Boeven moet je vangen. Hoor je de hele dag. Op de radio, in de kroeg, zelfs op de tv in interviews met hoogeplaatste personen. Als grap ook. Tegen een agent die een fietser bekeurd op geen achterlicht. Niks anders te doen? Ga boeven vangen joh, roept een passerende fieter. Is politietoptien nummer 1. Maar goeie boeven vang je niet. Nee. Die wachten op het juiste moment en slaan dan hun slag. Ze merken niet eens als er geslagen is. Neem nou die Bolle. M'n baas. Heeft een leuke kleine digitale camera, een Canon. Powershot nog wel. Werkt'ie jaren met veel plezier en succes mee. Maar dan ineens is er een nieuwe. (Zo gaat dat met mannen hebben ze me verteld.) Een nieuwe van een overbekend merk en dat noemt'ie liefkozend Nikonlientje. Haarscherp en meer dan tien miljoen pixels.... of zo. Klinkt als een dom blondje met grote.... jeweetwel. Precies, de vorige blogvideo is er mee gemaakt. Naar die Canon kijkt hij ineens niet meer om, ligt ergens achter een stapel scripts op een stoel.(Harmanna is niet geinteresseerd, want die heeft een splinterdun en klein cameraatje van zichzelf.) Hij zit te schrijven, werk ja, kan gebeuren. Heb ik die camera ongemerkt ergens anders neergelegd. Gebeurt niks. Niet zien niet weten. Hij blijft schrijven. Dus ik met die camera naar buiten. Oefenen. Dat valt nog niet mee, want die dingen zijn niet voor die schattige boevenpootjes gemaakt. Maar met wat grommen en keffen, jawel, de eerste resultaten, aardig. Die Bolle blijft schrijven en mijn plaatjes worden steeds beter. Tot zover niks aan de hand. De camera mist'ie pas over een half jaar als hij ineens iets bedenkt waar hij... enz. Maar het moet een keer in de openbaarheid, anders heb ik er nog niks aan. Mooi weer buiten. Bolle komt tevreden beneden. Is klaar en vindt het schrijven 'redelijk' geslaagd. Redelijk staat bij hem voor goed. Goed humeur dus en gaat naast Harmanna zitten, denkt aan wijn. En dat is het moment dat je bij hem ijzer moet smeden. Als het nog net niet nat is. Zo hard mogelijk blaf ik, koppen bij elkaar en.... knip. Je ziet ze verbaasd kijken. Of is dat mijn projectie? Lachen? Wisten ze het al de hele tijd? Ja hoor, daarom moeten ze zo lachen. Schatjes he? Ja kan ook heel anders hoor, nee niet zo erg als in die film maar het gaat nu even over die camera. Ze vonden de portretprent prachtig en nou mag ik die camera houden. Een boef met een camera, jullie zullen nog wat gaan beleven! (Op foto klikken om te vergroten.)
maandag, augustus 27, 2007
BOEVEN
Boeven moet je vangen. Hoor je de hele dag. Op de radio, in de kroeg, zelfs op de tv in interviews met hoogeplaatste personen. Als grap ook. Tegen een agent die een fietser bekeurd op geen achterlicht. Niks anders te doen? Ga boeven vangen joh, roept een passerende fieter. Is politietoptien nummer 1. Maar goeie boeven vang je niet. Nee. Die wachten op het juiste moment en slaan dan hun slag. Ze merken niet eens als er geslagen is. Neem nou die Bolle. M'n baas. Heeft een leuke kleine digitale camera, een Canon. Powershot nog wel. Werkt'ie jaren met veel plezier en succes mee. Maar dan ineens is er een nieuwe. (Zo gaat dat met mannen hebben ze me verteld.) Een nieuwe van een overbekend merk en dat noemt'ie liefkozend Nikonlientje. Haarscherp en meer dan tien miljoen pixels.... of zo. Klinkt als een dom blondje met grote.... jeweetwel. Precies, de vorige blogvideo is er mee gemaakt. Naar die Canon kijkt hij ineens niet meer om, ligt ergens achter een stapel scripts op een stoel.(Harmanna is niet geinteresseerd, want die heeft een splinterdun en klein cameraatje van zichzelf.) Hij zit te schrijven, werk ja, kan gebeuren. Heb ik die camera ongemerkt ergens anders neergelegd. Gebeurt niks. Niet zien niet weten. Hij blijft schrijven. Dus ik met die camera naar buiten. Oefenen. Dat valt nog niet mee, want die dingen zijn niet voor die schattige boevenpootjes gemaakt. Maar met wat grommen en keffen, jawel, de eerste resultaten, aardig. Die Bolle blijft schrijven en mijn plaatjes worden steeds beter. Tot zover niks aan de hand. De camera mist'ie pas over een half jaar als hij ineens iets bedenkt waar hij... enz. Maar het moet een keer in de openbaarheid, anders heb ik er nog niks aan. Mooi weer buiten. Bolle komt tevreden beneden. Is klaar en vindt het schrijven 'redelijk' geslaagd. Redelijk staat bij hem voor goed. Goed humeur dus en gaat naast Harmanna zitten, denkt aan wijn. En dat is het moment dat je bij hem ijzer moet smeden. Als het nog net niet nat is. Zo hard mogelijk blaf ik, koppen bij elkaar en.... knip. Je ziet ze verbaasd kijken. Of is dat mijn projectie? Lachen? Wisten ze het al de hele tijd? Ja hoor, daarom moeten ze zo lachen. Schatjes he? Ja kan ook heel anders hoor, nee niet zo erg als in die film maar het gaat nu even over die camera. Ze vonden de portretprent prachtig en nou mag ik die camera houden. Een boef met een camera, jullie zullen nog wat gaan beleven! (Op foto klikken om te vergroten.)