Sneeuw is weg. Godzijdank, zei Harmanna. Dat geschuifel en geslip op de hei was ze meer dan zat. Ik niet. Ik kon er geen genoeg van krijgen. Lag voor de deur al door de sneeuw te rollen en dat ging zo de hele wandeling door. Ja, wel verrekte spiertjes van het slippen en glijen. Maar daar trek ik me niets van aan. Deze keer geen foto's van die Bolle maar van Harmanna. Veel sneeuw en een klein hondje. Bij die rooie pijl zit ik in het vossenhol. Je ziet alleen nog een tipje van mijn staart. Volgde een keer in volle vaart een vers reenspoor in de sneeuw. Hoorde ik mezelf ineens heel hoog keffen. Een luid jagende boef. Als een beagle! Zo ontdek je toch ineens heel nieuwe talenten in jezelf. En als we terug waren meteen weer in de tuin, uitrusten in de sneeuw. Naast Babs, het stenen hangbuikzwijntje. (Nee, daar worden geen flauwe grappen over gemaakt.) (Die Bolle zit rustig bij te komen van een ooglidoperatie.) Maar niet alleen op de hei, ook op de Noordermarkt in Amsterdam kunnen honden de sneeuw waarderen. Ja natuurlijk, Thomas Schlijper.