Herries klasje

Beetje herhaling van zetten. Dat krijg je als je ouder wordt. De vorige keer schreef ik over het tentamen dat ik had gedaan aan het eind van het semester. Maar nu is het weer eind van het zoveelste semester. Natuurlijk Herries klasje, samen met die Bolle (m'n baas). Dat vinden we allebei hardstikke leuk. Lekker beetje appel, oefenen, trainen en daarna snel over de stormbaan. Zo noemt die Bolle dat. Is iets uit z'n diensttijd heel lang geleden. (Ergens '62 van de vorige eeuw.) En stormen doet'ie allang niet meer. Hahaha.... Toch was het dit jaar anders. Heel anders mag ik wel zeggen. Waarom? Donderdag maakten we een grote wandeling door de Lage Vuursche. Niks bijzonders. We wandelen vaak in de Lage Vuursche. Stonden we ineens op een natuurkampeerterreintje. Dat wordt niet meer gebruikt, maar wel bijgehouden. Ideaal oefenveldje. Hebben we al meer gedaan, maar waarom nu? De aap kwam gauw uit de mouw. Na een serie snelle oefeningen, ging lekker hoor, kreeg ik alle complimenten en de opmerking, dat doen we zaterdag ook zo. Zaterdag? Examendag, dat weet ik, maar waarom maak je je daar zo dik over? Omdat zaterdag de rollen zijn omgedraaid. ?!? Wij lopen en Caya komt dat filmen. Al twee jaar film ik Caya met verschillende honden, nu ben ik, pardon, zijn wij aan de beurt. En we gaan er van uit dat ik beter film en dat Caya beter is met honden, maar zo slecht filmt ze helemaal niet, dus wij moeten even erg aan de bak. Om kort te gaan, het ging eigenlijk heel goed. Oom Herrie was teverden over ons en die Bolle was blij. Daar gaat het toch om? Wij kregen dat videoteepje van Caya en die Bolle heeft het mij laten monteren. (Gaat steeds beter. Cutterboef.) Veel wij ja, ook nog een beetje Cindy en Bikkel en een deelnamer die helemaal gek is met z'n hond. Ja, ik heb wel de boeven er tussenuit gehaald. Nee, niks gewonnen. Dat was voor Cindy en Henry. Vond ik wel flauw hoor. Vergeleken met ons zijn dat halve professionals. Heb Henry er tot slot nog even aangehangen. O ja, maakte Herrie nog een grapje tegen die Bolle toen we gingen stormen. Ben je der klaar voor, vraagt'ie met een brede grijns op z'n gerzicht. Helemaal, zegt die Bolle. Pilletje onder de tong? Nog meer grijns. Pilletje onder....... Begint die Bolle toch te schateren van het lachen. Gaat toch wel een hoop aan een eenvoudige boef voorbij. Niet?

WELTMEISTERSCHAFT BOUVIERS

Dat komt nooit meer goed. Tussen die Bolle en mij dus. Wat gebeurt? Hij gaat naar Duitsland. Bad Salzuflen. (Uitspreken als twee woorden Salz en Oefelen.) Nee, geen punt, maar wel naar de Weltmeisterschaft, zeg maar World Championships, Bouvier IPO II en IPO III. Wel Caya, wel Chewbaka, wel de hele Hilversumse bouvierclub met oom Herrie en de Bikkelmeiden, wel nog 100 andere bouviers, maar ik....? Niet dus. Eerst doen ze politiehonden zonder bouviers en nu meteen 100...... ik word er niet goed van. Drie dagen nog wel. Ik met Harmanna op pad. En leuk met Coen en Hennie en Luuk en Marco naar de Open dag op het dierenasiel. Maar ja, zoek de verschillen. Coen kijkt meteen naar andere meiden en Hennie roept tegen mij 'zit'. Hoe durft ze! Ben van verbazing nog gaan zitten ook. (Foto's van Harmanna.) Nee dan was het daar in Bad Salzuflen een stuk leuker. Caya met Chewbaka wereldkampioen in de Nachwuchsklasse. Het aanstormende talent. Vooral leuk omdat de moeder van Chewbaka , Uranie, in 2004 met Caya wereldkampioen in de hoogste klasse is geworden. Chewbaka (is Russisch en betekent hond) moest nog wel even aan het podium wennen (sprong er weer af) en Caya had een kontje van de Nederlandse Leeuw nodig. (De Nederlandse en Belgische ploeg hadden de meeste deelnemers. Nr.2 is ook een Nederlander en 3 een Belgische. Kun je zien als je de foto vergroot door er op te klikken.) Dolle boel dus. Herr Buergermeister wachtte met de prijs in z'n hand geduldig af tot'ie aan de beurt was. Die Bolle kwam zondagnacht heel tevreden terug. Is leuk geweest. Wacht maar jongetje, het wordt deze week nog veeeel leuker, laat dat maar aan mij over, Weltmeister B.....je kammewat!

Gooische Haagdame

Hoezo Hamertje Tik? Niks Hamertje tik, Maison de Bonneterie zul je bedoelen. Ja, in Den Haag. We waren door die hele sjieke Passage gelopen en voor Harmanna er erg in had was ik al bijna de Bonneterie binnengewandeld. Helaas zondag. Voor een dichte deur dus. Had me nou zo leuk geleken. Ik de hei op, rustige wandelpas, neus in de wind en zo'n schattig geruite Burberry dekje op en dito halsband om. Jullie zouden me met open bekken zien aankomen. Ja dat kan echt. Die Bolle en Harmanna waren een keer in een dure kledingzaak in Londen, Bondstreet, en als ze ja hadden gezegd, konden ze de volgende dag broek en rok (effen) en jasjes met pet en hoedje en voor hun vorige hond Kim, een dekje met halsband en piepklein hondenhoedje ophalen, allemaal met dezelfde Burbery ruit. Probeer je dat even goed voor te stellen. Alledrie hetzelfde pak met bijbehorend hoofddeksel. Hebben ze niet gedaan, want als ze zo bij hun vriendin Hans waren binnengekomen was die ter plekke overleden. Er is een grens aan wat je kunt hebben. Trouwens Kim vond dat maar niks voor een bouvier. Ze kwam uit Brabant, scheelt toch weer met een Loosdrechtse Gooihond. Want toen ik dat verhaal hoorde, ik wilde wel. Greep nu mijn kans. Niet dus. Potdicht. Wel nog even naar de Uitmarkt met de jaarlijkse beeldententoonstelling op het Lange Voorhout geweest. Natuurlijk Harmanna en ik bij die apekop, maar daar schrikt ze niet zo van. (Zie Boevenblog, hier klikken. En de vorige Haagse Dame, hier klikken.)Daar is ze aan gewend. Zijn we nog even het Binnenhof overgestoken. Doodstil op zondag. Geen Bos, geen Balkenende, geen Marijnissen. Niemand om te bijten of te likken. (Likken ja, bekend Binnenhofritueel.) Zelfs niemand van mijn dierenpartij. O nee natuurlijk niet, die moeten naar de kerk. Amen.

BOEVEN

Boeven moet je vangen. Hoor je de hele dag. Op de radio, in de kroeg, zelfs op de tv in interviews met hoogeplaatste personen. Als grap ook. Tegen een agent die een fietser bekeurd op geen achterlicht. Niks anders te doen? Ga boeven vangen joh, roept een passerende fieter. Is politietoptien nummer 1. Maar goeie boeven vang je niet. Nee. Die wachten op het juiste moment en slaan dan hun slag. Ze merken niet eens als er geslagen is. Neem nou die Bolle. M'n baas. Heeft een leuke kleine digitale camera, een Canon. Powershot nog wel. Werkt'ie jaren met veel plezier en succes mee. Maar dan ineens is er een nieuwe. (Zo gaat dat met mannen hebben ze me verteld.) Een nieuwe van een overbekend merk en dat noemt'ie liefkozend Nikonlientje. Haarscherp en meer dan tien miljoen pixels.... of zo. Klinkt als een dom blondje met grote.... jeweetwel. Precies, de vorige blogvideo is er mee gemaakt. Naar die Canon kijkt hij ineens niet meer om, ligt ergens achter een stapel scripts op een stoel.(Harmanna is niet geinteresseerd, want die heeft een splinterdun en klein cameraatje van zichzelf.) Hij zit te schrijven, werk ja, kan gebeuren. Heb ik die camera ongemerkt ergens anders neergelegd. Gebeurt niks. Niet zien niet weten. Hij blijft schrijven. Dus ik met die camera naar buiten. Oefenen. Dat valt nog niet mee, want die dingen zijn niet voor die schattige boevenpootjes gemaakt. Maar met wat grommen en keffen, jawel, de eerste resultaten, aardig. Die Bolle blijft schrijven en mijn plaatjes worden steeds beter. Tot zover niks aan de hand. De camera mist'ie pas over een half jaar als hij ineens iets bedenkt waar hij... enz. Maar het moet een keer in de openbaarheid, anders heb ik er nog niks aan. Mooi weer buiten. Bolle komt tevreden beneden. Is klaar en vindt het schrijven 'redelijk' geslaagd. Redelijk staat bij hem voor goed. Goed humeur dus en gaat naast Harmanna zitten, denkt aan wijn. En dat is het moment dat je bij hem ijzer moet smeden. Als het nog net niet nat is. Zo hard mogelijk blaf ik, koppen bij elkaar en.... knip. Je ziet ze verbaasd kijken. Of is dat mijn projectie? Lachen? Wisten ze het al de hele tijd? Ja hoor, daarom moeten ze zo lachen. Schatjes he? Ja kan ook heel anders hoor, nee niet zo erg als in die film maar het gaat nu even over die camera. Ze vonden de portretprent prachtig en nou mag ik die camera houden. Een boef met een camera, jullie zullen nog wat gaan beleven! (Op foto klikken om te vergroten.)

BLIJBURG

Gaaf hee, om niet te zeggen keigaaf en vetcool. Zwemmen, strand, veel andere honden, niemand aangelijnd, dus rennen en spelen tot je er bij neervalt. Een eind verderop uit houten keten en tenten is een kroeg samengesteld alwaar lekkere hapjes en, voor die Bolle (m'n baas) en Harmanna, prima wijn. Wat willen wij nog meer op een zomerse dag. Vooraan liepen wel heel veel hele kleine kinderen dus werd toch gevraagd of we onze bazen wilden aanlijnen, maar volgens mij was dat vooral om al die mooie moeders die er half bloot bij lagen. Maar achteraan bij een paar duinen was nog veel strand en water en daar mochten ze weer los. Tussendoor hapje drankje en gluren naar de Amsterdamse nichtensien. Dan weer in volle vaart het water in. Waren we al jaren van plan, maar het kwam er nooit van. Is nu genoteerd, Blijburg in IJburg. Ga je ook, volg de borden want ze leggen er allemaal nieuwe wegen aan. Maar ga niet te laat, want eind van de middag is het gewoon de dorpskroeg, de enige in heel IJburg en dan zit het stampvol met allemaal van die foute tiepes als die Bolle en hun vriendinen/vrouwen. Dat ken ik van het Bonte Paard in Laren waar we met dat mooie weer ook weer een paar keer naar toe zijn gewandeld. Ook leuk en ook veel vocht. Maar dan rijd Harmanna ook niet meer terug. Nee, het is te ver om te lopen, maar niet meer dan een half uurtje rijden vanaf onze hei. Wel doen hoor want het is toch nog een beetje Gooi. IJmeer ja, maar het is gewoon het verlengde Gooimeer...... Op de foto dubbelklikken om te zien hoe het voelt. Ja, nat natuurlijk, hardstikke nat........