Job, jeweetwel, van dat mooie paradijsje daarboven in Groningen. Gisteravond hebben ze hem laten inslapen. Hij had veel pijn van een tumor aan z'n poot, was al een hele tijd heel agressief, een beetje dement en gisteren kreeg hij een lichte beroerte. Dertien jaar is hij geworden, bijna veertien. Mooie leeftijd he? Maar die Bolle had het er toch wel moeilijk mee. Job en z'n jongere halfbroertje Julius, waren de honden van die Bolle z'n ex(echtgenote). Harmanna en hij kwamen daar veel en hij ging altijd met die honden op stap. Naar de bossen uiteraard, de stad Groningen, autoritten over de "Olle Klie", het openluchttheater van het museumlandgoed Nienoord in Leek en de kroeg natuurlijk. Ja, zo is die Bolle. Prachtig leven, in een heel groot omheind speelveld met een hoge zandbult en een enorm hok om in te schuilen als het regende. Want hun bazin was onderwijzeres en overdag zaten ze daar. Akke, de buurvrouw, hield dan een oogje in het zijl. Maar vorig jaar overleed Hansje, hun bazin, plotseling. Een collega van Hansje die ook veel ruimte en een hond had, heeft ze toen liefdevol in hun gezin opgenomen. Met Julius, zijn jongere broer, ging dat fantastisch. Die kreeg een heel nieuw leven. Spelen met kinderen en een leuke grote bommelhond die Ollie heet, Job wilde nooit spelen, mee boodschappen doen, op vakantie, wandelen, noem maar op. Elke dag wat anders in plaats van de strakke regelmaat die hij was gewend. Niemand wil nu geloven dat die speelse jonge hond al twaalf jaar is. Maar met Job wilde het niet lukken. Miste Hansje, dat was echt zijn bazin, heel erg. Eerst werd hij steeds sacherijniger en toen zelfs agressief. Als ik op de Houtwal, hun paradijsje was, zag hij me ook al niet zitten hoor. Hij vond die wilde pup maar een vervelend nichie. Als we kwamen liep hij vaak meteen naar achteren naar z'n eigen kamertje. En daar durfde ik niet te komen. Op het kleine fotootje in de hoek zie je mij met Job en Julius nog op de Houtwal. Ik zal even wat andere foto's zoeken, maar ga nu eerst met die Bolle even een grote wandeling maken. Zal hem goed doen. Doen jullie even de links. Hoera voor Ollie en Hans. Vakantie en zo.... Wordt vervolgd.
zaterdag, juni 03, 2006
Job is dood
Job, jeweetwel, van dat mooie paradijsje daarboven in Groningen. Gisteravond hebben ze hem laten inslapen. Hij had veel pijn van een tumor aan z'n poot, was al een hele tijd heel agressief, een beetje dement en gisteren kreeg hij een lichte beroerte. Dertien jaar is hij geworden, bijna veertien. Mooie leeftijd he? Maar die Bolle had het er toch wel moeilijk mee. Job en z'n jongere halfbroertje Julius, waren de honden van die Bolle z'n ex(echtgenote). Harmanna en hij kwamen daar veel en hij ging altijd met die honden op stap. Naar de bossen uiteraard, de stad Groningen, autoritten over de "Olle Klie", het openluchttheater van het museumlandgoed Nienoord in Leek en de kroeg natuurlijk. Ja, zo is die Bolle. Prachtig leven, in een heel groot omheind speelveld met een hoge zandbult en een enorm hok om in te schuilen als het regende. Want hun bazin was onderwijzeres en overdag zaten ze daar. Akke, de buurvrouw, hield dan een oogje in het zijl. Maar vorig jaar overleed Hansje, hun bazin, plotseling. Een collega van Hansje die ook veel ruimte en een hond had, heeft ze toen liefdevol in hun gezin opgenomen. Met Julius, zijn jongere broer, ging dat fantastisch. Die kreeg een heel nieuw leven. Spelen met kinderen en een leuke grote bommelhond die Ollie heet, Job wilde nooit spelen, mee boodschappen doen, op vakantie, wandelen, noem maar op. Elke dag wat anders in plaats van de strakke regelmaat die hij was gewend. Niemand wil nu geloven dat die speelse jonge hond al twaalf jaar is. Maar met Job wilde het niet lukken. Miste Hansje, dat was echt zijn bazin, heel erg. Eerst werd hij steeds sacherijniger en toen zelfs agressief. Als ik op de Houtwal, hun paradijsje was, zag hij me ook al niet zitten hoor. Hij vond die wilde pup maar een vervelend nichie. Als we kwamen liep hij vaak meteen naar achteren naar z'n eigen kamertje. En daar durfde ik niet te komen. Op het kleine fotootje in de hoek zie je mij met Job en Julius nog op de Houtwal. Ik zal even wat andere foto's zoeken, maar ga nu eerst met die Bolle even een grote wandeling maken. Zal hem goed doen. Doen jullie even de links. Hoera voor Ollie en Hans. Vakantie en zo.... Wordt vervolgd.