Ach jongens hou toch op met die Bolle (mijn baas). Dat wordt toch helemaal drie keer niks. Hebben Rob en Rien op de club het hem nog zo voorgedaan, hoe ze als gekken met mij en dat balletje tekeer konden gaan. Spelen, spelen en nog een keer spelen. En ik meedoen natuurlijk. Sprong wel een meter hoog. Wat doet die Bolle? Sist tussen zijn tanden: uitslover. Nou vraaaaaag ik je! Kijk, sochtends gaat het nog wel. Balletje erbij even volgen, voet, blijven, vooruit enzovoort. Heel goed. Maar als we terugkomen gaat’ie achter zijn computers zitten en dan ben ik hem kwijt. Moet ik om twaalf uur naar zijn werkkamer om hem er aan te herinneren dat het weer tijd is. Louw loene. Ziet me niet eens staan. Maar daar heb ik een truukje voor. Op het moment dat hij een fragment dat hij heeft gemonteerd terugspeelt, piep ik even zachtjes heel hoog. Schrikt’ie zich een ongeluk want hij denkt dat het in het geluid zit. Spoelt snel terug om nog een keer te luisteren, maar realiseert zich dan ineens wat de oorzaak is en kijkt mij met die vermoeide blik in zijn ogen aan. Ik sta dan in de snelstart modus weg, want dan is’ie bloedlink. Maar op de hei loopt' ie nog steeds te monteren. Met zijn blik ergens op oneindig. Leg ik een Deense Dog om, verniel een paar Duitse en Mechelse herders, verorber een Jack Russel…… hij ziet’t niet. Zelfs toen het ging stortregenen, het viel met bakken uit de hemel, merkte hij helemaal niets. Terug thuis zat hij meteen weer achter zijn beeldscherm. En wat gebeurt? Er staat een zeiknatte, druipende bouvier in zijn werkkamer, ik dus, maar hij kijkt verschrikt naar zijn muis. Er zitten twee waterdruppeltjes op!
Ben ik maar naar beneden gegaan naar Harmanna, mijn bazin. Die kent dat probleem ook. Zijn we ons regendansje gaan doen. Nuffige heen en weer loopjes en dansjes. En ook nog even fotoreclame. Want ik ben niet gek. Nee hoor. Ik weet ook wel waar die korrels en kluiven van worden betaald.