Dat vind ik nou zo'n sjieke hond. Fluwelen ogen en een prachtige huidskleur. Beetje afstandelijk, (die Bolle, m'n baas, vindt zelfs een beetje arrogant) en ontzettend eigenwijs. (Begint die Bolle te lachen, moet je horen wie het zegt!) Niks met zijn allen rennen en rammen. Als ze de hei op komt met Karin en die twee Beagles, loopt ze sierlijk met een zweefdraf de hei in, zoekt naar een muizenspoor en begint dan als een gek te graven. Nee, niet als een gek, want daar is ze veel te deftig voor, maar wel heel fanatiek. Zo vangt ze muizen. Echte jachthond dus. Uit een heel oud geslacht ook. De eerste Weimaraner staat al op een schilderij uit 1600 nog wat. Ze zijn gefokt door de Kurfursten van Sachsen - Weimar. Vandaar de naam. Ook sjiek, de stad van dichters als Schiller en Goethe. Heel iets anders dan onze rijmelaar
Driek van Wissen. Ik heb haar wel eens geholpen met graven, maar daar stelt ze helemaal geen prijs op. En dan niet grommen en grauwen, zoals wij dat allemaal doen om andere blaffers uit de buurt te houden, gewoon even indringend kijken. Nou dan wil je wel weg zijn. Ontzettend veel websites over Weimaraner met heel veel informatie. Een paar en dan moeten jullie zelf maar doorlinken. Een duitse site, Vom Forsthaus
Gegehegemule, klinkt ook ontzettend Duits en een
Amerikaanse. Allebei met veel geschiedenis en leuke verhalen. En als iedere baas lijkt Karin natuurlijk op haar hond. Jawel.
Nog iets heel anders. Een heel leuke link naar Artis, de dierentuin. (gezien bij
Corrie van Camathome,
zie blogmeiden). Gaat over een sok en daar lusten wij bijterige blaffers wel pap van. Maar wel een sok met oogjes. Niet begrijpen niet?
Kijk zelf maar. Ja rustig, ik kom er aan. Die Bolle staat te drammen dat we weg moeten. Ik moet bijgeknipt worden. Balen. Naar Salon Kitty.
Caya natuurlijk, kun je meteen kijken naar het komende nest half-half broertjes en zusjes. Schande, pappa Kokomo is vreemd gegaan. Maar daar ben ik inmiddels wel achter: REUEN..........
