Ze zijn er weer. Hommels. Harmanna en die Bolle (m'n baas) hebben een leeg plastic boterkuipje klaarstaan, om als ze in onze netgordijnen verstrikt raken, te vangen en buiten weer los te laten. (Gebruiken ze ook voor spinnen.) Is die Bolle heel handig in geworden. Toepasselijk gedichtje voor deze tijd van het jaar dus, met verassende afloop. Van Patty Scholten.
Hommels
In bontjas hommelen ze uit hun woning,
gegraven in de gure wintergrond
en brommend tollen ze zondronken rond,
op naar de eerste bloemen, eerste honing.
't Is hommelles: ze zoeken als beloning
de nectar, zoetvoer voor de hommelmond,
terwijl het stuifmeel plakt aan kop en kont,
de wollen koning siert met goud zijn kroning.
In Londen werden hommels uit het lab,
nog onbekend met bloemen, losgelaten
op schilderijen, voor de wetenschap.
Ze vlogen niet naar Caulfield, Pyke Koch
en zelf niet naar Gauguin. De hommels zaten
massaal op zonnebloemen van Van Gogh.
Patty Scholten (1946)
uit: Noem mij dier (2009)
Patty heeft een webpagina bij de Koninklijke Bibliotheek. Meer over Hommels klik hier.