RAMSES IS DOOD

Het werd vanochtend ineens heel stil toen op de radio werd verteld dat Ramses dood was. Die Bolle en Harmanna moesten even iets wegslikken. Een heel brok verleden, weg. Of niet natuurlijk want z'n muziek blijft altijd bestaan. Waarom was hij zo belangrijk, vroeg ik die Bolle. Was hij nou zo'n goeie zanger? Hij moest even diep nadenken. Hij is een belangrijk deel van ons leven geweest, hij heeft in die jaren (60/70) alles meegespeeld en gezongen. Over alles wat we dachten en voelden. Die Bolle had ook de TV aangezet en meteen een herdenkingstekst van Jeroen Krabbe over zijn gretigheid van leven, die hij er ook uitzong. Voluit. Hij was het leven, zijn muziek was het leven en de liefde zelf. Dat zag je zelfs die paar keer dat hij als oude man nog werd gehuldigd. Ja klopt zei die Bolle, maar daar hoort nog iets bij. Het was toen de tijd van allerlei revoluties, omwentelingen, veel demonstraties ook tegen het gezag (heeft die Bolle met het haar op z'n schouders ook nog in meegeloepen) en het doorbreken van taboes. Hij deed het anders. Hij zette zioh niet af tegen wie dan ook. Hij zette je aan om te leven en altijd door te gaan. Hier en nu en met volle overgave. Heb ik een toepasselijke video uitgezocht waar dat op te zien is. Heel duidelijk. In de show van Mooi Weer de Leeuw. Ramses en Liesbet, als opa en oma, maar wat een kracht. Laat me, hij schreeuwt het uit. Zijn levensmotto. Rustig gaan zitten en kijken ......... en niet zeuren(dat is tegen die Bolle, die haat Paul de Leeuw) ....in dat optreden zie je helemaal waar ze voor stonden en nog steeds voor staan. Heeft niets met leeftijd te maken of een paar valse nootjes. Hieronder ook nog een andere versie, opgenomen in de studio. Ramses Shaffy, wat een man moet dat geweest zijn............