Loopt er tegenwoordig nog eentje van Caya over de hei. Een reu, half jaar ouder dan ik en een stuk groter. Alleen mijn staart is groter en veel mooier. (Doet't weer prima trouwens. Zie blog hier onder.) Zijn baas zit meestal op de fiets. Wij mogen elkaar wel en rennen dan een stuk gezamelijk op. Weet niet hoe hij heet, maar het kan geen broertje zijn, want in dat half jaar was Sweet Pea zwanger van mij. Misschien een halfbroertje, want die Kokomo is niet te vertrouwen en hij lijkt sprekend op mij. Ook in gedrag en nou komt het. Ben ik vanmniddag op de hei met Harmanna (natuurlijk weer Harmanna, daarom ben ik nog steeds veel buiten, die Bolle zit alleen nog maar achter die stomme computers), komt hij er weer aangerend. Zijn baas erachteraan op de fiets. Coen probeerde uit allemacht een tennisbal uit mijn buurt te houden door mij weg te jagen. Liet die bal dus onbeheerd achter. Zwakke strategie, want ik ben sneller en ren dus gewoon even om. Pik ik heb je. Maar vandaag lukte dat niet, want die andere Cayaganger had de bal gezien en scheurde er recht op af. Pak gauw die bal, riep zijn baas tegen Harmanna en de andere hondenvrouwen. Als hij hem te opakken heeft krijgen we hem nooit meer terug. Apporteren doet'ie van geen kanten. Harmanna der mond zakte open van verbazing en een andere hondenmoeder slaakte een wanhopige zucht. Daar zijn we mooi klaar mee. Hebben we twee ballendieven. Blijkt dat die goser dezelfde afwijkingen heeft als ik. Leuk, lief, gehoorzaam en behoorlijk goed onder appel, totdat we de bal van een ander te pakken hebben. Dan helpen barse commando's, lieve woorden, snoepjes of andere afleidingen helemaal niet. Wat we hebben is van ons. En als ze dan boos op ons afkomen, rennen we een paar meter weg, niet te ver en niet te dichtbij, en gaan uitdagend achter de bal liggen wachten. En als ze dan weer komen weer een stuk verder en zo uitdagend mogelijk de wereld inkijken. Schijnbewegingingen hebben geen enkele zin. En als ik/hij even wegloop zijn we er altijd sneller bij dan zo'n trage tweebener en weer weg. Wat heeft die Bolle al een ruzie in het bos gehad als zo'n Gooise kakmadame met dreinende kinderen (die valse hond heeft mijn bal afgepikt) furieus riep dat het HAAR bal was en zij die NU terug wilde hebben. Dan blijft die Bolle heel rustig (heeft'ie zichzelf aangeleerd, want het is van nature een driftkop) kijkt haar vriendelijk begrijpend aan, wijst in mijn richting, ergens in het bos, en zegt.... gaat gerust Uw gang..... ik wens U een prettige wedstrijd. Nee, met die Bolle gaat het goed, hij leeft nog. Maar het heeft er weleens om gespannen. Die meiden hebben meestal een grote paraplu in hun hand, of kinderspeelgoed en meestal razend scherpe nagels. Dat geloof je toch niet, zei Harmanna, zou het in de genen zitten. Zelfs een deskundige (ze bedoelde oom Herrie) is het niet gelukt om Yka te laten apporteren. Intussen was het mij gelukt om de bal terug te jatten, snel dribbeltje met omhaal, maar die arme Coen had het nakijken. Dat zijn geen ballendieven meer, mompelde de bazin van Coen, dat wordt een complete bende. Dus, hierbij voorgesteld: Caya's zwarteballenbende. U bent gewaarschuwd. En ja, die aaipoot heb ik ook nog steeds. Wie durft?
woensdag, mei 31, 2006
Ballendieven
Loopt er tegenwoordig nog eentje van Caya over de hei. Een reu, half jaar ouder dan ik en een stuk groter. Alleen mijn staart is groter en veel mooier. (Doet't weer prima trouwens. Zie blog hier onder.) Zijn baas zit meestal op de fiets. Wij mogen elkaar wel en rennen dan een stuk gezamelijk op. Weet niet hoe hij heet, maar het kan geen broertje zijn, want in dat half jaar was Sweet Pea zwanger van mij. Misschien een halfbroertje, want die Kokomo is niet te vertrouwen en hij lijkt sprekend op mij. Ook in gedrag en nou komt het. Ben ik vanmniddag op de hei met Harmanna (natuurlijk weer Harmanna, daarom ben ik nog steeds veel buiten, die Bolle zit alleen nog maar achter die stomme computers), komt hij er weer aangerend. Zijn baas erachteraan op de fiets. Coen probeerde uit allemacht een tennisbal uit mijn buurt te houden door mij weg te jagen. Liet die bal dus onbeheerd achter. Zwakke strategie, want ik ben sneller en ren dus gewoon even om. Pik ik heb je. Maar vandaag lukte dat niet, want die andere Cayaganger had de bal gezien en scheurde er recht op af. Pak gauw die bal, riep zijn baas tegen Harmanna en de andere hondenvrouwen. Als hij hem te opakken heeft krijgen we hem nooit meer terug. Apporteren doet'ie van geen kanten. Harmanna der mond zakte open van verbazing en een andere hondenmoeder slaakte een wanhopige zucht. Daar zijn we mooi klaar mee. Hebben we twee ballendieven. Blijkt dat die goser dezelfde afwijkingen heeft als ik. Leuk, lief, gehoorzaam en behoorlijk goed onder appel, totdat we de bal van een ander te pakken hebben. Dan helpen barse commando's, lieve woorden, snoepjes of andere afleidingen helemaal niet. Wat we hebben is van ons. En als ze dan boos op ons afkomen, rennen we een paar meter weg, niet te ver en niet te dichtbij, en gaan uitdagend achter de bal liggen wachten. En als ze dan weer komen weer een stuk verder en zo uitdagend mogelijk de wereld inkijken. Schijnbewegingingen hebben geen enkele zin. En als ik/hij even wegloop zijn we er altijd sneller bij dan zo'n trage tweebener en weer weg. Wat heeft die Bolle al een ruzie in het bos gehad als zo'n Gooise kakmadame met dreinende kinderen (die valse hond heeft mijn bal afgepikt) furieus riep dat het HAAR bal was en zij die NU terug wilde hebben. Dan blijft die Bolle heel rustig (heeft'ie zichzelf aangeleerd, want het is van nature een driftkop) kijkt haar vriendelijk begrijpend aan, wijst in mijn richting, ergens in het bos, en zegt.... gaat gerust Uw gang..... ik wens U een prettige wedstrijd. Nee, met die Bolle gaat het goed, hij leeft nog. Maar het heeft er weleens om gespannen. Die meiden hebben meestal een grote paraplu in hun hand, of kinderspeelgoed en meestal razend scherpe nagels. Dat geloof je toch niet, zei Harmanna, zou het in de genen zitten. Zelfs een deskundige (ze bedoelde oom Herrie) is het niet gelukt om Yka te laten apporteren. Intussen was het mij gelukt om de bal terug te jatten, snel dribbeltje met omhaal, maar die arme Coen had het nakijken. Dat zijn geen ballendieven meer, mompelde de bazin van Coen, dat wordt een complete bende. Dus, hierbij voorgesteld: Caya's zwarteballenbende. U bent gewaarschuwd. En ja, die aaipoot heb ik ook nog steeds. Wie durft?