zondag, augustus 07, 2005

Watjes

Watjes zijn het. Allemaal watjes. Terreurbestrijdung, ME, politiekordons, het zal met wat. Waar is de tijd dat je nog ‘U’ zei tegen een agent. (Met je pet in je hand, roept die Bolle, maar dat is wel erg lang geleden.) Nee, ik bedoel de tijd dat die agent nog zo’n mooie stevige boef bij zich had. Toen keken ze wel uit. Ja meneer, nee meneer. Hier die bal. Alstublieft meneer. En nou wegwezen, ja meneer. En wat zie je vandaag de dag? Ze rijden die juut fluitend en scheldend op hun fiets voorbij en zijn Duitse herder weet niets beters te doen dan een beetje om zich heen te staan blaffen. En op zondag een grensrechter in zijn bil te bijten. (Nou geef ik toe, een lekkere grensrechters...) Maar als het echt menens wordt met al die relschoppers, voetbalvandalen en vuurwerkgooiers is de enige viervoeter die je nog ziet zo’n Mechelse neuroot. Daar hebben ze toch gewoon schijt aan. Dat zie je op TV. Ze blaffen gillend van de lol terug. Nou vraag ik je! Dat zou ons bouviers niet zijn gebeurd. Heus niet. Maar die hebben ze niet meer bij de politie. Weggesaneerd heet dat. Daarom gaan ze als het echt gevaarlijk wordt nog liever zonder hond. Achter die Poema aan bijvoorbeeld. Nou die heeft op de Hoge Veluwe een leventje als God in Frankrijk. Onvindbaar. Wat een afgang. En als ze wat vinden…………. Je gelooft je eigen ogen niet.