Kayleigh is dood. Dat is even schrikken. Vorige week hebben ze haar laten inslapen. Het ging al heel slecht met haar, maar toch. Dat dacht ik een paar weken geleden van BeeGee ook, maar die loopt nog steeds rond alsof er niets aan de hand is. Die Bolle (mijn baas) en Henk (zijn baas) hebben daar nog grapjes over staan maken. Ouwe taaie jippie jippie jee, zongen ze. Geen idee wat dat betekent en ze zongen nog vals ook. Kayleigh (uitlaatronde half twaalf, heb helaas geen foto, vraag ik nog wel) wilde eigenlijk heel graag met ons meespelen. Maar dat ging al een tijdje niet meer. Wij gingen wel naar haar toe, maar waren dan heel voorzichtig. Even neuzen en weer weg. Roerend van dat stelletje rauwdouwers, hoor ik die Bolle nog zeggen. Ze had nog maar 1 oog en allemaal kwaaltjes. Als ze die Bolle zag stak ze altijd haar neus in zijn hand en kreeg dan een trainertje. Zo'n pensknaagje. Twee dagen geleden kwam de buurvrouw met alle snoepjes die nu over waren en mochten we allemaal meedelen in haar erfenis. Nou dat was meteen weer dringen geblazen natuurlijk. Hebberige tiepes. En daarna gingen Timber (een Rodesische Ridgeback) en ik weer over tot de orde van de dag. Wat? Matten natuurlijk.