Ach.... die Bolle slaat de krant dicht en kijkt naar Harmanna. Het klinkt als een beetje schrik, maar ook met een beetje spijt en de pauze suggereerd iets van lang geleden. Pim Pandoer is dood. Nou is het de beurt aan Harmanna om 'Ach....' te zeggen. Pim Pandoer? Nee, die is niet dood. Dat is de titel van een seriejongensboeken uit midden vorige eeuw. Begin jaren vijftig. De schrijver was Carl Beke en die is dood. Die Bolle heeft ze bijna allemaal gelezen. Zo mooi? Nee, eigenlijk niet. Zelfs Carl Beke, de schrijver schoolmeester, vond het niet de beste boeken die hij heeft geschreven. Is ook nog een film over gemaakt. (Alles over Pim Pandoer klik hier.) Maar de vader van die Bolle was jourmalist bij een Amsterdamse krant, De TIJD, en alle journalisten moesten boeken bespreken. En z'n vader was de enige journalist met een zoon van die leeftijd, dus vonden ze dat hij verstand van jongensboeken moest hebben. En die Bolle las mee. Zoals eerst Pinkeltje en daarna de hele serie van Arendsoog en Witte Veder. Eigenlijk vond niemand van zijn leeftijdgenoten die boeken zo geweldig, maar die Bolle weet zeker dat een heleboel jongetjes van zijn leeftijd bij het openslaan van de krant die ochtend hebben gezegd: Ach.............
