weet dan wij? Sodemieter op of beter........ Dreigend, met blikkerende tanden komen ze op me af als de Friezen met hun zwaarden en bijlen op die arme Bonifatius. Om mij te beschenen houd ik nog het programmaboekje van het National Geographic voor me uit, maar ze gaan er dwars doorheen en door mij. In de verte hoor ik mezelf nog roepen: jongens, jongens het is echt waarrrrrrrrrrrrr........ En toen werd ik wakker. In m'n mandje. Die Bolle kijkt over z'n iPad, waar hij in zit te lezen: waar lag jij nou zo heftig van te dromen? Ik schudde me stevig uit, blij dat ik nog leef. Ik was Bonifatius voor Friese wolven. Ha, riep die bolle in Dokkum? Dokkum, wat nou weer? Ik liep naar m'n drinkbak. Dokkum, laat maar, ik heb in een kwartier slaap genoeg mystiek gehad voor een heel hondenleven. Kijk maar naar de video hierboven. Volbeeld maken, reclame voor de Goden wegklikken, een pure reality show.

maandag, juni 13, 2011

VROLIJK


Hoewel die Bolle (m'n baas) geen talent voor depressies heeft, de laatste weken toch een beetje dipperig. Kan geen kant op en wordt daar niet vrolijk van. Toen ben ik maar gaan zoeken naar een video waar hij wel vrolijk van kan worden. Gevonden en het is gelukt. Samen gezongen en gelachen en de hele video uitgekeken. 'Dancing' van Matt Harding en Melissa Nixon. Prachtige film ook. Simpel idee, heel mooi uitgewerkt. We zijn er heel blij van geworden.

vrijdag, juni 10, 2011

CAS KIJKT YKA


Het moet toch niet gekker worden. We hebben allemaal als hond wel eens naar een bewegend beeld gekeken. Of dat nou TV of computer was. (Denk aan mijn Caya verhaal.) Maar die Fox voor die laptop noem ik geen kijken meer. Dat is voyeurisme! Even terug naar het begin. Die Fox heet Cas en is de hond van Noor (Bergen NH, kunstenares ja, mooie etsen en zo). Heb ik al een paar keer over geschreven, want Noor heeft altijd Foxen gehad. Ontzettende wijsneus die Cas, maar dat zijn alle foxen. Kun je hem dus niet verwijten. Wel een bovengemiddelde macho. Ik had Noor een link naar mijn schapenvideo gestuurd en dat heeft ze op haar laptop bekeken. Tot zover alles normaal. Loopt ze even weg, duikt die Fox boven op haar laptop en in mijn video. Grommen, piepen, en als ik een beetje lig te rollen door het gras wordt hij daar helemaal opgewonden van. Den Geilaard. Zet zelfs het beeld stil. Te laat, dat wel. Als ik ga blaffen houdt'ie zich een beetje in, maar als je goed luistert hoor je 'm grommen. De opschepper. Durft'ie wel als ik ver weg in 't Gooi zit. Daar zullen we het nog wel eens over hebben. Kom gauw weer eens langs. Een strandwandeling in Bergen aan Zee zie ik altijd zitten. (Wat een foute beeldspraak!) Maar alles bij elkaar, een leuke video. Kijken..........

dinsdag, juni 07, 2011

DIE BOLLE BLOOT

Ja, het heeft even geduurd, maar die Bolle had andere problemen aan z’n hoofd en ik moest echt toestemming vragen om de foto hierboven te laten zien. Anders had ik wel een kennel bij Caya kunnen huren en de hei is me te lief. Is gebeurd en ik heb het uitgelegd. Om m’n verhaal erbij moest hij wel lachen. Nou, daar gaat’ie dan. Sinds die Bolle uit Berlijn terug is loopt’ie met z’n hoofd in de wolken. Nee, niet van vreugde, want het gaat minder goed dan hij dacht, maar zogezegd in de Clouds. Dat is iets nieuws met opslag en werken vanuit centrale servers ergens. (Gooi maar in m’n pet. Wil je weten hoe dat werkt klik hier.) Toen hij daar een tijdje mee bezig was kreeg ik argwaan. Elke dag met z’n kop in de wolken, wat moet’ie daar? Even een lullig bericht, die Bolle is in de categorie van 1 op de 4 Nederlanders terecht gekomen met een levensbeëindigende ziekte. Kanker ja. Nou, dat zijn we hier inmiddels wel gewend en we gaan zo optimistisch mogelijk vrolijk verder. Maar daarom kreeg ik argwaan met de kop van die Bolle alsmaar in de wolken. Kreeg het vermoeden van een dubbele agenda. En toen moest ik ineens aan die plaat hierboven denken. Had ik een tijdje terug al gezien in z’n archief en heel hard om moeten lachen. Heeft’ie me uitgelegd. Eind jaren negentig waren hij en zijn vrienden alsmaar bezig met grappen in Photoshop uit te halen. Om zo dat progamma te leren gebruiken. 1 van de opdrachten die ze elkaar gaven was: een beeld uit het diepst van onze gedachten. Zo dus. Veel blote meiden ja, maar ook veel bouviers. Dat pleit voor ‘m. Maar denkend aan die foto wist ik het meteen: Inderdaad een dubbele agenda. Kijk, de toekomst van die Bolle is voor eeuwig op een wolk met een harpje. Daar moet’ie dus niet aan denken. Voor eeuwig nog wel. Een harpje! Het moet toch niet gekker worden. Hij maakt nu van de gelegenheid gebruik om vooraf in die Cloud z’n eigen wolkje samen te stellen. Zoiets als op de foto. Dat kun je wel eeuwig uithouden, nietwaar? Wat? Ja dat klopt. Ambam Zilverrug heb ik er bijgezet. Die Bolle had z’n eigen macho een beetje onderbelicht vond ik. Wat? Ikzelf? Ja klopt ook. Linksonder heb ik mezelf erbij geplakt, niet alleen omdat ik daar wel bij wil zijn, maar het zal me toch niet gebeuren dat er meer blote meiden dan bouviers op staan!

maandag, mei 23, 2011

STOEIPARTIJ


Ja, vorige blogje was een beetje rommeltje en daar gaan we nog even mee door. Ria (van Noah en Miro) stuurde nog een video na de inzendtermijn, dus die was te laat. Maar daar doe ik niet aan, zeker niet als het een leuk filmpje is. Is gemaakt door Corry (en Corry is, als ik het goede heb begrepen de bazin van Casanova en Casanova is de pa van Miro) (it's all in the family ja) Rollebollende boeven. Wat ik met Koen en Klaas doe. Lekker beetje matten en bijten, hard rennen en rollen. Kan niet met Boy, daar is'ie te klein voor. Die gaat al achteruit als ik een vrolijke bui heb. Zinloos geweld piept'ie dan. Kortom, niet echt dominantie, maar dat hoort er natuurlijk wel bij. Is inbegrepen. Laten we aan de geleerden over. Daar heb je als hond niets mee te maken. Krijgt Noah het nog wel moeilijk mee, want Miro wordt een stevige donder zo te zien. Lekker kereltje wel. Moet ik eens langs. Dus nog een keer, Noah en Miro in een film van Corry. Nee, geen geluid. Dat bedenk je er zelf maar bij. Die Bolle heeft me geleerd hoe ik dat moet nasynchroniseren, maar daar heb ik nu geen zin in. En die Bolle ligt plat in bed. Chemo hoogtijd. Komt goed.

Weer een nazending nu van Carin Fremery. Moet er even bij: Wat een heerlijk filmpje van Noa en Miró! En ja hoor je hebt het helemaal goed begrepen, Corry is de eigenaar van Casanova, en Casanova is de pa van Miró maar ook de pa van de schapen drijvende Luchendo die op zijn beurt weer een broer is van Miró.........

vrijdag, mei 20, 2011

HEIDERONDJE MET DE NIEUWE CAMERA


Veel gekker moet het niet worden. Ik sta alsmaar sur place (zo heet dat in wielrennen, maar een hond kan niet wielrennen) te maken en ook nog blogjes in elkaar te draaien. Met schrijven heeft het niet veel meer te maken. Vanochtend nog even de nieuwe Noah en Miro ingezet en nu heb ik alweer een video. Die Bolle wilde niet op z'n bed blijven liggen en heeft tijdens het middagrondje (met z'n hondje en dat ben ik dus) z'n nieuwe camera verder uitgeprobeerd. Harmanna was er ook bij. Daarna is'ie weer achterover in bed gevallen. Heb ik alles shots even snel aan mekaar gehangen. Waarom, om jullie tsinkend jaloers te maken. Dit is 1 van de 5 ronden die we lopen. Een korte omdat die Bolle niet top is. 20 minuten, is ook vaak de ochtendronde. Want let op, het eerste shot is nog geen minuut lopen van ons huis. Alleen een fietspad oversteken. De grootste ronden duren een paar uur en we kunnen ook nog de hele Utrechtse Heuvelrug af. Naar Rhenen zelfs. Wel wegen oversteken maar lopen door het bos.En toen kwamen we thuis en zagen we de buren (koolmezen) bezig met uitvliegen. Dat hebben we al vaak gezien, maar vind die Bolle altijd een magisch moment. Hij had wel meegewild, maar als hij moet kiezen is het geen klein kastje en toch liever dat grote bed op 2 meter afstand.

vrijdag, april 15, 2011

Bellamy

Even weer een gedichtje tussendoor. Van Jacobus Bellamy. Komt omdat ik bezig ben met een blogje over de diepste zieleroerselen van die Bolle(m'n baas). Zeg maar die Bolle bloot. En dat is ook bijna letterlijk. Je gelooft je eigen ogen niet. Dat blogje heb ik al helemaal af hoor. Is heel gaaf geworden, maar ik durf niet. Als hij dat leest sta ik meteen m'n rugzakje op straat en kan ik op zoek naar een brug om onder te leven. Dat is niet zo ver hoor, gewoon de spoorbrug hier aan de overkant. En er zit ook nog een meertje naast. Was vroeger de bron voor het Hilversumse Natuurbad en in de winter de IJsbaan. (Foto hierboven. IJsbaan en rechtsonder de ouwe Crailose brug. Alles bijna 100 jaar geleden.) En er wonen nog meer zwervers. Echte zwervers met veel bierblikjes in sigarettenlucht en versleten tentjes. Laatst nog een ouwe caravan uitgebrand. Kon de brandweer niet eens bij. Alles uitgebrand. Lastig dus, een hond met zeer vaste gewoontes en haar hapjes en drankjes op tijd, die een zwervershond moet worden? Vandaar dat ik er nog even over moet nadenken. Slaap er echt slecht van. Conflict tussen plicht als vrije blogger en status. Schijnt meer voor te komen. Wordt wel na het weekend. Daarom eerst een gedicht dat die Bolle zeker zal aanspreken. Hopelijk een beetje gunstig zal stemmen. Komt'ie:

Een ontdekking

Waarom of toch de Dichters
Zo graag een teugje drinken?
Dit vroeg ik aan mijn Zangster,
En zij gaf mij ten antwoord:
'Er was in oude tijden,
Een bron, die aan de Dichters
En vuur, en geest kon geven;
Hier dronken ze uit, en zongen
Ter ere van hun Goden,
En dappere oorlogshelden.
De schoonheid der Nature,
Het lachen van de lente,
Het zoet gevoel der Liefde
Was 't, dat die Dichters zongen.
Maar — met die oude tijden
Is ook die bron verdwenen.
Nu hebben onze Dichters
Ontdekt, in later tijden,
Dat, in het sap der druiven,
De kracht der bron berustte.
Dit is alleen de reden
Dat zij zo gaarne drinken.
Nu drinken zij en zingen,
Door 't sap der edle druiven
Gesterkt, de schoonste zangen.'

Jacobus Bellamy (1787-1786)
uit: Gezangen mijner jeugd (1782 )
Van : LaurensJanszoon Coster.

maandag, april 11, 2011

FILM OVER INGRID JONKER


Ze is niet oud geworden, heeft een zwaar leven gehad. Heeft hele mooie gedichten geschreven. Ja, had ik de vertaling wel bij nodig. Die Bolle niet, die begrijp het Afrikaans ook. Ze hebben een film over haar leven gemaakt. Hierbij de reclame. Met trailer.

Maar het gaat eigenlijk om haar gedichten.

Ek wil nie meer besoek ontvang nie
nóg met koppies tee boeretroos en veral nie brandewyn nie
ek wil nie hoor hoe hul wag op gevlerkte briewe nie
ek wil nie hoor hoe hulle wakkerlê in hul oogkasse wyl
die ander slaap wyd soos die horison om sy wenkbroue
en wat wil ek weet van hul eenderse kwale
die een sonder eierstokke, die ander met leukemia
die kind sonder 'n draaiorreltjie en die ou man
wat al vergeet het dat hy doof is
die bevlieging van die dood in die robots van groen
die mense wat leef by die see soos in die Sahara
die verraaiers van die lewe met die gesig van die dood en van God

ek wil net alleen wees op reis met my eensaamheid
soos 'n wandelstok
en glo dat ek nog enig is

Ik wil geen bezoek meer ontvangen
niet met kopjes thee boerentroost en vooral niet met brandewijn
ik wil niet horen hoe ze wachten op gevleugelde brieven
ik wil niet horen hoe ze wakker liggen in hun oogkassen terwijl
de ander slaapt weids als de horizon om zijn wenkbrauwen
en wat wil ik weten van hun altijd eendere kwalen
de een zonder eierstokken de ander met leukemie
het kind zonder draaiorgeltje en de oude man
die al vergeten is dat hij doof is
de bestorming van de dood in het stoplicht op groen
de mensen die leven aan zee zoals in de Sahara
de verraders van het leven met het gezicht van de dood en van God

ik wil gewoon alleen zijn op reis met mijn eenzaamheid
als een wandelstok
en geloven dat ik nog uniek ben

Ingrid Jonker (1933-1965)
vertaling: Gerrit Komrij

Nog eentje. Een heel bekend gedicht van haar:


Korreltjie sand

Korreltjie korreltjie sand
klippie gerol in my hand
klippie gesteek in my sak
word korreltjie klein en plat

Sonnetjie groot in die blou
ek maak net 'n ogie van jou
blink in my korreltjie klippie
dit is genoeg vir die rukkie
Kindjie wat skreeu uit die skoot
niks in die wêreld is groot
stilletjies lag nou en praat
stilte in Doodloopstraat

Wêreldjie rond en aardblou
korreltjie maak ek van jou
huisie met deur en twee skrefies
tuintjie met blou madeliefies

Pyltjie geveer in verskiet
liefde verklein in die niet
Timmerman bou aan 'n kis
Ek maak my gereed vir die Niks

Korreltjie klein is my woord
korreltjie niks is my dood

zaterdag, april 09, 2011

HONDENHAAR

Ja, je leest het goed: beter een trui van hondenhaar van een hond die je kent en waar je van houd, dan van een schaap dat je nooit zult tegenkomen. Dat boek kwam ik tegen toen toen ik met een heel ingewikkeld ander boek bezig was: The Origin of Stories. Ben een beetje aan het bijlezen, want als die Bolle er niet meer is zal ik het allemaal helemaal zelf moeten doen. Maar dat is een ander verhaal. En misschien wel helemaal niet mijn verhaal, maar daar moet ik dan achter zien te komen. Een blogje schrijven kan knap ingewikkkeld zijn, maar dat komt door die Bolle, die kan knap ingewikkeld denken. Daar hebben ze inrichtingen voor om je van af te helpen en die staan allemaal aan de rand van grote bossen en heidevelden. Roept die Bolle, ik heb hier bos & hei genoeg. En dat is natuurlijk best lekker, want dan ga ik mee en dat zijn wandelingen waar jullie errug jaloers op kunnen zijn. Mij ziet'ie dan niet hoor, loopt voortdurend met z'n hoofd in de wolken. En dan komen we in de Generaal in Baarn of in het Bonte Paard in Laren terecht. Mijn trouwe lezers weten dat. Aan het eind van een lange wandeling altijd een kroeg. Maar dat is ook weer een ander verhaal, terug naar de sweater van hondenhaar. Is een heel echt boek. Met handleiding en verschillende patronen. Bekijk je een hond weer eens van een heel andere kant. Waar je dat haar kan krijgen? Mijn haar is prima en een paar keer goed borstelen is genoeg. Je kan het proberen bij Carin van de Fremeries. Trimt elke dag. Maar daar heb je de concurrentie van duiven, kraaien en mussen, die in deze nesttijd op de schutting zitten te wachten om wat getrimde haartjes mee te pikken. Heb nog even met een schuin oog naar die Bolle gekeken voor de maat, maar daar heb je wel drie bouviers voor nodig! Wil je wit moet je mevrouw De Wit maar even bellen. Wel heel besmettelijk hoor.

maandag, maart 21, 2011

Ouwe WIFI Lullen


Klopt, mag ik niet zeggen van die Bolle (m'n baas) maar het klopt als een zwerende vinger. Hoe ouwer hoe gekker, zei mijn goede moeder Sweet Pea (van Caya's Home) altijd. Nou kan ik natuurlijk zeggen 'neem die Bolle nou.....' maar dat is een open deur. Dat weten jullie ook. (Hiernaast m'n moeder.) Ben ik tegen 2 voorbeelden aangelopen van iemand die zich voorstelt de Nederlandse Mental Coach te zijn. (Sommigen denken dat ze Napoleon zijn, maar deze is toch meer bij de tijd.) Gekker dan die Bolle ja, maar het scheelt niet heel veel. En wat heeft die nieuwe Mentalist? Precies, een iPad. En moet je kijken hoediedaar mee omgaat. Je gelooft je eigen oren en ogen niet. Alsof ik die Bolle bezig zie met z´n i speeltje. 'Moet je nou 's kijken....' jaja. Het gaat natuurlijk over wifi, want iPad gaat niet zonder. Maar dat is bijzaak. Kijk eens hoe gelukkig hij is met z´n poppetje en z'n nepdialoogje. Kinderspeelgoed ja. Niks mis mee, maar als je ver in de zestig bent geeft dat toch te denken. (In huizen voor ouwe demente vrouwen zitten ze ook weer met een pop in hun armen.) En dan niet 1 x, neehee, 2x. Hij had kennelijk nog een APP gevonden in z´n iTunes Store. (Ja ik weet er ook alles van, door die Bolle, maar ik ben gelukkig nog lang geen zestig......) Nou die kip nummer 2, z´n nieuwe gesprekspartner, plak ik hier maar onder. (Nee, heb ik niet van die Bolle die kijkt al jaren niet meer naar die Bie. Logisch, ze spelen in dezelfde Gooise ballenbak.) Let wel alleen voor niveau 60 en heel veel ++++ Oja, zit wel veel politiek bij. Dat klinkt natuurlijk heel volwassen, zeker voor een mental coach, maar net als bij die Bolle, het is gewoon 1 van die nationale spelletjes om zich niet te vervelen. Een soort Voice of Holland, maar dan meer mental, minder Talpa en meer Hoepla. (Als je dat weet ben je inderdaad 60! Hoepla met de eerste, echte en heel mooie blote borsten op de Nederlandse TV van Phil Bloom.) Opwinding, precies, heel goed voor de adrenaline van die ouwe kerels. (Gaat tegenwoordig heel makkelijk, blote borsten de hele nacht door op alle TV kanalen.) Dat houd ze nog een beetje bij de les. Want teveel 60+ en je komt niet meer van die coach af. Ja potato, dat bedoel ik.

Wel weer terugkomen hoor. Volgende blogje gaat over het allernieuwste speeltje van die Bolle: Cloud Computing. Moet alleen zelf nog even leren wat dat is. (Laat ik die Bolle wel een blote borst bij zoeken!)

woensdag, maart 09, 2011

DILEMMA : MEAT TO EAT


En dan heb ik het over twee kalfjes: Willy en Barabas in de reality show van Basta. De makers van Basta doen allemaal dingen om mensen bewust te maken waar ze eigenlijk mee bezig zijn. Zo hebben ze het hele helpdesksysteem volstrekt belachelijk gemaakt. Nog voor Youp van 't Heck. Te lang verhaal om hier helemaal te vertellen. (Nee, nog niet naar de video kijken.) Eerst even iemand anders. De schrijver George Orwell. Hij schreef in 1948 het beroemd geworden boek 1984 met daarin de hoofdrol voor Big Brother. (Nee niet dat TV programma, in 1948 was er nog helemaal geen TV, geen idee wat dat was zelfs.) Heeft hij dus uitgevonden. Gaan we het ook niet over hebben. Hehe, zo dom ben ik nog nooit begonnen, maar ja, ik ben dan ook maar een dom beest. En daar gaan we het wel over hebben. Orwell schreef nog een boek, Animalfarm. Gaat over dieren die in opstand komen tegen hun slavernij. Opstand lukte, maar toen kwam er een dierendictatuur. Fout dus, maar we worden al warmer. En in dat boek 1 zin die me altijd is bijgebleven. Een meisje staat de ganzen te voeren, die ze allemaal een naam heft gegeven. Ansje, Jopie, Corrie, Elsje, ik roep maar wat. In de deuropening staat haar vader, de boer, te kijken en roept: Dat moet je niet doen. Gans met kerstmis is erg lekker, maar Elsje niet. Ziedaar het dilemma. Noem je haar Elsje dan heeft ze ineens een identiteit, een persoonlijkheid. Wordt ze aaibaar. Een vriendje. En dan is doodmaken ineens moord. En een heel emotionele moord. Niet meer doen dus, dieren doodmaken! Of.....? Dilemma voorgelegd aan die Bolle, een carnivor (vleeseter) bij uitstek. Hij keek me lang aan, langer dan ik van hem gewend ben. Toen, beetje hakkelig ...... ik-weet-'t-niet..... of eigenlijk, innens heel resoluut, ik-weet-'t-wel. Niet doen, maar ik kan me een leven zonder vlees niet voorstellen. Ik ben absoluut geen vegetariër en ik gruw van die manier van leven en denken. Ik weer een stap verder: denk aan mij. Hij begon te lachen. Kijk, honden maak je niet dood om te eten. Dat zijn maatjes van de mensen en die leven prima samen. Al een paar duizend jaar, zolang als we ons kunnen herinneren. Maar..... heel ergens anders, andere kant van de wereld, maken ze wel honden dood om te eten. Heb ik nog over gemeeld met een mevrouw daar. Mocht niet zei ze. Mijn hondje niet, dus alle honden niet. Maar die mevrouw was al vegetariër. Dan is het makkelijk. Maar als je vind dat je geen honden mag eten, maar wel koeien en varkens en vogels en herten, dan heb je geen poot om op te staan om tegen het doden van honden te zijn. Omdat jij ze toevallig zo leuk vind. (Nou, ook niet altijd, maar dat is een ander verhaal.) Ze zeggen, probeerde ik, dat honden net je kinderen zijn? Nee, zei die Bolle beslist, dat zijn ze echt niet. Een kind voed je op voor de toekomst, om het voor te bereiden op de maatschappij. Een zelfstandig leven te kunnen leiden. Met een hond spreek je in z'n eerste jaar de spelregels af om samen een leuk leven te hebben. En als je je daar aan houd zal ik je tot aan je dood goed verzorgen. Blijft dus het dilemma. Een open wond. En daar hebben die Belgen van Basta zakken zout gestrooid. Daarom een waarschuwing voor je gaat kijken: deze video kan gevaarlijk zijn voor je geestelijke gezondheid. Wat? Nee, je gaat er niet dood van, jij niet.

zaterdag, maart 05, 2011

Absalon in Berlijn


Kreeg ik een meeltje van die Bolle uit Berlijn. Daar zt'ie op het ogenblik. Belangrijkste was een tentoonstelling van een jonge kunstenaar die ook jong overleden is. Daar is een video van, maar die kan hij niet via z'n iPad hier inzetten. En zijn foto's kan hij nog niet inladen. Gelukkig, zo'n ding kan dus ook niet alles. Hij schreef nog wel dat hij een prachtige wandeling door een park langs de Spree heeft gemaakt. (Een rivier die dwars door het midden, Mitte, van Berlijn stroomt.) allemaal spelende honden en vaders die met hun zoontjes aan het voetballen waren. (En ik-dan?!?!) Het weer was zo mooi dat hij op een terrasje heeft gezeten. Wijntje ja. Die gek, 4.maart en op een terrasje. Dat is wel een heel vroeg voorjaar. Schreef dat sinds vandaag Berliner Luft Luft Luft geen inhoudsloos liedje meer is. Nou ik ga met Harmanna wel weer naar de Westerhei. Wel honden, maar geen voetballende vaders en wel ijzig koud. Hij met z'n Berliner Luft....... Klinkt als Koelnisch Wasser, maar dat is weer heel ergens anders.....

Die Bolle is weer terug. Hierboven z´n foto´s. Wat mij betreft zijn het net hondenhokken. (Die Bolle kon er niet in HAHAHAHAHA.) Mooie hondenhokken hoor, maar wat moet een hond met een keukentje en een zithoek? Daarboven een foto van de ruimte-elementen waar Absalon mee experimenteerde. Zo´n blokkendoos had ik vroeger ook wel willen hebben, riep die Bolle. Wil je er meer van zien, klik hier op de link naar de video. (Insluiten kon niet, hadden ze uitgeschakeld!) Die tentoonstelling is nu voorbij, maar wil je meer weten over het KW Institute for Contemporary Art in Berlijn, hier klikken. Zo, hier ook mooi weer. Nu wij naar de hei. Hij (die Bolle dus) heeft nog heel wat in te halen....................

maandag, februari 28, 2011

Het geluid van een BONZAI boompje


Je gelooft het niet, maar het is echt waar. Muziek of geluid, jij mag het zeggen. De grap onder programmamakers vroeger was: het geluid van een uitdruipende ijsbeer. Daarmee bedoelden ze geluid dat je niet kon horen. Dit gaat over een Bonzai boompje dat als geluidsinstrument wordt gebruikt. Door Diego Strocco. Ongelooflijk. Gewoon even tussendoor, omdat 't heel mooi is. En om te laten zien dat geluidstechnici heel creatief kunnen zijn en de lat vaak heel hoog leggen. (Zegt die Bolle, m'n baas.) Sounddesign noemen ze dat. Met microfoons van Rode. Nieuwsgierig? Op hun website nog veel meer.

vrijdag, februari 25, 2011

Lullen met beesten


Dat doet iedereen met een beest. Ze lopen de hele dag tegen ons te praten. En het mooiste is, we verstaan het ook nog. Die Bolle (m'n baas) hoeft maar een paar woorden tegen Harmanna te zeggen en ik weet meteen hoe laat het is. Beetje gek dat ze daar een complete musical van gemaakt hebben. Onzin, maar wel heel erg leuke onzin. Dr. Dolittle. Ineens zal er bij veel van jullie een lichtje opgaan. Oud verhaal en eigenlijk heel beroemd. Uit een tijd dat er nog niet met dieren werd gepraat. Dr. Dolittle (Letterlijk vertaald: dokter doet weinig.) Maar het is wel goed voor onze emancipatie geweest. (Emancipatie betekent letterlijk vrijmaking uit slavernij en lijfeigenschap. Slaat dus helemaal op ons!) En dat is natuurlijk weer heel goed voor de ontwikkleing van ons zelfbewustzijn. !? Dat is geen grapje, dat meen ik echt. Heb daarover ook nog een leuk verhaal van een stel Belgen en een kalfje in Basta. Nee, komt later. Kijk even op de site van het De La Mar theater. Nee hoor, geen geouwehoer, het wordt bijna helemaal gezongen.

woensdag, februari 09, 2011

VALENTIJNSDAG

Daar gaan we weer. Valentijnsdag. Echt zo'n dag om je dierenliefde overweldigend aan de hond te brengen. Leuk ja, maar wat een ellende vaak. Plastic troep en flauwe kul die je nergens voor kunt gebruiken of een debieltje van je maken. Ronddraaiende lichtjes op plastic halsbanden met erg foute kleuren, winterdekjes zo afzichtelijk lelijk dat je het nog liever koud hebt en allemaal snoepgoed dat zogenaamd goed voor je gebit en gezond is, dus niet te vreten. Brrrrrrrrrrr........ De dag na Sinterklaas staan de winkels ook vol met allemaal mensen die hun zogenaamde prachtige cadeau's willen ruilen. En kijk dan op marktplaats.nl, daar staat de rest. Maar wat kun je als hond daar nou aan doen? Heb ik toch de oplossing. Echt waar. Hele sjieke spullen om te krijgen en te dragen. Kijk zelf maar (op klikken) en als het je bevalt, laat het je baas/bazin zien. Er staan geen prijzen bij en dat is erg handig. Mooi heeft altijd heftige prijskaartjes. Maar dat zijn we absoluut waard toch? Je kunt ze bestellen bij Hunter zelf (staat nog veel meer moois en hoe vakkundig het is gemaakt) of op de website van de Hondenshop.nl. (Ook veel handige en mooie spullen, die Bolle koopt daar veel.) Nou, veel sterkte en vooral veel succes. Met die Bolle, m'n baas, ging het overigens meteen fout. Vond het allemaal prachtig, maar wilde voor mij die helwitte Derby halsband en dressuurlijn kopen. (Staat bij het koninginnenhondje op pagina 14/15.) Gelukkig konden Harmanna en ik daar nog een stokje voor steken. IK IN HET WIT!!!!!!! Dat is geen wandelen meer, dat wordt tippelen. Nee, we zijn er nog niet uit. (Zucht...)

vrijdag, februari 04, 2011

NOG 1 GEDICHT


Eindelijk een gedicht waar die Bolle (m'n baas) en ik het over eens zijn. Ook weer over je moerstaal maar dan anders. Moet ook, zegt die Bolle. Een gedicht is iets anders dan een directe mededeling. Niet zo makkelijk dus. Moest het wel een paar keer lezen. Maar toen sprongen de tranen ook in m'n ogen. Niet overdrijven, roept die Bolle, honden huilen niet. Ja hoor, dat doen we wel. Alleen heel zachtjes, als niemand het ziet.


Jiddish

Mijn vader zong de liedjes
die zijn moeder vroeger zong
later voor mij, die ze half verstond.

Ik zing dezelfde woorden weer
heimwee fladdert in mijn keel
heimwee naar wat ik heb.

Zing voor mijn kinderen
wat ik zelf niet versta
zodat zij later, later?

Voor de rozen verwelkt zijn
drinken wij al het bloemenwater.

Verdrietige intieme taal
het spijt me dat je in dit hoofd
verschrompelde.
Het heeft je niet meer nodig
maar het mist je wel.

Judith Herzberg (1934)
uit: Beemdgras (1968)

Over Judith Herzberg, volgens die Bolle een van onze grote dichters. En 'laat weten wat je leest' over lezen, een leuke blog in NRC Next. (De puppy NRC Handelsblad volgens ...jeweetnuwel!)

.