WAANZINNIG echt FANTASTISCH. Twee weken lang ongeremde vrijheid. Ja precies, daarom hebben jullie twee weken niets van mij kunnen lezen. Hoe kwam? Die Bolle (m 'n baas) had al een keer gefilmd op een open nacht in de Ateliers Ten Boom Straat. Vlak achter bij ons om de hoek. Christiane en haar prachtige
Husky Kodai (Kanjer! Valt een beetje op mij.) kenden we al van de hei, net als Diederick Kraaijeveld (
van Henkie) en z'n chocoladebruine labrador. Die Bolle had wel eens tegen Christiane gezegd dat hij voor z'n
videoblog over Hilversum Noord (De ateliers in het eerste blog helemaal onderaan) een paar portretten van kunstenaars in hun atelier wilde maken. Niet tegen dovemansoren gezegd dus. Op een mooie, warme dag bespreking in de Ten Boomstraat met Christiane en Katy. (Katy had ook meegwerkt aan de
Bouvier DVD.) Toen die Bolle aankwam begon Kodai, de Husky, heel treurig tegen hem te loei-praten. Waar is jouw hond? Ik dus. Nou ik mag nooit mee naar besprekingen. Maar Christiane en Katy riepen, haal Yka toch op. Nou 5 minuten lopen, twee keer de hoek om en ik was er ook. Wist niet wat me overkwam. Zo mooi. Dat hele grote schoolterrein (helemaal afgezet met hekken om verkeerd kunstshoppen tegen te gaan) waar we allemaal los mochten lopen. Rennen, scheuren, speurneuzen, vechten, verstoppertje spelen, noem alles maar op wat een hond op het lijf is geschreven. Zeg maar alles wat'ie met z'n geboorte heeft meegekregen. Waar'ie voor is gemaakt. Ze wilden graag portretten van alle kunstenaars voor de live webcast in nieuwe open nacht. Leuk riep die Bolle, die snel uitrekende dat het een avondvullende voorstelling zou worden. Maar daar is'ie niet kinderachtig in. (Daarin niet nee, maar dat is weer een heel ander verhaal.) En zo begon die twee weken absolute vrijheid. Niet alleen op het terrein, vol met Oud Hout voor Diederick, ouwe bestelauto's, bakfietsen, een lege plantenkas en allemaal volstrekt onduidelijke apparaten, kris kras door elkaar. Maar we mochten ook door de gebouwen en in ateliers. Nee, niet alle ateliers. Diederick was als de dood dat we z'n mozaiken die hij op de grond uitlegt, door elkaar zouden gooien. Dagen werk in 1x foetsie. En sommige kunstenaars houden helemaal niet van honden. Het zijn net gewone mensen. Kwamen nog meer honden voorbij, kinderen ook en 's-middags lagen we allemaal uitgeput in de schaduw te slapen, want het was ook nog eens alle dagen schitterend mooi weer. Gisteren laatste dag draaien en nou zit die Bolle te monteren. The Party is over now. Gaan we nog wel eens terug? Heb ik aan die Bolle gevraagd. Zeker weten, zei hij, maar dan zijn we gewoon weer gasten. Deze twee weken zijn we kunstenaars onder de kunstenaars geweest.
Ja, riep ik, dat zou ik ook zeggen. Een schrijvende boef, das pas een kunstenaar. Of... was het kunstenmaker? Kijk naar het logo. (Heb ik gejat. Is voor de leader en wat niet klaar is laat die Bolle nooit zien. Bijgeloof!) Lekker logo vind ik. Dus!? Precies, kunstemaker......................
WAANZINNIG echt FANTASTISCH. Twee weken lang ongeremde vrijheid. Ja precies, daarom hebben jullie twee weken niets van mij kunnen lezen. Hoe kwam? Die Bolle (m 'n baas) had al een keer gefilmd op een open nacht in de Ateliers Ten Boom Straat. Vlak achter bij ons om de hoek. Christiane en haar prachtige Husky Kodai (Kanjer! Valt een beetje op mij.) kenden we al van de hei, net als Diederick Kraaijeveld (van Henkie) en z'n chocoladebruine labrador. Die Bolle had wel eens tegen Christiane gezegd dat hij voor z'n videoblog over Hilversum Noord (De ateliers in het eerste blog helemaal onderaan) een paar portretten van kunstenaars in hun atelier wilde maken. Niet tegen dovemansoren gezegd dus. Op een mooie, warme dag bespreking in de Ten Boomstraat met Christiane en Katy. (Katy had ook meegwerkt aan de Bouvier DVD.) Toen die Bolle aankwam begon Kodai, de Husky, heel treurig tegen hem te loei-praten. Waar is jouw hond? Ik dus. Nou ik mag nooit mee naar besprekingen. Maar Christiane en Katy riepen, haal Yka toch op. Nou 5 minuten lopen, twee keer de hoek om en ik was er ook. Wist niet wat me overkwam. Zo mooi. Dat hele grote schoolterrein (helemaal afgezet met hekken om verkeerd kunstshoppen tegen te gaan) waar we allemaal los mochten lopen. Rennen, scheuren, speurneuzen, vechten, verstoppertje spelen, noem alles maar op wat een hond op het lijf is geschreven. Zeg maar alles wat'ie met z'n geboorte heeft meegekregen. Waar'ie voor is gemaakt. Ze wilden graag portretten van alle kunstenaars voor de live webcast in nieuwe open nacht. Leuk riep die Bolle, die snel uitrekende dat het een avondvullende voorstelling zou worden. Maar daar is'ie niet kinderachtig in. (Daarin niet nee, maar dat is weer een heel ander verhaal.) En zo begon die twee weken absolute vrijheid. Niet alleen op het terrein, vol met Oud Hout voor Diederick, ouwe bestelauto's, bakfietsen, een lege plantenkas en allemaal volstrekt onduidelijke apparaten, kris kras door elkaar. Maar we mochten ook door de gebouwen en in ateliers. Nee, niet alle ateliers. Diederick was als de dood dat we z'n mozaiken die hij op de grond uitlegt, door elkaar zouden gooien. Dagen werk in 1x foetsie. En sommige kunstenaars houden helemaal niet van honden. Het zijn net gewone mensen. Kwamen nog meer honden voorbij, kinderen ook en 's-middags lagen we allemaal uitgeput in de schaduw te slapen, want het was ook nog eens alle dagen schitterend mooi weer. Gisteren laatste dag draaien en nou zit die Bolle te monteren. The Party is over now. Gaan we nog wel eens terug? Heb ik aan die Bolle gevraagd. Zeker weten, zei hij, maar dan zijn we gewoon weer gasten. Deze twee weken zijn we kunstenaars onder de kunstenaars geweest. 
Ja, riep ik, dat zou ik ook zeggen. Een schrijvende boef, das pas een kunstenaar. Of... was het kunstenmaker? Kijk naar het logo. (Heb ik gejat. Is voor de leader en wat niet klaar is laat die Bolle nooit zien. Bijgeloof!) Lekker logo vind ik. Dus!? Precies, kunstemaker......................