Ik ging naar Bommel om de brug te zien. Ik zag de brug...... dit zou een gedicht van M. Nijhof moeten zijn en geciteerd door die Bolle (m'n baas) op weg naar z'n werk. Nee, niet weer die videoburka, of soundtopictures, maar wel dat afschuwelijk koude weer. Zo erg is het nog niet geweest. Vandaag heeft'ie de hele dag staan blauwbekken in het Brabantse land. Ergens achter Heeswijk - Dinter. Het heeft zelfs nog een beetje gesneeuwd en het had al volop lente moeten zijn! Met een paarse kop van die ijzig kouwe wind kwammie vanavond thuis. Het is toch echt lente, riep hij. Absoluut. Vanmiddag hebben we de eerste lammetjes gezien. Nee niet gefotografeerd, want daar hadden ze het te druk voor. Maar Thomas Schlijper (beste fotoblog) heeft wel een paar mooie lammetjesfoto's op zijn website staan. Met hond. Daar word je warm van. Linksboven (op klikken om te vergroten) 'soundtopictures' Steven. (Kijk ook kruisbestuiving) Daarnaast Lange Onno, maar die heeft nog geen website. Ga ook even bij het kasteel van Heeswijk kijken, of als het daar te koud is bij de abdij van de Norbertijnen. Klinkt naar grote sigaren en cognac. Heeft'ie nu ook. Maar zonder de metten en met Harmanna...... Dat bedoel ik. Enfin (sjiek woord) elke dag kwamen hij en zijn cameraploeg op weg naar het zuiden en weer terug over de nieuwe brug van Zaltbommel. En begon die Bolle iedere keer het gedicht van Martinus Nijhof te citeren over de oude brug. Ik ging naar Bommel om de brug te zien. Ik zag de brug..... Maar bij de tweede regel zat'ie al klemvast. Ouder worden betekent ook slecht geheugen. (Of kwam dat door al die glaasjes wijn?) Hij heeft wat met Bommel. Zoals ik hem altijd die Bolle (m'n baas) noem, zegt Harmanna (zijn baas, nee flauw) altijd Bommel. Dat bijt elkaar niet hoor. Bolle Bommel dekt nog steeds helemaal de lading. En daarom probeerde hij ook dat gedicht te citeren. Doe ik het voor hem. Helemaal. Heb het opgezocht. Met beschrijving. Een vriend van Nijhof , de clavecinist Hans Philips, zag op tweede kerstdag in 1933 echt een zingende vrouw op een schip onder de brug doorvaren en heeft dat aan Martinus verteld. (Die brug werd ook in 1933 geopend, wat een mooie overbruggingstijd moet dat geweest zijn. Zie hondenbrug hieronder.) Nijhof schreef toen:Ik ging naar Bommel om de brug te zien.
Ik zag de nieuwe brug. Twee overzijden
die elkaar schenen te vermijden,
worden weer buren.Een minuut of tien
dat ik daar lag, in 't gras mijn thee gedronken,
mijn hoofd vol van het landschap wijd en zijd -
laat mij daar midden uit de oneindigheid
een stem vernemen dat mijn oren klonken.
Het was een vrouw.Het schip dat zij bevoer
kwam langzaam stroomaf door de brug gevaren.
Zij was alleen aan dek, zij stond bij 't roer.
en wat zij zong hoorde ik dat het psalmen waren.
O, dacht ik, o dat daar mijn moeder voer.
Prijs God, zong zij, Zijn hand zal U bewaren.
Mooi he? En nu is de nieuwe brug de oude brug. En de nieuwe nieuwe brug heet de Martinus Nijhof brug. Geopend door de minister van toen. Mevrouw Jorritsma. Ook al niet nieuw meer. Nee, heeft geen psalmen staan zingen......