MISSIONARIS & MARTELAAR

Ik heb God gezien. Nee, beter, weet nou wat God zou kunnen zijn. Een paar jaar geleden heb ik die Bolle (m'n baas) 's gevraagd wie die God nou eigenlijk was, waar ze het regelmatig over hebben. Gefronste wenbrouwen en daarna een lang verhaal (die Bolle dus) dat ik kort zal houden. God is een macht boven ons, die ons en de aarde heeft gemaakt, ons altijd in de gaten houdt, om te zien of we goed of slecht doen en zo alles van ons weet. Als wij doodgaan gaan wij naar hem toe en vonnist hij of we in de hemel komen omdat we 'goed' hebben gedaan of dat we worden gestraft voor een 'slecht' leven. Dan gaan we branden in de hel. (Als je tenminste kennis van Goed en Kwaad hebt. En dat ligt bij ons natuurlijk wat gevoelig.) Maar niemand kent hem of heeft hem ooit gezien. Er zijn er ook die geloven, want niemand weet het dus zeker, dat er heel veel Goden zijn. Nou, aangevuld met nog wat mystieke details dacht ik, gooi het maar in m'n pet. In de pet van die Bolle dan, want zo'n ding heb ik niet. Tot gisteravond. Ik keek op de TV naar een programma van het National Geographic Wild Channel over de 'Mysteries of Wolfs'. M'n wilde neefjes zal ik maar zeggen. Kijk ik altijd naar. Ze werden gevolgd door een stel onderzoekers, die ze verdoofden en zendertjes omdeden om te weten waar ze zijn, ze analyseerden prooien, de maaginhoud, uitwerpselen en hun DNA dat werd opgeslagen in centrale computers. En het mooiste shot was een wolvin alleen in haar hol, opgenomen met een verborgen infrarood camera, die moest gaan werpen. Vertwijfeld huilde ze om hulp. Ze had geen idee wat er met haar gebeurde. (Toen de eerste pup, sorry welp, er was deed ze het perfect. En bij de anderen ook) maar dat huilen zette mij aan het denken. Zij denkt dat ze alleen is, maar er zitten wel 20.000 mensen of meer naar haar te kijken. En alle gegevens over haar zijn opgeslagen in die centrale computer. Ze weten wie haar ouders zijn, de bikkel waarmee ze heeft gepaard en binnenkort ook de gegevens van haar welpjes en hoe het met ze gaat. Alles van alle families is bekend. Zijn wij dan God? En stel je voor dat ik ze dat zou gaan verstellen. 'Hee jongens, luister 's, jullie worden voortdurend in de gaten gehouden en ze weten alles van jullie'. Ze zouden me ongelovig aan staan kijken. Die belachelijke luxe huishond is gek. Waar heeft ze 't over. En als ik dan als een soort missionaris zou doorgaan: 'Jullie zien ze niet maar jullie kennen ze wel. Je ruikt ze soms en ze beginnen vaak zelf met een huilgeluid en dan gaan jullie allemaal meehuilen'. Zie je nou wel, roept dan een ouwe sjacherijnige wolf achterin het pak (heb ik van Midas Dekkers, die had bij zijn poezen ook altijd 1 echte sjacherijnige kater), het is nep, heb ik altij al gezegd. We worden belazerd. Dan worden ze ineens heel kwaad. Agressief. Dom schootpoedeltje, wie denk je wel dat je bent en het beter weet dan wij? Sodemieter op of beter........ Dreigend, met blikkerende tanden komen ze op me af als de Friezen met hun zwaarden en bijlen op die arme Bonifatius. Om mij te beschenen houd ik nog het programmaboekje van het National Geographic voor me uit, maar ze gaan er dwars doorheen en door mij. In de verte hoor ik mezelf nog roepen: jongens, jongens het is echt waarrrrrrrrrrrrr........ En toen werd ik wakker. In m'n mandje. Die Bolle kijkt over z'n iPad, waar hij in zit te lezen: waar lag jij nou zo heftig van te dromen? Ik schudde me stevig uit, blij dat ik nog leef. Ik was Bonifatius voor Friese wolven. Ha, riep die bolle in Dokkum? Dokkum, wat nou weer? Ik liep naar m'n drinkbak. Dokkum, laat maar, ik heb in een kwartier slaap genoeg mystiek gehad voor een heel hondenleven. Kijk maar naar de video hierboven. Volbeeld maken, reclame voor de Goden wegklikken, een pure reality show.