Zondagsschool

Wat krijgen we nou weer!? Roept die Bolle (mijn baas) zondagsschool is goed voor je opvoeding. Kun je toch wel zien dat die ouwe niet helemaal meer van deze tijd is. Wie gaat er nu nog naar een zondagsschool!? Ik dus. Waarom eigenlijk, heb ik nog geroepen terwijl ik een ouwe deurmat te grazen nam. Daar leer je normen en waarden, riep'ie grimmig. En dat viel op want verder is'ie best wel aardig. (Te aardig zeggen ze. Eigen schuld dikke bult, dan had'ie maar geen bouvier moeten nemen. Hij heeft trouwens al 3 bouviers gehad en hij was gewaarschuwd. Lees: DON'T BUY A BOUVIER. Leuke lectuur voor iedereen die na het lezen van mij verhaaltjes zeker weet dat'ie ook zo'n leuk, lief, schattig boefje wil.) Nou, mijn normen en waarden vallen onder het IPO. Dat betekent Internationale Pruefung Ordnung. Krijg het bijna niet uit mijn bek. Geen wonder dat er zoveel Duitse herders op die zondagsschool zitten. Die Bolle heeft al die eisen voor me uitgeprint, maar zelfs hij werd een beetje bleek om zijn neus toen hij het las. Drie diploma' s in drie categorieen: Speuren, gehoorzaamheid en pakwerken. Heavy. Dan was de oude zondagssschool met een aardige juf en leuke verhaaltjes toch veel gezelliger. Affijn om te wennen zijn we afgelopen zondag op de zondagsschool van Caya wezen kijken. Op de foto hieronder staat ze linksboven met Whisky van Henrie aan de lange lijn. Rechts zie je mij met mijn broertje Yankee achter het hek. Beetje neuzen. Ziet er heel lief uit, maar eigenlijk is het een heel bazig ventje. Woont nu in Canada. En linksonder zie je mijn vader in actie. Kokomo, mijn grote trots. Je kunt wel zien dat hij zijn waarden en normen heel overtuigend kan uitdragen!

Fabel Boef

Natuurlijk ken ik mijn klassieken. Daar heeft die Bolle (mijn baas) wel voor gezorgd. Als ik 's-ochtends over de hei loop en ik zie een kraai met een stuk kaas in haar bek denk ik: de fabel van de vos en de kraai en probeer die kaas meteen naar beneden te lullen. Goedemorgen mevrouw Kraai, roep ik dan, wat leuk U hier zo aan te treffen. Ze schuifelt wat onrustig heen en weer, geen idee wat ik van plan ben lijkt het. Ja mevrouw, ga ik verder, U denkt natuurlijk dat is die rot boef die mij op de hei altijd zo opjaagt. Maar dat is helemaal niet waar. Nee hoor. Ik hoor zo graag Uw mooie stem. Om niet te zeggen Uw prachtig mooie zangstem. Als U nu wat voor me zingt hoef ik helemaal niet achter U aan te rennen. Even denk ik dat ze der intrapt, ze lijkt gevleid. Maar ja, tegenwoordig zijn we allemaal hoog opgeleid en kennen we allemaal onze klassieken. Met een brede vleugelslag laat ze zich van de tak vallen en vliegt traag weg over de hei. Wat denkt die domme rot boef wel, denkt ze, belazer je grootje. En als blijk van diepe minachting kraait ze ineens voluit:

GGGgggRRRaaaaAAAAAhhhhhhhhhh.......

Affijn met mijn speurneus was het een fluitje van een cent het stukje kaas uit de struiken te vissen. Lekker. Hartelijk dank mevrouw Kraai. Maar niet dank zij mijn vleiereij. Geef ik toe. Boeven zijn nou eenmaal geen vleiers. Maar hoogmoed komt nog altijd voor de val. O zo.