Wordt die Bolle soms helemaal gek van mij. Neem vanmiddag. Mooie zondag, beetje bewolkt Niets aan de hand, geen knallen, geen vuurwerk, geen onweer. Alleen die alsmaar rondrijdende k..brommers. Ziet'ie mij ineens de trap oplopen naar z'n werkkamer. Hij dacht nog, ze gaat een blogje schrijven, maar toen hij boven kwam kijken lag ik te hijgen voor de boekenkast. Mijn vluchtplek voor hoop en troost in bange uren. Hij hief z'n armen hulpeloos omhoog. Ben je nou ook al bang als er niks gebeurt? Maar ja, ik heb het echt gehoord. Onweer. Behoorlijk zelfs. Niet hierboven maar wel in de buurt. Narrig liep hij weer naar beneden. Ik voelde me knap lullig. Die angst gaat steeds meer tussen ons instaan. En nou is hij erg druk met een nieuwe klus die eigenlijk al te laat is en dat maakt het er ook niet beter op. Hee dacht ik ineens, wacht even en ben achter de computer gaan zitten. De buienradar laat ook vaak zien waar het heeft geonweerd. En verdomd, daar gaan de bliksems. Die plusjes in het rood. Half uurtje geleden nauurlijk, dus het is alweer voorbij. Daarom dit blogje helemaal alleen voor die Bolle. Lieve Bolle, kijk op de radarfoto hierboven. (Op klikken om te vergroten, maar dat weetiewel.) Het vierkantje is Hilversum en rechtsonder, jij hebt er niets van gehoord, het onweer met veel bliksems dat voorbij is getrokken. Zie je nou wel. Echt heus ik ben wel een echte kwaaie bouvier met karakter, maar niet altijd hetzelfde karakter. We hebben al van alles geprobeerd. Maar het lukt niet en het wordt steeds erger. Ik wil soms helemaal niet meer mee naar huis, want daar onweert het altijd. Dat is niet alleen lullig, dat is een ramp. Maar daar moeten we mee zien te leven. Jij en ik. Asjeblieft. Moet lukken. Doen we samen, he Bolle?
zondag, juni 15, 2008
ONWEER
Wordt die Bolle soms helemaal gek van mij. Neem vanmiddag. Mooie zondag, beetje bewolkt Niets aan de hand, geen knallen, geen vuurwerk, geen onweer. Alleen die alsmaar rondrijdende k..brommers. Ziet'ie mij ineens de trap oplopen naar z'n werkkamer. Hij dacht nog, ze gaat een blogje schrijven, maar toen hij boven kwam kijken lag ik te hijgen voor de boekenkast. Mijn vluchtplek voor hoop en troost in bange uren. Hij hief z'n armen hulpeloos omhoog. Ben je nou ook al bang als er niks gebeurt? Maar ja, ik heb het echt gehoord. Onweer. Behoorlijk zelfs. Niet hierboven maar wel in de buurt. Narrig liep hij weer naar beneden. Ik voelde me knap lullig. Die angst gaat steeds meer tussen ons instaan. En nou is hij erg druk met een nieuwe klus die eigenlijk al te laat is en dat maakt het er ook niet beter op. Hee dacht ik ineens, wacht even en ben achter de computer gaan zitten. De buienradar laat ook vaak zien waar het heeft geonweerd. En verdomd, daar gaan de bliksems. Die plusjes in het rood. Half uurtje geleden nauurlijk, dus het is alweer voorbij. Daarom dit blogje helemaal alleen voor die Bolle. Lieve Bolle, kijk op de radarfoto hierboven. (Op klikken om te vergroten, maar dat weetiewel.) Het vierkantje is Hilversum en rechtsonder, jij hebt er niets van gehoord, het onweer met veel bliksems dat voorbij is getrokken. Zie je nou wel. Echt heus ik ben wel een echte kwaaie bouvier met karakter, maar niet altijd hetzelfde karakter. We hebben al van alles geprobeerd. Maar het lukt niet en het wordt steeds erger. Ik wil soms helemaal niet meer mee naar huis, want daar onweert het altijd. Dat is niet alleen lullig, dat is een ramp. Maar daar moeten we mee zien te leven. Jij en ik. Asjeblieft. Moet lukken. Doen we samen, he Bolle?