Dat was dus eens en nooit weer. Vroeg op is prima, dat doe ik meestal, maar meteen de auto in en een heel eind rijden is geen pretje. Ja ik weet dat er honden gek op autorijden zijn, maar dat heb ik niet. Je hebt zo'n ding nodig om op leuke plekken te komen, maar dat is dan ook alles voor mij. De keuring was in een manege, ergens in Gelderland. Heteren, of zo. Stel je voor, je komt nietsvermoedend aanlopen en dan zie je plotseling meer dan driehonderd bouviers. Groot, dik, klein, lief, kwaadaardig, zwart, gestroomd laat maar, tenslotte ben ik geen keurmeester. Maar wat liepen daar een grote bakken bij zeg. Dan ben ik nog maar een klein hondje. En toen maar wachten. Beetje staan, beetje lopen, andere boeven zieken en weer staan, staan en alsmaar wachten. En toen moest ik ineens in de ring. Staan, zitten, lopen draven. Zit er zo'n man aan je bek en je gebit te friemelen en dat moet je allemaal maar goed vinden. En toen die Bolle, dat is m'n baas, moest hardlopen ben ik alsmaar tegen hem aangesprongen. Doe dat nou niet, dat is gevaarlijk op jouw leeftijd. Riep die keurmeester ook nog vals dat ze zo te zien wel veel plezier bij hem heeft. En die Bolle maar vriendelijk lachen.
Weinig belovend, zei het juryrapport. Mooi gebit en moet wat meer ringervaring krijgen. Ringervaring ammehoela. En keurmeesters!? Wacht maar tot ik later groot ben, doe ik pakwerkers.
